Bilal Meşe

Beşiktaş sevdalılarının ne kadar vefalı olduklarını iyi bilirim. Öyle ki, “Bir gün değil, her gün Beşiktaş” sloganları benim için bir numaradır, çok derin anlamlar içerir.
Hiç alınma, kırılma olmasın. İyisiniz, hoşsunuz, Kartal’ın tribünlerde en büyük ateşleyici gücüsünüz, örneksiniz. Bu kadar övgüden sonra gelelim asıl derdimize! Beşiktaş’tan çok başkanlar ve yöneticiler geçti, o koltuklara oturanların mutlaka bir çivisi vardır Kartal’da, inkar edemeyiz.
Çok uzaklara gitmeye gerek yok, rahmetli Efsane Başkan Süleyman Seba’yı bir kez daha anmadan geçemem. Arkadaş, 16 yıllık başkanlığı sürecinde tam tamına 21 kupa kazandı, kolay mı? Durun bitmedi; gökdelenler, araziler, gayrimenkuller say say bitmez. Kartal’ın tarihinde bana göre en büyük başarılara imza atan, tarihe altın harflerle geçen başkandır Süleyman abi, tersini de kimse iddia edemez. Bunlar tarihi gerçeklerdir beyler!
Böylesi başarılara imza atmış efsaneyi, “Yeter artık Seba”, “Ahmet

Beşiktaş’ta işler aylardır yolunda gitmiyor... Bir yanda tribünlerin yönetime tepkisi, diğer taraftan Şenol Güneş’in ayrılık kararı... Demem o ki Kartal her yönüyle baskı altında lige tutunma uğraşı veriyordu. Haftanın derbisi Beşiktaş penceresinden dönüm maçıydı. Başka bir deyişle Kartal ya lige ‘devam’ diyecekti, ya da kontak kapatacaktı!
Bu oyunda bireysel hatalara yer yoktur! Gol yiyebilirsiniz, ancak bireysel hatalar zinciri devam ettiği taktirde faturası ağır olur. Nitekim Icardi’nin attığı golde Colley’in müthiş bireysel hatası ön plandaydı. Şartlar ne olursa olsun, lig lideriyle oynuyorsunuz, gol de yeseniz, sahada kalmak zorundasınız. Lafım kaleci Mert Günok’adır, ceza alanı dışında topa elle müdahale etmeye kalkarsınız, kızarırsınız, bırak gol olsun, ama sahada kal. Galatasaray gibi güçlü bir kadroya eksik kalırsanız, sahada kalanlar enerjisini ikiye katlamak zorundadır! Bırakın katlamayı eksik kalan Kartal’da müthiş bir panik öne çıktı, bu da özellikle kaleciye yapılan geri paslarda kendini gösterdi!
Güneş’in

Beni bilen bilir, yerliciyim, gelin görün ki bu konuda asla fanatik olmadım. Savunduğum şuydu; bu iş çırakların değil, ustaların işidir, yani Vincenzo Montella gibilerin...
İtalyan hoca donanımlı, ülkemizi yakından tanıyor, Adana Demirspor’da başarılı işlere imza attı, hakkını da teslim edelim. Türk futboluna katkı sağlayacak, ister yerli, ister yabancı olsun, başımızın üzerinde yeri var. Montella’nın oyuncu tercihleri, hamleleri, taktikleri 10 numara. Geçmişte kim olursa olsun, kendi takımında şans bulamayanlara A Milli Takım’da pek yer verilmezlerdi. Montella öncelikle bu anlayışına sünger çekti. Örneğin Fenerbahçe’nin stoperlerinden, ancak yedek kulübeye çakılı kalan Samet’i gözü kapalı 11’de oynattı. Adana Demirspor’dan tanıdığı, yeteneklerini iyi bildiği Yunus Akgün ve Yusuf Sarı’yı sahaya sürmesi bir cesaret işidir. Kaldı ki bana göre ikisi de ay-yıldızlı formayı sonuna kadar hak ediyor. Yunus Akgün’ün gol perdesini açan vuruşu, uzun süre jeneriklerden inmeyecek. 
Montella, Letonya karşısında

Futbolda geleceğe dönük öngörülerde bulunmak çok zordur. Neticede futbol sürprizler oyunudur, bir bakmışsınız ki, her şey terse dönmüş, öngörüler yerle bir olmuş!

Ne var ki, “Görünen köy kılavuz istemez” derler. Evet, ligimizin iki görünen köyü var; biri Galatasaray, diğeri ise Fenerbahçe’dir.

Galatasaray’ın bir gol makinesi var, Icardi... İçerisi, dışarısı, hatta Avrupa fark etmiyor, yeter ki topla buluşsun, yerden havadan affetmiyor, Aslan’ı almış sırtına hedefe doğru koşturuyor. Keza Dzeko, Fenerbahçe’nin en büyük gücü, takımın kaptanı... İlerlemiş yaşına karşın müthiş bir profesyonel, sorumluluktan asla kaçmıyor, kaçak dövüşmüyor, yarışta Icardi’yi kovalıyor, Fenerbahçe’nin şampiyonluk umutlarına, umut katıyor.

Görünen o ki, iki takım arasında at başı, nefes kesen bir mücadele izleyeceğiz bu sezon... Şampiyoluk yarışında en büyük favori iki takımdır. Peki takılırlar mı? Valla mevcut tabloda zor bir olasılık.

