23 Nisan “Çocuk ve Ulusal Egemenlik” Bayramı’nda...
TBMM Başkanlığına 21 yaşındaki çocuk seçildi.
* * *
Zaten kız çocuğunun başkan olmasına olanak ve olasılık yoktu.
81 oy sahibinin 65’i erkekti.
* * *
Trabzon Dernekpaşa Müftüsü’nün mahdumu, TBMM’nin günübirlik çocuk başkanı
Kürsüye çıktı, ilan etti:
“Bıyıklı çocuk benim.”
Beş yıl önce Bülent Arınç döneminde yine kendisi gibi seçilen İmam Hatip’li 21 yaşındaki arkadaşına yönelik eleştirilere ince gönderme yaptı.
Yaşıtları üniversiteyi bitiren, tüfeği omzunda vatanı bekleyen çocuk başkan, hızını alamadı:
“Kaşımızla, yaşımızla değil, çalışmalarımızla gündeme getirin” dedi.
Ne var ki, TBMM andını yanlış içti.
Baştan bir daha okudu.
* * *
Çocuk başkan gündeme ‘bıyığı’ taşıdı.
Bıyık dediğin de...
Kimine göre; güç, gurur simgesi.
Kimine göre; modası geçmiş itici kıl topağı.
* * *
Tipine göre de isimleri var.
Karanfil bıyık; kâtip ve şair simgesi.
Pala bıyık; kabadayılığın gereği.
Kaytan bıyık; esnaf ve gençlere özgü. Alttan kırpılır, üst derin bırakılır, uçları azıcık sarkar.
Burma bıyık; hovarda, zamparalara yakışır. Cazibe vitrinidir. Pala’nın incesidir.
Pos bıyık; baba tipli kalender adamlarındır.
Bektaşi bıyık: Ağza dökülür, dudak görünmez. Sigara içtikçe sararır. Sahibi lafının dinlenmesini ister.
* * *
Bir de badem bıyık vardır.
Ağız çizgisini geçmez. Seyreltilmiştir.
Kıl, buğday boyundaysa muteberdir.
Sahipleri iktidarı severler.
Kuralları belli, birbirine bağlı, sosyal gibi görünüp, içine kapanık kişilerdir.
Çevresinin yaşama biçimi önemlidir.
İcraatlarıyla gündemdedir.
* * *
Benim gibi bıyıksızlar mı?
Bıyıklılara bakar, yapılanlara şaşar.
Badem bıyık bırakmayı beceremez.
Burma bıyık bırakır düzeltemez.
Pos bıyıkla hiç gezemez.
* * *
Çocuğun “bıyıklı benim” raconu bu yüzdendir.
