Kargı öldürmez, sevgi öldürür

Bir trapezci için zamanında yakalanamamış bir bilek kadar yakındır o toprak....Bir gladyatörün dalgınlığındadır.Oto yarışçısının virajında...Ölümle enseye tokat bir rabıtayı sürdüre sürdüre, ona karşı kayıtsızlaşmışlardır.Sınır boylarının mayınlı tarlalarını yiğitçe adımlamaktan, ecelle tedbirsiz dalaşmaktan zevk alırlar. Üstüne pervasızca koşarak Azraili ürküteceklerine inanırlar.Bir Rus ruletinde beyni dağıtmayan her tetik sesi, yaşamı biraz daha zevklendirir."Seni öldürmeyen, seni güçlendirir".* * *Ama Azraile kafa tutan, ağır bir mutsuzluğun pençesinde yaşar.Zaafını bilir çünkü... Er geç o zaafın deşifre edileceğini de...Bir gün bir bilek elinden kaydığında, düşman saldırırken daldığında ya da keskin bir virajı döndüğünde sınırı aşacak, beklediği sona varacaktır.Huzursuzluğunun kaynağı bu bilgidir.Herkesin ürktüğü adam, kendi zaafından ürker bir tek...Ve bu, onu mahzun eder.* * *Çok güçlü kişiliklerde karşılaşılan bu gizli başarısızlık korkusuna psikolojide "Aşil (Fransızca Achille) Sendromu" deniliyor. Sendrom, adını mitoloji kahramanı Akhilleustan alıyor. Annesi Thetis, Tanrısal Akhilleusu doğduğunda yaralanmasını önlemek için onu bir topuğundan tutarak Styks Nehrine daldırmıştı. Vücudunun tek zayıf noktası, annesinin tuttuğu o ayak topuğuydu.Destanda Akhilleus, o ayak topuğundan vurularak ölüyordu.Sonradan ruhbilimciler, bu zayıf noktanın ortaya çıkma endişesinin, güçlü insanları psikolojik olarak sakatlayabildiğini keşfetti ve hastalığa bu destan kahramanının adı verildi.* * *Troya filmine gelince...İki dilberin koynundan çıkıp kıyasıya bir düelloya giderken, düşmanı Hektorun cesedini atıyla Troya surlarından uzağa sürerken, boynunu asi bir kızın hançerine uzatırken, yüzünde hep aynı umursamaz ifade vardı Tesalyalı Akhilleusun...Annesinin, kulağına fısıldadığı bir sırrın ve kulağında o sırla ecelle düşüp kalkmanın mutsuzluğuydu bu belki...Ama "ayağıtez" Akhilleus, filmin sonunda bileğinden değil, yüreğinden yaralandı.Asıl zaafı, annesinin tuttuğu yerde değil, güzel sevgilisinin öptüğü yerdeydi.Ok da gelip oraya saplandı.* * *Bazen orduların baş edemediği bir savaşçıyı bir buse alt edebilir.Cüsseli gladyatörlerin deviremediği gövdesini narin bir beden devirebilir.Ademoğullarının bu en güzel zaafı, bünyede en yakıcı silahtan daha büyük gedik açabilir.Akhilleustan bu yana, bütün baskı rejimlerinde, en eski kutsal metinlerde, kışlada, mektepte, camide, aşkın her daim yasak meyve sayılması bundan mı acaba?Sevginin, kargıdan daha can yakıcı olmasından mı? can.dundar@e-kolay.net Hayatın sınır boylarında yaşayanlar için sınırın ötesi, tanıdık bir komşu toprağıdır.