Okuyuculardan çeşitli mektuplar gelir. E - mailler gelir, fakslar, telefonlar gelir.
İçeriği ne olursa olsun bunlar bizim ufkumuzu açar, onlardan yararlanırız.
Bugün alışkanlığımızı bırakıp bu e - maillerden birine yer vereceğiz:
"Muhterem Beyefendi,
Günlerdir Türk basını Ermeni meselesiyle çalkalanıyor. Herkes ahkam kesiyor, bildiğini veya olmasını temenni ettiği şekilde bir şeyler dizeliyor. Zatıaliniz ise bunun bir Taşnak ve Koçaryan mevzuu olduğunu iddia ediyorsunuz. Öldürülen insanların içerisinde benim dedem, ninem, amcam, halam ve yüzlerini görmediğim, seslerini işitmediğim aile fertlerim vardı. Bu benim meselem, benim derdim, benim borcum, benim günahım, yıllardır rüyalarıma giren benim hayat hikayem. Siz hangi Taşnak'tan hangi Koçaryan'dan bahsediyorsunuz? Koçaryan yokken bu mesele yoktu da o mu ortaya çıkardı? Bu 8 milyon Ermeni'nin meselesi, fertlerin değil. Bugün Ermenilerin İstanbul'da huzur ve güven içerisinde olduklarını gururla yazıyor ve bizleri inandırmaya uğraşıyorsunuz. Hiç düşündünüz mü, 30 sene önce İstanbul'da Ermeni nüfusu kaçtı, bugün ne kaldı? Benim gibi kırk yılını o topraklarda geçirdikten sonra, çocuklarıma daha iyi insani yarınlar hazırlayabilmek için bir nevi memleketi terk etmeye zorlanmış birisine sizlerin yazdıkları inanın çok zorlama geliyor. Huzurlu bir dünya temennilerimle. S. Sogomonian"
Sayın Sogomonian aile fertlerinin ölümünden, bu nedenle acısından söz ediyor. Haklıdır.
Ama aynı olaylarda öldürülen binlerce Türk ve Müslüman yok mu?
Ya onların acısı ne olacak?
Bir bütünü yalnız bir tarafıyla, bir parçasıyla izah mümkün mü? 1915 olaylarını yalnız Ermeniler yanıyla izah hem yanlış, hem insafsızlık olur.
Bir tarihte o bölgedeki tüm insanlar kökenleri ne olursa olsun büyük devletlerin oyununa getirilmiş, acı günler yaşamıştır.
Buna "Türk hükümetinin soykırımıdır" demek yanlıştır.
Hele hele bu konu hakkında Fransa gibi, Avrupa'nın tuzu kuru ülkelerinin parlamentolarının tarih yazıp, yazdıkları yanlış tarihe göre Türkiye'yi yargılayıp mahkum etmesi aptallık değilse maksatlıdır.
İstanbul'da kalan Ermeniler herkesin gördüğü gibi mutlu yaşıyor. Örneğin; bundan bir süre önce de isimlerini saydığım Ermeni asıllı Türk sanatçılar bugün Türk halkının gözbebeği değil mi?
Hayko, Fedon, Arto, Alex, Garo Mafyan, Onno Tunç, Arto Tunç, Cenk Taşkan, Reyman Eray, Mine Koşan, Asu Maralman...
Ve profesör, doktor, avukat, sanayici, tüccar Ermeniler...
Fakat Türkiye'den gitmek isteyen, giden Ermeniler de olmuştur ama, bugün yalnız Almanya'da 3 milyondan fazla Türk olduğunu da unutmayalım.
Bize göre olay, Koçaryan yönetimiyle diasporanın elbirliği sonunda kan davası haline getirilmiştir.
65 milyon Türk'ün tümüne yakın ekseriyetinin Ermenilerle bir sorunu yokken, diaspora ve Koçaryan sorun yaratarak, en fazla da Ermenistan'a zarar vermektedir.
