Attila Gökçe

Süper Ligimizin on ikinci haftası, her nedense 10 bin metre uzun mesafe koşularını anımsattı bana. Namı yürümüş, adlarını rekorlara ve madalyalara yazdırmış Etiyopyalı Bekele ve Gebreselassie ile Büyük Britanyalı Mohammed Farah ve uzak geçmişten yine Etiyopyalı Yifter’in koşuları da bizdeki şampiyonluk yarışlarına benziyordu. Aradaki rekabet ne kadar kızışırsa kızışsın, eninde sonunda onlar kazandı. Yarışın bazı turlarında öne geçmesine izin verdikleri olurdu… Bazen de - serbest dönemlerde  tavşanlar, takım arkadaşları öne geçerler, tempoya ayar çekerlerdi. Ama son turlarda her şey çözülürdü. Fırtına finişlere tanık olurduk.
Süper Lig’e dönersek… 12. Hafta bence çok dikkate değer bir gelişmeyle sona erdi. Lider Galatasaray Hatay’a yenildi. Fenerbahçe zor Adana deplasmanında Demirspor’la golsüz berabere kaldı. Adana Demirspor üçüncü sırada devam ederken Trabzonspor, Beşiktaş, Kayserispor ve Antalyaspor üçer puanlık sonuçlarla “başaltı” grubunu oluşturdular.

Off.. Ne kadar da sıkıntılı bir süreç. Beşiktaş’ta takımdan sonra teknik kadro da dağılmış. Burak Yılmaz, Bodo maçından sonra görevi bırakırken iki Hırvat yardımcı da daha ne olduğunu anlamadan geri dönüşe geçmişler. Doğal olarak Rıza Hoca gelmiş. O gelince “Yuvaya hoş geldin” demek adettendir.
Başakşehir’e bakarsak.. Onlar da son üç maçta galibiyet görememişler… Çağdaş Hoca da hep “içini doldurarak” kurguladığı oyunları neredeyse unutacak.
Her neyse, sıkıntılı süreç, sıkıntılı bir maç sunuyor bize. En azından ilk yarısı öyle… Düşünün koskoca Başakşehir’in isabetli şutu yok. Beşiktaş ilk yarıda 4 kez yokluyor kaleyi… O şutlar da Volkan’a teslim koli gibi. Ama bol bol faul var. Maaşallah (!) kollar, dirsekler, kramponlar peş peşe geliyor. Yerde kalan zor kalkıyor. Zaynutdinov mesela gözüne, şakak kemiğine gelen dirsekle hastaneye gidiyor. Yazarken baktım, faullerde 16-16 eşitlik var. Bu arada 39’da oyuna giren Ghezzal devre arasında yerini Onur’a bırakıyor. Galiba kronik bir

Önce teknik direktörün istifası.. Ardından kongre kararı. Başkan Çebi’nin adaylıktan vazgeçmesi… Aaa… Arada bir de Bailly’nin Tayfur’a saha içinde yaptığı “hareket” var. Antalya maçının ikinci yarısında Bailly yok… Ama sonrasında af çıkıyor. Özür diliyor Fildişi Sahilli…
Dün akşam Bodo Glimt maçında kadroda Bailly. Fena da oynamıyor hani. Ama 4. dakikada kafasına gelen top darbesiyle sarsılıyor. 25’e kadar dayanıyor. Hayır baş dönmeleri bitmiyor.
Başı dönen sadece Bailly olsa, yerine görev verdiğiniz Amartey’le durumu idare edebilirdiniz. Ama hayır. Ne demişti bizim Bilal Meşe? Beşiktaş’ın kimyası bozulmuş.. Aynen öyle.
Biraz maç pozisyonlarına baktıktan sonra düşüncelere daldım. Bu ülkenin en başarılı yerli golcülerinden biri, Cenk Tosun… Dün akşam en az 5 pozisyona girdi. Onların ikisini, üçünü gole çevirebilirdi. Rosier, Rashica, Muleka, Gedson, eh iyi oynamasa da gayretiyle Chamberlain Cenk’e gollük bir hizmet sundular. Üst

Beklenen ne ise o. Beşiktaş Başkanı Ahmet Nur Çebi, bir “helalleşme” mesajı ile 3 Aralık kongresinde aday olmadığını açıkladı.
Ahmet Nur Çebi, mütevazı görünüşünün içinde kartal gibi onur ve kudretli duruşlar sergiledi. Gücünün yettiği yere kadar kulübüne, takımlarına, sporcularına, taraftarlarına sahip çıktı. Hedef mücadelesinde girerken “yüzde doksan dokuz” şampiyonluk inancıyla doluydu. Bu inancını naif ve temiz kişiliğiyle iddiaya dönüştürdü. O iddialar içinde bulundukları gerçekler karşısında çabucak eriyiverdi. Hayaller ve kalpler kırıldı. Futbol takımının yarışta geri kalması ve arızalar çıkarmasıyla güven duygusu da kayboldu. Profesyonel görevliler (Ceyhun Kazancı, Şenol Güneş) istifalarıyla adeta bir çözülme süreci başlattılar. O çözülmenin dağılmaya evrileceği de belliydi.
Ahmet Nur Çebi’nin başkanlığa aday olmama kararı, dağılmanın somut göstergesidir.
Ne yazık ki Sevgili Başkan’ın kulübü yönetirken sergilediği

