Bilal Meşe

Bizim kulvarda bazı fotoğraflar vardır, beynimize kazırız, onları asla unutmayız. Bu dünyadan göçüp gittiklerinde arkalarında hep güzel anılar, güzel dostluklar bırakırlar.
Oldum olası, sevdiğim dostlarım ve ağabeylerimin ardından birkaç kelam etmekte nedense zorlanırım, elim tuşlara gitmez. Ahmet Suat Özyazıcı da benim penceremden böyle bir fotoğraftır. Hani derler ya, "Adam gibi adam" diye... Bu söylem Özyazıcı ağabeyim ile müthiş örtüşüyor. 50 yıla dayanan gazetecilik mesleğimizde yollarımız çok kesişti, inanın ben böylesi pozitif, küçüğüne, büyüğüne saygılı bir adam görmedim. Trabzonspor'un tarihine kazınmış bir isimdir Özyazıcı... Öyle ki bordo-mavili ekibe altın çağını yaşatan bir teknik adamdır.
Şöyle kariyerine bakıyorum, müthiş... 1973-1988 arasında 4 lig şampiyonluğu, 5 Cumhurbaşkanlığı, 3 Türkiye, 2 Başbakanlık ve Kıbrıs Barış Kupası'nı Trabzonspor müzesine taşımış bir isimden söz ediyoruz. Tamı tamına 15 yıllık süreçte hep yarışmanın içinde tuttu Karadeniz Fırtınası'nı...
Elbette

'Ateş düştüğü yeri yakar' demişler ama bu ateş hepimizi yaktı, yıktı. İçimde bir alev topu var sanki; kavuruyor ciğerimi... Deprem sadece o illerimizi sarsmadı. Hepimizi derinden yaraladı. Binlerce canımız gitti, yaralılarımız var. Kahroldum, bir o kadar da öfkeliyim!
Yahu arkadaş... O binaları nasıl yaptınız öyle? İskambil kartlarından yapılmış gibi. Üflesen yıkılıyor. Muhabir arkadaşlar deprem bölgesinden görüntüleri ekrana getiriyor. Enkazın sözüm ona betonu elinde un ufak oluyor. Deniz kumu kullanmışlar resmen. Demirler incecik! Temeller doğru, dürüst atılmamış. Önüne gelen, müteahhit oluyor, inşaat yapıyor.
Peki bunları kim denetliyor? İmar izinleri nasıl alınıyor? Kimse görmüyor mu? Gidip bakmıyor mu? Adam o inşaatı nasıl yapıyor? Öfkem, o müteahhitler kadar, o izni verenlere de... İmzaları atanlara da. Denetleme yapmayanlara da...
Bilim adamlarımız yıllardır söylüyor orada deprem olacağını. Onlara gözlerini yumup, kulaklarını tıkayanlara da. Uyuyabiliyor musunuz geceleri? O inşaatlardan kazandığınız paraları yiyebiliyor musunuz? Haram zıkkım olsun e mi!

Gelibolu’dayım. Sabah oluyor. Evimin penceresinden dışarı bakıyorum. Arkada televizyon açık. Sesi kulağıma geliyor. Deprem haberleri. İçim kan ağlıyor, yüreğim yanıyor. Depremden bu yana gözüme uyku girmiyor.
Volkan Demirel’in feryadı kulaklarımda hep. Beynimi kemiriyor: “Yardım, lütfen yardım, yardım. Ne kadar yardım varsa gönderin, yardım edin. Sadece Antakya, Hatay değil, çevre illerimize yardım. Rica ediyorum, Allah rızası için yardım, yardım.”
Onunla birlikte gözyaşı döküyorum ben de. Aklımdan çıkmıyor.
Ama aklıma yaşadığım bir olay daha geliyor. Depreme yakalanmıştım ben de. Mazi gözümde canlanıyor. Japonya’da yaşamıştım o depremi, taa 26 sene önce. Neden biz hala onlar gibi olamadık diye düşününce acım daha da katlanıyor.
Anlatayım size de. Yıl 1997... A Milli Takım’la birlikte Osaka’da düzenlenen ve bir hafta sürecek turnuvaya gittik, takımın başında Mustafa Denizli hocamız var. Osaka Havalimanı’na kafileyle birlikte indik, pasaport kontrolü falan derken, ben de çevreyi gezdim.
Havalimanın çatısı

Karagümrük beraberliği belli ki Beşiktaş’ın ayarını bozmuş! O maçtaki kötü futbolun izlerini dün de Sivasspor karşısında gördük! Motivasyon ve oyun disiplininin yanı sıra konstrasyon sıfırın altındaydı!
Zemin düzeldi diyorlar, hiç de öyle değil. Futbolcuların girdiği ikili mücadelelerde çimlerin yerinden kalktığını  gördük, neresi hazır arkadaş! Bozuk zemin Kartal’ı olumsuz etkiledi, ancak kalkıp bu kötü futbolu sadece buna bağlayamazsınız!
Diyeceksiniz ki, çimle Kartal’ın kötü oyunun ne alakası var, haklısınız! Kartal, pozisyon üretmek için girişimler yaptı, yapmasına da sadece bir tane var, düşünün koca ilk yarıda! Aboubakar, kaleciyi geçti, çarprazdan vurdu, yan fileleri gördü! Uzun toplar denediler, dağlara taşlara! Pas trafiği mi, yerle bir, her top rakibe gitti!  Yahuu hadi bırakın bunları, koca  takım rakip kaleye bir şut atamaz mı? Hiçbir şey yapamıyorsanız bari savunmayı sağlam tutun da, gol yemeyin gol! 
Kartal’ın yeni transferi Hadziahmetovic 11’de sahaya

Tarihi dokusu ve doğal güzelliğiyle ilgi odağı olan Gelibolu’da mutlaka görmeniz gereken bir yer daha var: Antika Traktör Müzesi. Bu müzede traktör tarihi yatıyor. 1800’lerden günümüze dek gelen çeşitli markalarda renk renk, birbirinden ilginç model traktörleri hayranlıkla izleyeceksiniz...

