Unutmak

Unutturmak hükmedenin tuzağıydı ona göre... Zalim, hafızayı körelterek zulmedebilmişti bunca zaman... O halde zulme uğrayan unutmamalıydı... daima hatırlamalı... hatırlatmalı...Konuşma bittiğinde, akademisyen uçağa yetişmek için çıkarken, hicranı kır sakallarına sinmiş bir yorgun adem yanıma geldi:"İyi diyor da beyim" dedi, "Biz buralarda unutmasak yaşayamayız ki..."* * *Büyük depremin 5. yıldönümü bugün...Dünkü Milliyette "17 Ağustosu unuttuk" başlığı vardı.Facianın her yıldönümünde gazeteler, uzmanların ağzından "Tehlike geçmedi. Her an tekrarlayabilir" haberleri yapıyor, "Unutma, unutturma" kampanyaları açılıyor.Ama nafile!..Hafıza, toz bulutuna yakalanmış gözkapağı refleksiyle kapanıyor, canının yanacağını hissedince...* * *Yarattığı heyecanla "Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak" zannettiren Susurluku da unuttuk.Dillere persenk olmuş "12 Eylül öncesi"ni de...Şimdi Güneydoğunun canlar, ocaklar yakmış silahlarını gömüyoruz hafızamızın kanlı toprağına...Tıpkı unutmaya hazır bir kadının, eşinin ihanet haberlerini, bellek denen uçurumun en derinine gömmesi gibi...* * *"Hafızanın ihaneti" mi bu?"Himmeti" belki de...Toplum sorunlara çare üretemiyorsa, kolektif hafıza örgütlenip sonuca gidemiyorsa, dayanışmanın yelkeni sönmüş ve herkesi kindar bir hafızayla baş başa bırakmışsa, geçmişe sünger çekmek en tabii savunma mekanizmasıdır insanoğlunun...Hatırlamak eziyorsa bizi; canımızı acıtıyor, hırpalıyorsa... ...devasa dertler karşısında yalnızsak; elden bir şey gelmiyorsa...Kinlerle yaşanmıyorsa....Çeteler dağılmıyorsa...Evler onarılmıyorsa...Hesap sorulmuyorsa...Tepkilerin örgütlenemediği yerde anılarla yaşamak sadece küllenmiş yaraları kanatıyorsa...Ve unutmak dışında hiçbir şey yaramızı sarmıyorsa...Kim, acıları hatırdan çıkardık diye kınayabilir ki bizi?..* * *Çaresizlikten unutkanlığımız...Unutmanın sağır rehavetine sığınmamız...Baş edemediğimiz belalar karşısında mağlup bir bıçak gibi köreliyor hafızamız...Yavuz Bingöl, "Orada kimse var mı" diye sorduğu son albümünde "Unutulur her şey" diyor."Korkarım bir gün unutulur her şey" endişesi de var sesinde..."Korkma, bir gün unutulur her şey" tesellisi de...Çaresizliğin, çözümsüzlüğün, örgütsüzlüğün hüküm sürdüğü bu kinler toprağında unutmadan yaşamak öylesine zor ki... can.dundar@e-kolay.net Geçenlerde Güneydoğuda katıldığım bir toplantıda İstanbuldan bir akademisyen "unutmak" üzerine uzun bir konuşma yaptı.