Günlük güneşlik hava.
Katılım yüksek, gençlerin ilgisi çok.
Kavga gürültü yok.
Sandığın huzuru, seçmenin yüzüne yansıyordu.
Seçim günü genel tablo böyleydi.
İzmir’in güzelliğine yakışan şekilde...
* * *
Oylar döküldü, sayıldı.
Demokrasinin gereği takke düştü, kel göründü.
Kim başarıyı yakalamışsa alkışlıyor;
Zaferi kazananların hakkını saklıyoruz.
Önümüzdeki günlerde vereceğiz. Söz...
* * *
Sonucun özü; İzmir’de CHP ezberi çizik yedi.
35 İzmir, 35 proje önemli ölçüde tuttu.
Yatırım stratejisi, ideoloji duygusunu bastırdı.
Eksenin kaydığı görülüyordu.
AK Parti İzmir’de birinci olma sevdasında değil, oyu artırma düşüncesindeydi.
Kısmen başardı.
Bundan sonraki hedefi; yerel seçimde iyi adayla kesin zaferdir.
* * *
CHP neden tökezledi?
Çarşambanın gelişi, salıdan belliydi.
Yönetimin ‘yüksek katı’, alttan gelen ses ve istemi işitmiyordu.
Yetkin, iyi, eğitimli, alanında uzman isimler uzaklaştırılmıştı.
Eksik olan, bu kişilerin politika üretmesini sağlayacağı düzenek yoktu.
Seçim organizasyonunda, yatay değil dikey organizasyon vardı. Yaygın ağ kurulamadı.
* * *
Bu yetersizlik görüldüğü gibi...
İzmir belediye operasyonunda onca memur hapse gönderilirken, CHP İl Başkanı’nın “Seçime farklı yansıyacak, 9. sıra adaylarını kutladım” açıklaması...
İki gün kala Reis’in Mebus’a savaşta söylenmeyecek küfür sallaması...
Çoğu ithal adayın, “Yerim garanti“ anlayışıyla dolaşmaması...
Eliyle, diliyle seçmene değmemesi...
Arzu edilen sonucu getirmedi.
Belki de bu sonuç birilerine göre başarıdır.
* * *
“İzmir kalemizdir ” havasındaki CHP’nin...
Ortadaki tabloyla çıkaracağı ders, alacağı mesaj vardır.
Tabii ister, yarınları düşünürse...
Yoksa bir sonraki seçim için yanık türkü söylenir:
Ver yârini ellere... Vur altını yerlere...”
