Ülkemizin üzerinde yine karabulutlar dolaşıyor.
Bir hafta içinde kapkara bir ülke olduk. Üst üste gelen acı haberlerle karalar bağladık.
24 şehidimizin acısı yüreklerdeyken, şimdi de Van’dan gelen haberlerle yıkıldık.
Kayahan ustanın şarkısını söylüyoruz hep bir ağızdan, “Allah’ım, neydi günahım.”
Çukurca’daki kahpe saldırının adresi belli. Mehmetçik bir haftadır alçaklara yaptıklarının bedelini ödetiyor.
Alçaklar, Mehmetçik’e haince saldırıyor, şehitler veriyoruz. Ardından Mehmetçik operasyona başlıyor, bir yerlerden sesler yükseliyor ‘Silahlar sussun’ diye...
Kardeşim Mehmetçik mi istiyor silahların konuşmasını? Silahla barışın olmayacağını söyleyen aydınları anlamakta zorluk çekiyorum. Silahı çeken hainler, şehitleri toprağa veren analar-babalar... Sanki barışı istemeyen bizleri. Yok öyle!
Bence bundan sonra herkese anladığı dilden konuşmak lazım. Karşındaki Türkçe’den anlamıyorsa, Kürtçe’den de anlamıyorsa, ona haddini kendi konuştuğu dilden bildirmek şart oldu.
Bir de şu var şehitlerimiz için söylenecek...
Hatırlarsanız, ekonomide yapılan güncellemenin ardından Başbakanımız “Porsche’ye binmeyin, Fiat’a binin” dedi.
Öyle bir duruma geldik ki son olaylardan sonra, millet olarak Porsche’de gözümüz yok, Fait’a da binmekten vazgeçtik, tek dileğimiz gencecik yavruları cenaze arabasına bindirmeyelim.
24 şehidin acısı içimizde yara iken, şimdi de Van’daki deprem içimizi yaktı.
Sarsıntı büyük, yarattığı etki büyük, kayıp sayısı hala belirsiz. Bölgede yaşayan insanımız şokta.
Bu kadar büyük felaketin yaşandığı bir ülkede hala umutla yaşıyor olabilmek, ileriye umutla bakabilmek gerçekten çok zor.
Umudu yitirmemek lazım. Bunu yazmak kolay tabii ki, farkındayım. O şehitlerin anaları, babaları, yakınlarının acıları dinmeyecek; Van’da ailesini, yakınlarını kaybedenlerin acısı bir ömür boyu sürecek. Ancak, hayatın da devam ettiği bir gerçek.
Acıların arından, bir şey daha ortaya çıktı. Belki farkındasınız. Farkında olmayanlar için yazayım. 74 milyon yine kenetlendik. Zaman zaman birbirimize kızıyoruz. Siyasetçiler birbirlerine en ağır sözleri söylüyor. Ayrılıyoruz, bölünüyoruz derken, bir bakmışız, kenetlenivermişiz.
Şehitler için tek yürek olduk. Meydanlarda isyanımızı Türkü, Kürdü, Çerkezi, Lazı hep birlikte haykırdık. Van depreminden sonra da kenetlendik. Ülke olarak anında tepkimizi verdik.
‘Evim, evindir’ projesi sanal ortamda yayıldı. Ülkenin gündemine girdik. Herkes evlerini depremzedeler açtı. Yardımlar çığ gibi.
Biz ne bölünüyoruz, ne de ayrılıyoruz.
Biz hep bir bütünüz. Bütün olmaya devam edeceğiz. Sadece bu bütünlüğü acılarımızda gösteriyoruz.
Dosta düşmana duyurulur!
