Attila Gökçe

Hiç de sürpriz değil… Hakem camiasını her atamadan sonra bilgisizlik, yetersizlik, otoritesizlik ve kötü niyetlilikle eleştiren; eleştiri ötesinde aşağılayan, hakaret eden futbol camiası, nihayet başarılı (!) bir hamle yaptı. Bizzat kulüp başkanı, tribünden korumalarıyla inip sahaya girdi, hakemin yanına kadar gitti, sonra da toka için uzatması gereken sağ elini yumruk biçimiyle sıkıp, Hakem Halil Umut Meler’in gözünü hedefleyerek elmacık kemiğini tutturdu ve  şiddetle vurup çatlattı.
Özet: Ektiğimizi biçtik.
FIFA kokartlı hakemimiz Ankara’da tedavi ve gözetim altında şimdi. 
Kulüp Başkanı ile Meler’in düşmesinden sonra kafa, omuz, böbrek üstü demeden tekmeleri indiren iki yardımcısı tutuklandı. Başkan’ın polise ve savcılığa verdiği ifade özetinde, kalp hastası olduğunu, sadece tokat vurduğunu, sonrasını hatırlayamadığını (!) öğrendik. Yine de tutuklandı. Yakında tahliye edildiğini duyarsak şaşırmayalım.
Polisin ve özel güvenliğin sahaya girişi denetlemediğini biliyoruz. İki sezon önce de Josef de

Merak ve heyecanla beklenen derbi, renkli tablolarla başladı. Maçın başından itibaren oyunun dikkat çeken yanı, Beşiktaş’ın rakibinden baskı yaparak aldığı topu, geçiş oyununa yakışır biçimde kullanamadan yeniden kaybetmesiydi. İki takımın da olmadık yerlerde top kaybetmesi zaman zaman fauller ve tartışmalarla maça anlaşılabilir ölçüde gerginlik de getirdi. Yine de şunu söylemekte yarar var: Fenerbahçe kendi oyununu oynayarak, alışılmış gol pozisyonlarını sabır ve ısrarla deneyerek üstünlük sağlamayı amaçlıyordu. Beşiktaş ise baskıyla elde ettiği topları ileri uçta bekleyen Cenk ve sonradan giren Aboubakar’la kaleye sokmanın peşindeydi.
VAR müdahalelerinin ne kadar gerekli olduğunu sistem adına gösteren bir maç izledik. Bu arada Beşiktaş’ta yediğinin en az iki misli gol kurtaran Mert’i de takdir etmek gerekiyor. Soru şu: Ya Mert de olmasaydı? Yanıt sizin.
Beşiktaş’ta Rebiç ve Muleka gayretli oldukları kadar etkili değillerdi. Fenerbahçe kanatları daha iyi kullandı. Tadiç’in Dzeko’nun golündeki asisti,

Beşiktaş Jimnastik Kulübü’nün 31 Mayıs 2023 itibariyle toplam borcu 6 milyar 780 milyon 665 bin 917 lira…
Peki alacağı?
Siyah-beyazlı kulübün alacaklı olduğu çok şey var. Bunlar sayılabilir, ölçülebilir değerlerle de tanımlanabiliyor. Sayılarla ifade edilemeyen değerlerden de oluşuyor.
Şu sözleri bir kenara not edelim:
“- Ben 17 yaşında harçlığımı çıkarmak, Adana’daki aileme yardımcı olabilmek için kaldırımda atlet ve don satarken, oynadığım basketbolu beğenip beni transfer eden, İstanbul’a getiren Beşiktaş sayesinde hayatımı yeniden düzenledim. Sahip olduğum her şeyde Beşiktaş’ın büyük payı var. İşim, eşim, ailem, sosyal statüm, eğitimim, iş dünyasındaki pozisyonum. Uluslararası spor ilişkilerindeki unvanlarım… Sanayi sektöründeki yerim ve servetim. Bunların hepsini, ama hepsini Beşiktaş kulübüne borçluyum. O yüzden Beşiktaş’a borcumun hiç değilse birazını ödeyebilmek için aday oldum.”
Hasan Arat, bu açıklamayı 23 yıl önce yaptı. Süleyman Seba’nın başkanlığa

Kongre değil de, keşke milli ara olsaydı... Takımca eldeki sağlamlarla çalışır, mahcubiyet maçlarını unutup normale dönebilirlerdi.. Ama kendi evinde kolay açıklanamayacak tarihi bir farkla Konferans çöküşü yaşadıktan sonra, anladık ki Beşiktaş başkente hiç toparlanmadan gelmiş. O nedenle Ankaragücü karşısında itiş-kakış oyununda etkinlik sağlayamadılar. Ali Sowe’un Necip ve Colley’le göğüs göğüse çarpışarak topu kaptırmadan attığı gol, kimseyi şaşırtmadı.
Bu maçı Rıza Hoca’nın doktorluğuna bağlayıp iyi bir sonuç beklemek de haksızlık olurdu... Beşiktaş kadrosunda dün itibariyle saydığım 7 sakatla, hastaneye dönmüş takıma tek doktorun yetmeyeceğini biliyoruz.. Yine de canla başla maça ve takımına sahip çıktı Rıza Hoca.
Ankaragücü, Emre Belözoğlu’nun elinde koşan, ısıran, ikili mücadeleden kaçmayan, öndeki Ali Sowe’la da tehdit eden bir takım. Beşiktaş kendi normallerine ve gerçek on birine dönebilse rakibiyle baş edebilir, kazanabilirdi. Ama oyunun başından itibaren tüm

