Lütfen dinleyin beni!

HER GSM şe­be­ke­sin­den bir nu­ma­ra al­dım.
Ay­rı­ca sa­bit hat­la­rım da var el­bet.
Hep­siy­le ko­nu­şu­yo­rum.
Mak­sat, te­le­fon din­le­mek­le gö­rev­li ar­ka­daş­la­ra yar­dım­cı ol­mak.
0532’den ka­çı­rır­lar­sa, 0555’ten...
0542’den ka­çı­rır­lar­sa, 0232’den ya­ka­la­sın­lar is­ti­yo­rum.
Son­ra ga­rip­le­re so­rar­lar:
“Ne ko­nuş­tu bu adam?”
Hiç ola­cak şey mi, “Hiç” de­me­le­ri.
On­la­ra ya­zık...
Ba­na ayıp!
Sen 50 kü­sur ya­şı­na gel.
Bun­ca za­man iyi-kö­tü bir yı­ğın iş yap.
Ve din­le­me­ye hiç ta­kıl­ma!
*   *   *
Onun için bir elim­de 0532’li, di­ğe­rin­de 0232’li te­le­fon var.
Eşe dos­ta bin şük­ran.
On­lar da 0542’li ve 0555’li hat­la­rı sı­ray­la ku­la­ğı­ma da­yı­yor ve bü­tün ka­nal­la­rı açık tut­ma­ma yar­dım­cı olu­yor­lar.
Ben de bo­yu­na ko­nu­şu­yo­rum.
Ne bi­li­yor­sam...
Ne dü­şü­nü­yor­sam, so­ra­na da, sor­ma­ya­na an­la­tı­yo­rum.
Kor­ku­yor mu­yum?
Ha­yır.
Şi­kâ­yet­çi mi­yim?
Ha­yır efen­dim ha­yır.
Ak­si­ne çok mut­lu­yum.
Ne ka­dar faz­la ki­şi ta­ra­fın­dan din­le­nir­sem, o ka­dar faz­la se­vi­ni­yo­rum.
Ne olur din­le­yin be­ni. Lüt­fen din­le­yin be­ni.
Bir şey öğ­re­nir­si­niz bel­ki!


Nereden nereye...YEREL seçim öncesinde neler çektiğini, Aziz Kocaoğlu “günü gelince” anlatacaktır elbet.
Deniz Baykal’ın onu kıvrım kıvrım kıvrandırdığını anlamak için, kimsenin bir şey anlatmasına da gerek yok aslında.
Her şey...
Her sahne zaten hafızalarda.
Baykal kürsüde konuşuyor, Kocaoğlu ağzından çıkacak iki çift sözü bekliyor.
Yok.
Defalarca İzmir’e geldi, gitti; bir türlü “Adayımız Aziz Bey’dir” demedi.
Kocaoğlu ise her seferinde, heyecan içinde ve hatta başını eğip, çaresiz bekledi.
Ve şimdi.
Yere göğe sığdıramıyor Baykal kendisini.
Zafer, böyle bir şey işte.
Kazanıldığında “sahibi” çok olur.


Tek karelik zafer