Aksal Yavuz

Fotoğraf, 1967-68 Yıllarında Trabzon-Beşikdüzü’nde çekildi.

Sol başta Mehmet Yavuz, Şenol Güneş, Hüseyin Tok, Mehmet Aydın, Hayrettin Karanlık, Zekeriya Güneş (Şenol Güneş’in abisi), Mustafa Yavuz (Babam).
Oturanlar: Temel Karanlık, Osman Yavuz (amcam), Mustafa Ertuğrul, Ali Keleş ve kaleci Ahmet Demir.
O yıllar bendenizin 5-6 yaşlarında, ayağıma kara lastiği geçirip, işaret parmağımı babamın avucuna doladığım senelerdi.
***

Göztepe maçı öncesi kaç kişiye sorsanız, genel düşünce Trabzonspor’un kaybetmeyeceği yönünde idi.
Sonuç; Trabzonspor yerle bir… Bayram öncesi ortam cenaze evi; moraller eksinin altında sıfır…
Bordo-mavili takımın eksikleri olabilir, yönetimin transferlerde bayağı geç kalması kabul edilebilir değil ama yine de bu yenilginin ve bu derece kötü futbolun mazereti olamaz, olmamalı…
Tüm bunlara rağmen Trabzonspor bu oyuncu kadrosuyla Göztepe’ye yenilmemeliydi.
Ersun Yanal’ın takımını büyük bir hezimetten Göztepeli oyuncuların kaçırdığı pozisyonlar sayesinde kurtulduğunu da bir kenara not düşelim ayrıca…
***
Göztepe’den kaç oyuncu Trabzonspor’da oynayabilir?

Karşılaşmanın hemen başında Ghilas’ın, Onur’un koruduğu kalede yan direkte patlayan şutu, gollerin füze niteliğinde olacağının habercisi gibiydi.

Kucka’nın posta memurunun yarım saatte yürüyebileceği mesafeden attığı gol ne kadar güzel ise, dün Trabzonspor’un sağ kanadını otoban gibi kullanan Tayfur’un golü de görülmeye değerdi.

Hadi Kucka’nın sağında-solunda-yanında kimse yoktu da o vuruşu yaptı, Tayfur’un bu derece vuruşuna engel olamayan Trabzonsporlu oyunculara ne demeli?

Hele Serkan Çınar’ın verdiği bir penaltı var ki evlere şenlik... Halı sahada amir memur arasında oynanan maçta böyle penaltı verilse; amir memuruna haritadan yer beğendirir!

Bay Çınar o penaltıyı vermese de Göztepe galibiyeti hak edecek futbol oynadı. Trabzonsporlu oyuncular da izlemeyle yetindi.

Göztepe’nin yeni takım olmasına rağmen bir oyun planı var. Trabzonspor’da bırakın ne oynadığını bileni, adeta tel tel döküldü. Bu kadar kopuk oynanmaz, bu kadar pas hatası yapılmaz.

Başta Okay olmak üzere Bongonda ve diğerleri... Rodallega’nın soyunma odasına giderken attığı beraberlik golü Trabzonspor adına umutları ikinci yarıya taşısa da ikinci baharını Göztepe’de yaşayan Sabri’nin serbest vuruşunu izleyen Trabzonspor

Sene 1981…

Sovyetler Birliği'nin Kızılordu'sunda genç bir askerim.

Türklük yasak, İslam yasak…

Müslümanlık hakkında tek bildiğimiz tek; Allah'a inanmak.

Ne namaz, ne oruç diye bir şeyin varlığından haberimiz yok.

İbadet olarak bildiğimiz tek şey erkek çocuklarımızı gizlice sünnet ettirmek. Ama yakalanmayacaksın. Bir Tatar doktor oğlunu sünnet ettirirken yakalanınca 7 ay inşaatlarda duvar işçisi olarak çalıştırıldı. Gerisini siz düşünün artık…

***

Seyahat özgürlüğü yok. Bir yerleşim yerinden diğerine gitmeden ömrünü tamamlayıp ölüyor insanların büyük bölümü.

Dile kolay; Trabzonspor, Fenerbahçe’yi 20 yıldır İstanbul’da yenememiş. Az buz zaman değil 20 sene...

Trabzonsporlu futbolcuların bir yerde bu kötü gidişe “ Dur!” demeleri gerekirdi. Öyle ya, nereye kadar?

Henüz maçın başında Burak Yılmaz’ın ne kadar iyi golcü, Kucka’nın da Trabzonspor için ne kadar gerekli bir oyuncu olduğu bir kez daha görüldü. Kucka, Burak Yılmaz’a öyle bir aşırtma pas verdi ki, siz-biz pozisyon için yağdan kıl çeker gibi diyelim, Kucka “Al da at Burak” dedi. Zaten Burak Yılmaz’a da dokunmak kalmıştı.

5. dakikada 61. golünü atan Burak ne kadar şanslı ise, sakatlanarak oyundan çıkması çok büyük şanssızlıktı. Burak’ın yerine N’Doye’nin değil de Rodallega’nın tercih edilmesi gerektiğini söylemeliyiz.

Trabzonspor, ilk yarı Fenerbahçe’ye dar alandan çıkmasına müsaade etmedi ama Alper’in attığı golde bordo-mavili takımın acilen stoper alması gerektiğini sadece futbolla ilgilenenler değil sağır sultanlar bile gördü...

