Güzelim hafta sonunun gömüldüğü karanlık bir mezarlıktı pazar akşamı...Cumadan artakalan yapılmamış ödevlerin, ihmal edilmiş görevlerin baskın yeriydi.Telaşla karalanmış satırlar, alelacele toplanmış sayılar, üstünkörü boyanmış resimlerdi; "Şunları önceden yapıp bitirsen olmaz mı!" azarıydı.Geç yatılmış iki gecenin ardından yine erken gidilecek bir yataktı.Gelişini akşamüstü banyodan yayılan odun kokusuyla haber verir; sonra yeşil bir sabun kalıbı olur, küvette kafama vurulurdu.Adamın derisini döken bir keseydi pazar akşamı; kaynar suydu, takunyaydı, buhardı.Ama hepsinden çok, pazartesi arifesiydi.Pazar öğleden itibaren bir kramp şeklinde mideye vuran bu asabiyet, tatili zindan ederdi.En kazık derslerin, saç, tırnak kontrollerinin, en baba ödevlerle baskın sınavların randevu yeriydi pazartesi...Sabah güneşten evvel uyanmak; "hoh"layan dudaklarda buharlaşan bir soğuğa sıcacık yataktan kalkmak, sobanın akşamdan kalma küllerini eleyen babanın "Hadi kalk artık" ısrarına dayanmak ve ayazda taşlaşmış siyah önlüğe bürünüp kolalı yakasını takmak hakikaten zulümdü.Galiba ben sadece güzelim hafta sonunu gömdüğü için değil, pazartesiyi doğurduğu için de nefret ederdim pazar akşamlarından...* * *Tuhaftır;2006'ya veda ederken bir pazar akşamı nahoşluğu var damağımda...Depremli 1999'a, krizli 2001'e göre daha insaflı bir yıldı oysa...Galiba onu buruk bir huzursuzlukla uğurlamamıza yol açan şey, 2007'ye devrettiği gerginlik...Giden yılın son uykularına yatarken, yeni yılın getirecekleri kramp şeklinde midemize vuruyor.Baskın sınavlar var 2006 sabahlarında...Yapılmamış ödevlerin acısı çıkacak.İşgalci, geride yeni husumetler, taze darağaçları ve olukla kan bırakarak çekilecek komşudan; ortalık karışacak.Avrupa işi askıya alındı diye reformlar duracak; belki bazısından cayılacak.Köşk yokuşuna tırmanan Başbakan'ı arabadan çıkarmak için birileri balyoz kullanacak; ortalık karışacak.Kurtlar iyice vadiye yayılacak.Medeniyetler tekme tokat çatışacak.Ve seçmeli ders tercihi tadında bir seçim, çoğumuza "Hiçbirini seçmesem ne olur?" diye sordurtacak.* * *Belki de benim hafta başı kramplarıyla geçen okul günlerimden kalma kuruntulardır bunlar...Belki kaygısızca pazarın keyfini sürmek, pazartesinin sevimsiz sürprizlerini endişeyle beklemekten evladır.Belki de pazartesiyle baş etmemizi sağlayacak şey, pazarda biriktirdiğimiz o keyifte saklıdır.Pazarları kendimi fazlaca kasmak, hiçbir pazartesimi kurtarmadı benim...Oysa tadını çıkarsam pazar gecelerinin, pazartesilerle daha kolay baş edebilirdim. O yüzden, bir senenin daha ardından tenekeler çalarken bu arife günü naçizane tavsiyem, ne nafile avuntularla fazla geriye ne de erken kuruntularla fazlaca ileriye bakmanız; yeni yılı, bayramla da çakışması şerefine hayırlı dualar ve umutlarla karşılamanızdır.Hepinize saadet, sağlık, sevda dolu bir yeni yıl ve huzur, coşku, ümit dolu bir bayram dilerim.Bir hafta sonra yine burada, köşemdeyim. can.dundar@e-kolay.net Öğrenciyken pazar akşamlarından nefret ederdim.
