Attila Gökçe

Avrupa Şampiyonluğu, sporda elbette çok değerli bir unvandır. Değeri, spor dalına göre değişir. Takım oyunlarında, hangi dal olursa olsun, Avrupa Şampiyonluğu kazanırsak havalara uçarız. Onur duyarız. Gururlanırız. Kadın voleybolcularımız, Filenin Sultanları, bizi öyle uçurdu ki henüz yere inmiş değiliz. Elbette uçuyoruz. Çünkü A takım seviyesinde ilk defa şampiyonuz…
Peki, bireysel dallarda? O şampiyonluğun değeri, spor dalına göre, sporcuya göre değişir. Örneğin grekoromen güreşte 130 kiloda 12 kez Avrupa Şampiyonu olan Rıza Kayaalp, elbette efsane sporcudur. Ama bizce o şampiyonluklar Rıza için sıradan işlerden biridir. Onun gözü dünya şampiyonluğunda da değil, kürsüde 5 kez altın basamağına çıktı. Ama kendisi dahil, hepimizi havalara uçuracak bir hedefi var: Olimpiyat Şampiyonluğu. Bekliyoruz.
Voleybolcularımıza gelince… Brüksel’deki şampiyonluğa kadar gümüş ve bronz madalyalar aldılar. Gelişen kariyerleriyle uluslararası yıldız statüsü kazandılar. Başarıda devamlılık ve kararlılık gösterip istatistik

Hayır, asla pes etmediler. Teslim olmadılar. Bilgili, yetenekli, çalışkan ve eşsiz bir adanmışlıkla mayalanmış emeklerini özlemle beklenen altın gurur madalyalarına dönüştürüp, Avrupa Şampiyonluğu Kupası’nı Cumhuriyetimizin 100.yılına armağan ettiler.
Mutluluktan, gururdan, övünçten ve sevinçten hepimize dünyalar kadar değerli çiçekler sundular.
Çiçekler mi, yoksa bebekler mi?
Çünkü biliyorum… Dün gece yarısından itibaren bu ülkenin 81 ilinde doğan kız çocuklarının adı Melisa olacak, Eda olacak. Kulaklarına uhrevi heyecanlarla Hande, Ebrar, Gizem, Elif, Cansu, İlkin, Zehra, Kübra, Aslı, Simge, isimleri okunacak.
Hayır, hiç kimse bu şampiyonluğa yan gözle bakmasın. Kaçırdığımız servisler blokta dışarı düşürdüğümüz toplar ve Boskoviç gibi başımıza dert açan rakiplerle 5 set boyunca yandık, bittik kül olduk ama…
Küllerimizden yeniden doğduk…
Bakın setlere… Sırbistan gibi Avrupa Şampiyonluğu’na abone olmuş çok büyük ve güçlü

Süper Ligimizin fenomen golcüleri var… Mauro İcardi, Edin Dzeko ve Vincent Aboubakar… Üç Büyükler’in geleneksel rekabeti içinde onlar da ister istemez kendi aralarında yarışacaklar…
Böyle bir yarışı umursamayıp sadece işlerine baksalar da kuşkunuz olmasın, biz yine de onları yarıştırır akla gelmeyecek istatistiklerle kantara çıkarırız.
Galatasaraylı Mauro İcardi, hemen her maçından ders çıkarılan bir golcü.. 30 yaşında… Güçlü fiziği sayesinde sahada bulunduğu yer fark etmeksizin bitiriciliği ile öne çıkıyor. Topla buluşmadan önce stoperle savunmacılara zorluk çıkaran noktalara koşuyor. Hele bir maçta yüz yüze markaj pozisyonu almış stopere, tam da topla buluşma anında öyle bir sırtını dönüşü var ki ayakta alkışlanır. O topla buluşurken sol ayağıyla kaleye bakmadan sırtı dönük yaptığı vuruş golle sonuçlanıyor. Maçı izlerken onun yaptığı koşuları da dikkate almak gerekiyor. Rakip savunmanın alan kaybını sağlıyor bu koşular. Arjantinli’nin takım arkadaşlarına yeni alanlar

Bu eşleşmeler çok sıkıntılı... Dinamo Kiev ve Lucescu neredeyse her köşeden her defasında karşımıza çıkıyor. Yollar kesişiyor. Dün de hem Beşiktaş’tan hem milli takımdan yolları geçen iki hoca Lucescu ile Şenol Güneş karşı karşıya geldi. İkisine de saygılar. Ama oyunu sorarsanız... Tatsız ve buruk bir oyuna karşılık, neşeli ve mutlu bir skorla bitirdik maçı.
Bu eşleşme yine de netameli, her an kazaya uğrayıp play-off otobüsünden inme olasılığı var. Beşiktaş şansıyla, gayretiyle, emeğiyle bulduğu gollerden sonra yeniden kolay goller yiyip sıkıntıya düştü ama hepsini de atlatmasını bildi.
Dinamo Kiev her şeye rağmen atletik bir takım. Savaş ortamında Romanya’ya yerleşip oyuna ve mücadeleye devam etmeleri takdir edilmeli. Ancak bu takım karşımıza dikildiğinde bazen can sıkıcı durumlar yaşıyoruz, dün olduğu gibi. İngiliz hakem uzun süren VAR incelemesinden sonra penaltıya hükmediyor ve bundan önceki son penaltıyı kaçıran Aboubakar, bu defa stopsuz direkt vuruşla golü atıyor. Keyfimize diyecek yok. Ukrayna takımının atletik hamlelerle, çabuk oyunla kalemize

