Basında Apo Bayramı

PKK lideri Abdullah Öcalan'ın İtalya'da yakalanması memleketimizde bayram havası yarattı. Ancak İtalya bu mutluluğumuzu kursağımızda bırakmak için elinden geleni yapıyor.
Hem Öcalan'ı vermiyor, hem de orada görev yapan Türkiyeli gazetecilerin dövülmelerine seyirci kalıyor.
Açıkça söylemek gerekirse, bu İtalya çok oluyor!
En sondan başlayalım... Eğer gazeteciler dövülecekse bunun en alası Türkiye'de yapılır. Hem de öyle Roma'da olduğu gibi polisler saldırganları seyretmez. Gazetecilerin kafalarını bizzat kendi coplarıyla kırarlar.
Türkiye'de en geniş anlamda basın hürriyetiyle birlikte, gazeteci avlama özgürlüğü de yasal güvence altına alınmıştır.Peki o zaman gazetelerimiz niçin İtalya'ya gitmişlerdir?
Hürriyet Roma'ya özel uçakla yolladığı Fatih Altaylı ile Hayrettin Karateke'nin gidişlerini şu başlıkla okurlarına duyurdu:
"Bölücübaşı Apo'yu almaya gidiyoruz."
Zaten Basın Meslek İlkeleri çerçevesinden bakınca açıkça görülür ki; bir gazetecinin esas görevi uluslararası kriz noktalarına tüy dikmektir. Bu durum, gerektiğinde Kardak'ta adaya bayrak dikmek şeklinde de tezahür edebilir.
Artık vatana hizmet neyi gerektiriyorsa o yapılır.
"Apo'yu almak için" Roma'ya gittiklerini ilan arkadaşlarımızın orada "tarafsız gazeteci" olarak görev yapmaları engellendi.
Bu arada Roma'ya sadece haber yapmak gibi basit bir nedenle giden "misyonsuz gazeteciler" de saldırıya uğradılar. Saldırganların gözleri dönmüştü, zannediyorlardı ki, bütün Türkiyeli gazeteciler Apo'yu almaya geldiler.
Böyle bir şey olabilir mi?
Her TV ve gazete bir Apo alıp dönse, en az 20 - 25 adet Apo eder ki, İtalya bu ihtiyacı karşılamakta zorlanabilirdi.Roma belki de bu nedenle Abdullah Öcalan'ı vermiyor.
Ancak biz yılmayalım. İtalya sınırına yığınak yapalım. Askerliğini komando olarak yapanlar arasından oluşturulacak turist kafileleriyle Roma'yı kuşatalım. Türkiye'deki bütün İtalyan lokantalarını kapatalım. Spagetti yemeyi suç haline getirip Terörle Mücadele Kanunu'nun 8. Maddesine dahil edilmesini sağlayalım. Önümüzdeki hafta Galatasaray'ın konuğu olacak Juventus'u, uyuşturucu sanığı - vatansever Yaşar Öz'ün önderliğinde bir grup cep telefonlu mahkumla rehin alalım. Zaten Ali Sami Yen için "no way out" bir durum söz konusu...
Manşetlerden de "Posta" koymayı ihmal etmeyelim: Roma çizmeyi aşma!
İçinizden "İtalya'nın da çok kulağındaydı" deyip gülmeyin.
Bu Apo'yu alıcaaz, başka yolu yok!


İlave servisimiz yoktur
Pazar günleri Milliyet'le birlikte pek çok gazete hem gözlere hem de beyinlere hitap eden ek yayınlar veriyor. Ancak bunlardan istifade etmek her gazete okuruna kısmet olmayabiliyor.
Sabah kapınıza bırakılan gazete tomarını alıp bakıyorsunuz "GazetePazar" yok. Eğer GazetePazar varsa, mutlaka Radikal İki'den tasarruf yapılmış oluyor. Her ikisi de varsa, Hürriyet Pazar'dan feragat etmek zorundasınız.
Önce kapıcıyla ek yayınlar üzerine küçük bir seminer gerçekleşiyor. Sonra gazete bayiini boyluyorsunuz:
- Oğlum gazete ekleri niye yok?
- Valla gelmedi abi! O kadar söylüyoruz, dağıtımcı koymuyor.
O kadar insan bir hafta emek harcayarak bir ürün meydana getiriyor. Film, kağıt, boya harcanıyor. Okurlar da bunun parasını ödüyor. Ama dağıtım ağındaki "minik unutkanlıklar" pazar günlerini çileli hale getiriyor.
Niye böyle oluyor derseniz, basit bir yanıtı var:
- Burası Türkiye!

e- mail:nalpman@milliyet.com.tr