Baştan sona “muammalı” bir maç izledik. Yüksek kalitede ikili mücadeleler, yardımlaşmalar, fırsat arayan kurnazlıklar peş peşe geldi. Daha da dikkati çeken olay, tarafların birbirini durduramadıkları anlarda başvurulan fauller ve beklenmeyen zamanlarda atılan goller oldu.  
Sıkı ve köklü bir rekabete yakışmayacak sayıda çok az şut atıldı. Fenerbahçe’nin ilk isabetli şutunu ikinci yarıda gördük. Trabzonspor’da ise sadece 3 şut vardı başlangıçta… Üçü de isabetliydi. Üçü de gol oldu.. 
Onuncu dakikada Visca’nın ortasına dokunan Onuachu ile gelen gol… Ardından 46. ve 48. dakikalarda sadece oynayan ev sahibini değil, tribündeki taraftarlarını da şoke eden Berat ve Pepe golleri… İşte “muammalı” maç dememiz bundan. Kimsenin tahmin etmediği bir oyun. Hiç kimsenin beklemeyeceği bir skor. Garip ve tuhaf bir maç.   
Maçın bir saati doldurduğu dakikalarda Fenerbahçe’nin öfkesi ve isyanı, rakip ceza alanında Tadic’in Mehmet Can tarafından

Beşiktaş zor bir dönemde. Ahmet Nur Çebi ve arkadaşları, bugüne kadar iyi niyetle, gerçekleri doğru yorumlayarak, harcamaları ve futbolcu seçimlerini olabildiğince doğru tercihlerle yöneterek hizmet etmeye çalıştı. En azından bu iyi niyetli, maceradan uzak yaklaşım nedeniyle kendilerine teşekkür edilmelidir.
Başkan Çebi’nin erkene çekilen (26 Kasım /3 Aralık) kongrede aday olup olmayacağı henüz bilinmiyor. Yönetim kurulundaki çalışma arkadaşlarından Emre Kocadağ, medya ile yaptığı maç sonrası görüşmede “Beşiktaş için her türlü sorumluluğu almaya hazır olduğunu” bildirdi. Bence bu bir adaylık manifestosudur. Çebi’nin devam ya da aday olmama kararına göre kesin biçimini  alacaktır.
Başka adaylar da var… Eski başkanlardan Serdar Bilgili, yöneticilerden Metin Keçeli, İsmail Ünal, Doğan Küçükemre, daha önce de aday olan Serdal Adalı’nın bu defa mutlaka aday olması için baskı uyguluyorlar. Halen Amerika’da olan Adalı, finansal sorunları çözebilecek ve

Kongre var, yöneticiler pek sessiz, ortada görünmüyorlar... Maç var, kadroya bakarsanız Aboubakar, Amartey, Colley, Masuaku, Tayfur, Umut ve Rosier yok. Bir sakatlık halleri... Mert de cezalı... Bu kadar dağınık ve yokluk içindeki Beşiktaş, Sumudica ile dikenli bir takım haline gelen Gaziantepspor önünde sık sık gol korkuları yaşadı. Öyleki, gol beklentisi Beşiktaş’ta 0.26, Gaziantep FK da 0.44 olarak çalıştı.
Beşli savunma ile oynatıyor Gaziantep FK’yı Sumudica... Önde Riascos ile Draguş birbirlerini tamamlayan, rakibi tehdit eden çift santrfor... Yani Beşiktaş’ta Cenk Tosun ile Aboubakar’ın oynaması düşünülmeyen bu “çift” pozisyonu Gaziantep’te sahiden iş görüyor. Hayır, gol atmadılar ama her fırsatta yakaladıkları toplarla çok çabuk Beşiktaş ceza alanına indiler. Neyse ki, Bailly ve Necip kaleci Ersin ile birlikte bu korkuları sindirmeyi başardı.
Beşiktaş, evet topla daha çok oynayan takımdı. Şutlarda da öndeydi ancak attıkları gollere gelene kadar daha batıcı, daha sivri takım Gaziantepspor olarak

Anlaşılan o ki Lugano maçının yarattığı şok, henüz atlatılmamış. Sadece skor tabelasında yazılan puan kaybının dışında bir de kimlik kaybı var sanki. O Lugano maçı Beşiktaş’ın moralini bozmakla kalmamış.. Özgüven kaybının da ötesine taşmış... Dilim varmıyor ama söyleyeceğim: Beşiktaş’ın kimyası da bozulmuş.
Bu güvensiz, moralsiz, şaşkın ve dağınık Beşiktaş’ın bir de Bodo ayazında yer yer donmuş yapay çim zemininde fiziksel sıkıntıları da oldu. Topa hamle ederken ayağı kayan, dengesini kaybetmemek için çabalarken topu kaybeden, güvenli pas zinciri oluşturamayan Beşiktaş dakikalar ilerledikçe oyun heyecanını kaybetti. Lugano maçı, arada bir İstanbulspor tesellisi, Galatasaray karşısındaki ağır zayiat, dün de Bodo’nun 29. dakikada Gronbaek ile attığı golünde sanki kaybetmeye ve yenilmeye alışmaya başlamış bir Beşiktaş gösterdi bize.
Bu tespit çok endişe verici çünkü Beşiktaş dün yaşadıklarının ardından gelecek haftalarda da başka sıkıntılar yaşayabilir. Konferans Ligi’nden vazgeçtim, Süper Lig’de de sıra takımı