Her problem içinde bir fırsat saklar

‘HER problem kendi içinde bir fırsat saklar ve problem fırsatın yanında cüce kalır’ demiş usta...
Aslında önemli olan da bu sanırım. Problemin içindeki fırsatı yakalayabilmekte saklı, çözüm.
Problemsiz hayat olmuyor, problemsiz insan olmadığı gibi.
Ama sonuçta kazananlar, hep, probleme değil onun etrafındaki fırsatlara odaklananlar olmuyor mu?
Bir kere de bunu deneyin hayatta.
Sorunların, mutsuzlukların arasına gömülmeyin. Savurun üzerinize çöken çöplükleri.
Neyse derdiniz ondan korkup, geriye çekilmeyin. Üzerine gidin.
Problem gibi duran insanlardan korkmayın. Onların içinde sakladıkları, sizin fırsatınızı yakalayın.
Siz, onların problemi olun.
Ya da derdiniz;
Aştan mı?
Aşktan mı?
İşten mi?
Sağlık mı?
Yürüyün, elinizdeki kozu sonuna kadar oynayın. Hayata karşı kazanan siz olun.
Hayata bu sözlerle bakın;
‘Her problem kendi içinde bir fırsat saklar ve problem fırsatın yanında cüce kalır’
* * *

‘Kapkara bir kör kuyu/ Çıkıyorsa eğilme koynuna/ Her bir gölge bir anda sen olursun/ Karanlığında kaybolursun/ Kapkara, yarınlara/ Çıkıyorsa sokağın yenilme korkuna/ Kendi ayak/ Sesinden yorulursun/ Gecenden de kovulursun/ Alışmadan yalnızlığa/ Affetmeyi öğren, vakit varken/ Geç kalmadan kaybetmeli/ Zaferlere ödül yalnızlıktır, yalnızlık...’
Böyle diyor Candan Erçetin ‘Vakit Varken’de...
Ben de yarın akşam, ‘Vakit Varken’i mırıldanacağım biraz.. Biraz da belki ‘Parçalandım’ı...
‘Önce savruldum yok oldum/ Sonra dinlendim duruldum/ Ve her giden parçam yerine/ Yenisini doğurdu’
Yarın 21.00’de Candan Erçetin, Kültürpark Açıkhava Tiyatrosu’nda olacak. Yıldızların altında konser verecek.
Belki biraz serin bir İzmir akşamında, kimbilir daha hangi şarkılara eşlik ederken aklımda, yaşamla ilgili öğrettikleri olacak.
Hayatta problemin üzerine hiç yürümediyseniz ve ondan bir fırsat çıkarmayı hiç denemediyseniz alın size bir fırsat.
Unutmayın, bitirmek için başlamak gerek.
Bu yazının sonuna da ‘Elbette’ yakışır işte...
‘Güneş her akşam batıp her gün doğuyorsa/ Çiçekler solup solup tekrar açıyorsa/ En derin yaralar kapanıyorsa/ En büyük acılar unutuluyorsa/ Neden korkulur hayatta söyleyin bana/ Ben neden aynı kalayım söyleyin bana/ Elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım/ Elbette daldan dala konup sonra uçacağım/ Elbette bazen hızla dönüp bazen duracağım/ Elbette bazen söyleyip bazen susacağım/ İnanmadım asla inanamam/ Her şeyin bir sonu olduğuna/ Elbette bugün ağlıyorsam yarın güleceğim/ Elbette önce çekip gidip sonra döneceğim’