Olcay Şahan’a bir parantez açmak gerekirse; Fenerbahçe’nin Trabzonspor’un üzerine gelmeye başladığı anlarda sahneye çıktı tecrübeli oyuncu. 59’da attığı gol hakikaten görülmeye değerdi; Kaleci Volkan, Göztepe maçında yediği golü tekrarladı...

Bordo-mavili

Deportivo Alaves ile yaptığı hazırlık maçını izlemiştik Trabzonspor’u... Bazı mevkilerde eksikleri olmasına rağmen 2-0 kazandıkları maçta ‘lige hazırız’ görüntüsü vermişti bordo-mavili takım... Gerçi bir maçta neyin ne olduğunu-olacağını anlamak zordur. Zira karpuz değil ki bir-iki tıklayıp, kavun değil ki birkaç kez koklayıp karar verebilesin!
Konyaspor’u da Beşiktaş maçında gördük. Son iki sezonun şampiyonu Beşiktaş’ı iyi oyunla mağlup ederek Süper Kupa’yı almak her babayiğidin harcı değil, onu da söyleyelim hazır konu açılmışken...
Dememiz o, Süper Kupalı Konyaspor ile 50. yılında iddialı Trabzonspor arasındaki maç, iki takım adına gelecek haftalar için önemli bir işaret olacaktı. Bilhassa Trabzonspor için...
Maçın hemen başında ne hiçbir takım böyle gol yemek ne de hiçbir futbolcu böyle bir hata yapmak ister. Okay’ın hatalı pasını ikram kabul eden Fofana’nın attığı gol ile Medikal Park Arena’da havada tribünler de buz kesildi birden... Konyalı futbolcular Trabzonspor karşısında maça böyle bir golle başlayacaklarını rüyalarında görse hayra yorarlardı!
Öyle bir ilk yarı izledik ki ligin başı ama tempo yüksek, üstelik nem yumurta pişirecek sıcaklıkta... Sen gel de böyle bir

Kim tahmin edebilirdi Bursaspor’un bu hallere düşeceğini? 3-5 yıl evvel birileri çıkıp da yeşil-beyazlı takımın bugünleri yaşayacağını anlatsaydı; gönderileceği en yakın yer tam teşekküllü devlet hastanesi olurdu!

Sen, Anadolu’dan Trabzonspor’dan sonra şampiyon çıkan takım ol, 7 sene sonra düştüğün duruma bak! Üstelik kader maçını, 2010’da Kadıköy’de Fenerbahçe ile berabere kalarak şampiyonluğuna katkı sağlayan Trabzonspor ile oyna.

Rizesporlular da son virajlarda rakibi Bursaspor’un olacaklarını rüyalarında görse hayra yorarlardı! Zira rakipleri birkaç ay evveline kadar başka takımlar idi, üstelik Rizespor camiasında son birkaç hafta Allah’tan umut kesilmez düşüncesi hakimdi!

Velhasıl iş dönüp dolaşıp Bursa, Rize ve Trabzon hattında düğümlendi. Hal böyle olunca, ağzı olanlar konuşmaya başladı. E, ağızlar torba değil ki gemici düğümü atasın!

Her iki maçın sonucuna göre, Trabzonspor ne İsa’ya ne de Musa’ya yaranamayacaktı belki, fakat bilinmesi gereken bir gerçek var, o da Rizespor ve Bursaspor’un kendi kendine ettiği, kendi göbek bağlarını kendilerinin keseceğiydi. Kısacası bu günleri zamanında düşüneceklerdi.

Bursaspor, Trabzonspor karşısında 1-0 mağlup duruma düşünce, Rize’den de

Fenerbahçe ile Trabzonspor belediye gazozuna dahi maç yapsa; stat dolar taşardı ama dünkü maçta tribünler adeta sinek avladı!

Son yıllara şöyle bir göz atacak olursak; Trabzonspor, Fenerbahçe’ye son golü 5 yıl evvel Burak Yılmaz’la atmış, 15 maçtır yenemiyor, 20 yıldır da Kadıköy’de galibiyeti yok. Anlayacağınız; üstünlük anlamında Trabzonspor son yıllar hep cepten yemiş!

Öyle ki... Trabzon’un bir ilçesinde Trabzonsporlu yaşlı bir amcaya 1 ay evvel Trabzonspor’un şaha kalktığı söylendiğinde, yaşlı amcanın kendine Trabzonspor’un iyi gittiği haberini verenlere, “Uşağım, Fenerbahçe’yi de yendiler mi?” cevabı ve sorusuyla karşılaşıldığı gibi bir durum da var!

İki takım arasındaki rekabeti, iki takım arasında oynanan maçların ne derece önem arz ettiğini bilmem anlatabildik mi?

Fenerbahçe’ye 5 yıldır golü olmayan Trabzonspor maça öyle bir gol yiyerek başladı ki; ister Onur’un işgüzarlığı deyin, ister hakemlerin gözüne perde indi deyin, ne derseniz deyin. Bırakın Onur’u, sıradan birini kaleye koyun o topa o şekil müdahale etmez. Kısaca Onur gibi üst düzey kaleciye yakışmadı. Ya baştan aşağıya ofsayt kokan pozisyona ne demeli?

Sen takım olarak bu hatayı yaparsan, rakibin oyun iştahını artırır