Herkes aldığı pozisyona göre yerini belirleyebilir. İster Nurrenberg Mahkemesi, ister engizisyon… Süper Ligimizin 66. sezonunda tavan yapan bir durumla karşı karşıyayız…
Hakemler yönetmeye çalışıyor, yöneticiler de savcı, avukat, tanık kimlikleriyle (!) kurdukları yargılama platformunda esip gürlüyorlar.
Ligin ikinci haftasındaki açılış maçından (Galatasaray-Trabzonspor) sonra “Galatasaray Başkanı Dursun Özbek savcı pozisyonunda Atilla Karaoğlan’ın hayretler içinde 'hayatında ilk kez gördüğü' hatalarını sıralıyor. Trezeguet’nin Sacha’ya (Boey) attığı dirsek için “penaltı verilmesi” gerektiğini anımsatıyor. Arkadaşlar soruyor: “Trezeguet’de de kırık var. O pozisyonda faul bile verilmedi. Ne diyeceksiniz?“
Başkan’ın yanıtı: ”Lehimize çal, aleyhimize çalma diye bir duruşumuz yok. Çalmadıysa orada da hata yapmıştır. Sorunuz maksatlı.”
Başkan’ın yakınmalarından sonra seyrettiğim maçın notlarına bakıyorum… Galatasaray 21 faul yapmış. Trabzonspor 7… Yedi sarı kart

Beşiktaş’ın hiç de yabancısı olmadığı bir durum. Hangi gerekçelerle olursa olsun, eninde sonunda bir arıza, hesapta olmayan bir pozisyon ya da vukuat, gelir Beşiktaş’ın yoluna çıkar. Pendik beraberliği de böyle bir şey… Yine de teselli etmeliler birbirlerini; Yenilebilirlerdi, belki de!
Pendikspor’u nasıl anımsıyoruz? Yıllar önce Fenerbahçe’yi Kupa’dan düşürmeleriyle. Büyük travma yaratan bir galibiyetti onlarınki. Dahası bazı futbolcuların taraftardan dayak yediklerine tanık olmuştuk. Kulübün sembolü olabilecek çok değerli bir oyuncu “yuvayı” terk etmişti.
Bir kez daha anladık ki Pendikspor futbolun netameli takımlarından biri. Bazen dokunan yanabiliyor.
Yine de bu girişe yer bırakmayacak gerçekleri var Beşiktaş’ın… Yorgundular. Kadroya katılanlar dünkü maçın ancak ikinci yarısına yetişirken, üst üste 6 resmi maç oynamıştı Siyah- beyazlı takım. Konferans Ligi elemeleri ve geçen hafta başlayan Süper Lig’de hep aynı adamlarla, aynı oyunlarla Aboubakar’ın ezber yaratan golleriyle

Rotasyona itirazım olmaz... Ancak zamanında yapılmayan rotasyonu doğru bulmam. Şenol Güneş, haklı ve zorunlu olarak üst üste gelen maçlar ve lig fikstürünü de hesaba katarak takım henüz olgunlaşmadan, kadro birbirini tanımadan, oyun sistemini benimsemeden erken rotasyona gitti.
Onana’yı, Demir Ege’yi, genç Semih’i ve Rebic’i bir arada sahaya sürüp Aboubakar, Masuaku, Onur ve Salih gibi temel oyuncularını kenarda bekletince yaz sıcağında soğuk bir duş yaptılar. Neftçi işini ciddiye alan, ilk maçtaki skora bakmaksızın kendi varlığını ortaya koymak isteyen bir ekip... Beşiktaş’ın kendi yarı sahalarına yerleşerek topa sahip olmasına hiç itiraz etmediler ama ceza alanındaki gol pozisyonlarında ilk yarıda her topa basıp rakip ataklarına son vererek ayakta kaldılar. Arada bir de 36. dakikada Makhmudov ile attıkları gol var. İyi bir maç çıkarmasına rağmen bu pozisyonda Necip, Amartey ve kaleci Mert hatalı. Can sıkan bir gol bu. Her şeyden önce Beşiktaş taraftarının keyfini kaçıran bir olay. Dahası sahada oynayan Semih, Demir Ege, Onana ve Rebic

Futbolda ‘kulübe’ deyince hepimizin gözü yedeklerin oturduğu bölüme gider. Kadro derinliği üzerine oraya bakıp ahkam keseriz. Ama takımların sadece kulübesi yok. Son yıllarda giderek çoğalan sayıda uzmanlar grubu, futbolun hem akademisini (bilimsel araştırmalarını) hem farklı alanlarını kontrol edip geliştirmeye çalışıyor.
Şöyle bir baktım... Dünyanın en büyük kulüplerinden sayılan Real Madrid, Liverpool, Manchester City, Bayern Münih’in genelde ‘staff’ olarak adlandırılan kadrolarında çok farklı uzmanlık alanlarının temsilcilerini gördük. Teknik direktör ya da takımın patronu olarak bildiğimiz hocaların arkasında gerçekten çok değerli ‘kurmay heyetleri’ görev alıyor. Bu görevler yardımcı antrenörlük, kaleci antrenörlüğü, kondisyonerlik, fitness, oyun analizi, bireysel analizler, rakip takım analizleri, video analizleri, atletik performans, rehabilitasyon, mentörlük olarak ince kılcal damarlarla önemli bir doku oluşturuyor.
Real Madrid’in teknik patronu Carlo Ancelotti; bir