Traktör deyince Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün traktör kullanırken çekilen fotoğrafı gelir gözümün önüne. Sanırım 1930’lu yılların başının fotoğrafı bu. Tarımın önemini, traktörün de ne kadar değerli olduğunu belirtmek istiyordu Gazi.

Dünyada eşi benzeri olmayan bir komutan, müthiş bir diplomat, mükemmel bir Cumhurbaşkanı. Yeri geldiğinde şehirli, köylü, üretici. Ama artık traktör deyince bir de müzesi gelecek aklıma. Evet, yanlış duymadınız. Traktör müzesi var. Gezdim, gördüm. Onu anlatacağım sizlere.

Türkiye’de 494 müze var

Önce müzelere olan ilgimden bahsedeyim. Mesleğim gereği Afrika hariç bütün kıtaları gördüm. Hem

Ne sıkıntılı bir yerdir şu MHK başkanlık koltuğu! Hakemler hata yapar, faturası MHK başkanı ve ekibine çıkar, bizde adeta alışkanlık haline gelmiştir! Bu göreve getirilen başkanın normal süresini bitirip, ayrıldığına tanıklık etmedik. TFF başkanı değişir, hop hedefte ilk MHK vardır. O koltuk, netameli - sıkıntılı bir koltuktur. Biri gider, diğeri gelir, müthiş bir trafik vardır.
Son kurban Sabri Çelik’in istifasıyla ilgili birçok iddia ve söylenti var. En büyük veri hakem atamalarıyla ilgili.  Amedspor - Şanlıurfaspor maçına bir hakem atandı, ne var ki Şanlıurfa’nın itirazı ve tepkisi üzerine son anda değiştirildi. Başkan Çelik bastı istifayı, TFF kabul etti, evinin yolunu tuttu! Tabii ki kendisini aradım, ayrılma gerekçesini sordum. 
Yanıtı mı?
Çelik o kulvara girmeme adına büyük uğraş verdi, ben de fazla ısrar etmedim, vedalaştık, kapattım telefonu!
Yerine mi? 
Hakemliğini yakından tanıdığımız, FIFA kokartlı Lale Orta getirildi. Yıllar sonra o koltuğa bir kadının getirilmesi kararını alkışlıyorum, kişisel olarak kendisinden umutluyum. Orta’nın ekibinde

Zirve yarışını psikolojik açıdan da irdelemek gerekir... Neden derseniz, eğer zirveden uzaksanız orayı yakalamak isteyen takımlarda psikolojik bir baskı her daim vardır, bunu da görüyoruz. Beşiktaş’ın bulunduğu konumun fotoğrafı bu...
Kaldı ki ‘baskının’ bazen dezavantaja dönüştüğünü de biliyoruz. Diyeceksiniz kötü oyun, psikoloji ile aynı kantara konulamaz...
Konur arkadaş konur! Kaldı ki bu oyunda kötü oynarsınız ama maçı kazanırsınız, bunun örnekleri çok var. Kartal’ın penceresinden bu oyuna bakarsak, onlar için iyi oyun değil, kazanmanın en büyük hedef olduğunu gözlemliyoruz. Beşiktaş dostları belki bize için için kızıyordur. Kızmayın, geçtiğimiz hafta bir Alanya maçına bakın, bir de Karagümrük maçına! Olimpiyat Stadı’nın konumunu biliyoruz, hele iklim şartları kötüyse, ki öyle, vay halinize! Baskı, stres ve iklim şartları Kartal’ı bu yarıda etkileyen faktörlerdir...
Nitekim, ilk yarıda rakibine iki pozisyon veren Kartal’ın savunmasındaki kriz sürüyor, Şenol

FIFA kokartlı Yaşar Kemal Uğurlu’dan başlamak istiyorum, çünkü bazen benim de sabrım taşıyor! Yahuuu faullerin bir tanesini doğru çalsan dişimi kıracağım, üstelik pozisyonların içindesin!
Hangisini saysak, bir numara Aboubakar’a yay üzerinde Fer tarafından yapılan faul, burnunun dibinde, üstelik kritik bir noktada, yarım penaltı! Cavaleiro’ya yapılan harekete faul çaldın değil mi, Aboubakar’a yapılanın adeta fotokopisi gibi, ona niye yok! Hele Gedson’un topu rakibinden söküşüne faul çaldın, hadi oradan! Masuaku, Candeias mücadelesine beyaz noktayı gösterdin, öyle penaltı falan yok, iyi ki VAR devreye girdi de seni kurtardı!
***
Neyse dönelim maça, Beşiktaş’ta üç cezalı sarıdan, biri kırmızıdan, Souza ve Ghezzal ise sakatlıktan yoktu. Bu handikapa karşın, Güneş hocanın sahaya sürdüğü onbir, belki Dele Alli nedeniyle eleştirilebilir. Ancak unutmayalım ki Güneş bu kadroyla yola devam edecek, her kötü performansı kızağa çekmeye kalksa, takım çıkaramaz! Kaldı ki Dele Alli’nin kumaşını