Çünkü

Şenol Güneş, ‘pes’ etti, ayrıldı, yönetim olağanüstü kongre kararı aldı! Şu an için tek görünen gerçek, Burak Yılmaz’ın aralık ayına kadar takımdan sorumlu olacağıdır.
Burak Yılmaz 11’de rotasyona gitmiş, olabilir. Bu oyun tempo oyunudur, öyle durarak, top çevirerek, ne rakip savunmanın kilidini açabilirsiniz, ne de doğru dürüst pozisyon üretebilirsiniz! Topla oynama yüzdesi Kartal’a ait, gelin görün ki, tempoyu yükselteceğine, sürekli el freni çektiler ilk yarıda! Kartal, bu anlamda Gedson’u mumla arıyor! Takımın en büyük gol silahı Aboubakar, rakip savunma arasında sürekli markajda kaldı, 6’da bir pozisyon buldu, onu da gole çevirdi, işini yaptı, oyundan çıktı.
Chamberlain, arkadaşlarına oranla arayış içindeydi, en azından deniyor, şut atıyor, sadece karşılığını alamadı.
Konuk takımın ikinci devre ofansa dönüş yapması, kuşkusuz temponun biraz yükselmesine neden oldu. Bu faktör mücadeleyi izlenir hale getirdi!
Burak Yılmaz, olası puan kaybını önleme adına bir dizi

Ya olacak iş değil, Beşiktaş Avrupa’da yoluna devam ediyor,evinde Lugano’yu ağırlıyor, tribünler yönetimi protesto ediyor, hadi buyrun buradan yakın! Yahuu Kartal zaten ligde sıkıntı yaşıyor, çıkış arıyor, sizler yönetime tepki gösteriyorsunuz! Maç biter, ne istersiniz bağırın - çağırın , hiç olmazsa karşılaşma oynanırken, bu huyunuzdan arınsanız artık! Süper Lig’de Kartal’ın ayağa kalkması için size müthiş ihtiyacı var, bilesiniz!
Süper Lig’de inişli - çıkışlı bir grafik çizen Beşiktaş’ta müthiş bir özgüven kaybı var, bunu gözlemliyoruz, sürekli baskı altındalar. Nitekim Lugano maçının ilk yarısında kendini gösterdi. Arzulu ve istekli başlamasına karşın Kartal, Aboubakar’ın golü dışında ciddi bir pozisyon üretemedi. Demem o ki, Kartal ligde nasıl gidiyorsa, Avrupa Konferans Ligi’nde pek farklı değil. İlk yarıda Lugano’ya öyle aman - aman bir pozisyon vermedi Kartal, sadece 37’de Ghezzal’ın yay üzerinde isabetli bir şutu vardı,o kadar!
Gelelim Aboubakar’ın golüne...

Ülke futbolumuza bir tane yabancının katkı sağladığını gösterin dişimi kıracağım arkadaş, dişimi! Alman ekolü Türk futbolunu kurtaracak diye Stefan Kuntz’u A Milli Takım’ın başına getirenlere sesleniyorum...
Ne oldu? Cebine tazminatını koydunuz, uçak biletini aldınız, ülkesine postaladınız! O gitti, şimdi İtalyan’a sarıldınız! Ne o, günü kurtarma politikasını mı devreye soktunuz? Yerli değerlerimizin kıymetini maalesef bilmiyoruz! Bu tercih onlara hakarettir, ayıptır, yazıktır!
Rıza Çalımbay başta olmak üzere, Mehmet Özdilek, Aykut Kocaman, Bülent Korkmaz, daha adını sayamadığım onca yerli hocamız varken, üstelik bunu fazlasıyla hak ediyorlar, niye yeniden yabancı getirdiniz arkadaş, niye?
Mustafa Denizli ile Fatih Terim’i ülke olarak taca attık! Şimdi sıra Şenol Güneş’e mi geldi? Efendim, Adana Demirspor yenilgisi sonrası Şenol Güneş ile Salih Uçan arasında yaşanan gerilime takmışlar, neredeyse tecrübeli hocayı ipe çekecekler!
Bakın, bir atasözümüz var; “İnsan sevdiğini yerden yere vururmuş...”
Ki, bırakın Güneş’i

İkinci yarı ne olur bilemem, Kartal’ın fotoğrafına bakıyorum, hem flu hem de negatif ötesi! Yahu arkadaş, sen Beşiktaş’sın, şampiyonluğa oynayacaksın (!), ama kişisel olarak kaygılıyım! 
O forma ağırdır, asırlık ötesidir. Onun içine giriyorsan, varını-yoğunu ortaya koyacaksın. Teknik direktör kimi oynatır, kimi yedek bırakır, zerre kadar beni ilgilendirmiyor. Paranızı-pulunuzu tıkır tıkır alıyorsunuz, ama futbol oynamaya gelince...
Sakın ola, ‘özgüven’ kelimesine sığınmayın, koca bir ilk yarıda ne oynadınız, ne ürettiniz de atamadınız? Bir şut bile yok. Öyle topu çevirmekle, pasla falan olmuyor bu işler!
Valla rakibe bakıyorum, iyi mücadele ettiler, üstelik iki de net pozisyon yakaladılar, atamadılar, Ersin izin vermedi! Ya siz, koca bu yarıda ne yaptınız? Dönün aynaya bir bakın, o savunma kilidini bırakın açmayı, refleks dahi gösteremediniz, yalan rüzgarı gibiydiniz. Ne doğru dürüst pres, ne de çabuk oyun, sıfır ötesi! Uğurcan’a üzüldüm, tabi ki bu oyunun için de kendi kalesine gol atmak da var, tahta ayağına geldi