TFF Başkanı Mehmet Büyükekşi, Hırvatistan galibiyetinden sonra Milli Takımlardan Sorumlu YK üyesi Hamit Altıntop’u çağırıp konuştu:
“-Hamitçiğim, yolun sonu görünüyor. Çocuklar düzlüğe çıktı… Anlaşıldı, Euro 2024 finalleri için Almanya’ya gidiyoruz. Bu büyük bir başarıdır… Çok şükür sadece bize ait değil, tüm milletimizle, gurbetçilerimizle paylaşacağımız bir başarı ve mutluluktur. Böylesine kaygısız ve tasasız gruptan çıkacakları için oyuncularımızın ve hocalarımızın emeklerini zaman kaybetmeden değerlendirmek istiyoruz.”
“-Evet, başkanım?”
“-Senden ricam… Çocukları topla, başarılarını değerlendirirken adil bir paylaşım arzumuzu anlat. İki önerimiz var. Bu önerilerin hangisini uygulayalım? Ya da onların önereceği üçüncü alternatif var mı?”
Hamit Altıntop’un yüzü aydınlandı, “Merak etmeyin Sayın Başkan” dedi, ”Ben kaptanlarımız ve oyuncu kardeşlerimizle konuşup eğilimlerini size arz ederim.”
Evet,

Beşiktaş, kredisini tüketmiş takım. Kim söylüyor bunu? Teknik Direktör Rıza Çalımbay… Taraftarın, medyanın söylediği ve gördüğü gerçek de böyle. Rıza Hoca’nın sözlerindeki derinlik, kadronun iç gerçeklerine dayanıyor. Samsun yolculuğuna çıkarken, hem sakatlıklardan, hem de formsuzluklardan rahatsız olduğunu biliyoruz. Bir de şu: Beşiktaş maçı alırsa, sıralamada her şeye rağmen kendine yakışan bir yerde konumlanmış olacak.
Samsunpor da kredisiz ekip. Süper Lig’in futbola en çok yatırım yapan, “akademia” çalışmalarıyla hem futbolcu hem de iyi öğrenci yetiştiren kırmızı-beyazlılar, aradıkları düzeni bir türlü kuramadılar.
Maç, çaresizlerin arayışlarıyla başladı. Milli aranın da katkısıyla oyuncuların ve takımların performansında yükseliş bekleyenler umduklarını bulamadı. Beşiktaş’ta sakatlıktan uzak duranlar, Cenk ve Aboubakar gibi kurtulanlar, evet, topa yüzde 62 sahip oldular ama, o topu kullanma konusunda hiç de iyi görünmediler. Oyun temposuz ve yavaştı. Pas sayılarına

Vincenzo Montella, Almanya karşısında futbol oynayarak hem maçı hem de Cardiff için gerekli morali kazanan başarılı on biri değiştirerek başladı müsabakaya... 7 değişiklik saydım. Sonra oyuna baktım, şaşırdım.

Destra yok, sinistra yok… Bu savunmada beklerin sağı solu yok.. Ferdi sağda, adeta maçın dışında kalmış gibi. Almanya maçının sol bekteki o kahraman golcüsü, sanki silinmişti. Sol bekte Cenk de fazlasıyla falso yapıyor… Üzülüyoruz. Savunma çok tedirgin oynuyor. Samet mesela, hamlesiz haliyle Williams’ın yolunu açıyor adeta. İsmail de yavaş geliyor, müdahalede geç kalıyor. Olacak şey değil. Oynayamıyor çocuklar.

Bir de Abdülkerim var. Almanya maçının bence en iyisi. Berlin’deki ezberle Cardiff’te devam ediyor. Uzun mesafeli toplar atıyor Yusuf Sarı’ya… Barış Alper’e, Kerem’e… Ya auta, ya taca ya da rakip oyunculara gidiyor toplar. Merkezde Salih ve İsmail, ne savunmaya yaklaşıyorlar, ne de oyun kurmada kanatlara ya da doğrudan rakip kaleye yönelen hamlelere yöneliyorlar.

Evet, Almanya maçının

Süper Ligimizin on ikinci haftası, her nedense 10 bin metre uzun mesafe koşularını anımsattı bana. Namı yürümüş, adlarını rekorlara ve madalyalara yazdırmış Etiyopyalı Bekele ve Gebreselassie ile Büyük Britanyalı Mohammed Farah ve uzak geçmişten yine Etiyopyalı Yifter’in koşuları da bizdeki şampiyonluk yarışlarına benziyordu. Aradaki rekabet ne kadar kızışırsa kızışsın, eninde sonunda onlar kazandı. Yarışın bazı turlarında öne geçmesine izin verdikleri olurdu… Bazen de - serbest dönemlerde  tavşanlar, takım arkadaşları öne geçerler, tempoya ayar çekerlerdi. Ama son turlarda her şey çözülürdü. Fırtına finişlere tanık olurduk.
Süper Lig’e dönersek… 12. Hafta bence çok dikkate değer bir gelişmeyle sona erdi. Lider Galatasaray Hatay’a yenildi. Fenerbahçe zor Adana deplasmanında Demirspor’la golsüz berabere kaldı. Adana Demirspor üçüncü sırada devam ederken Trabzonspor, Beşiktaş, Kayserispor ve Antalyaspor üçer puanlık sonuçlarla “başaltı” grubunu oluşturdular.