Hayat öpücüğü kupa

Kopenhag dönüşü, uçakta Galatasaray Başkanı Faruk Süren anlatıyor:
"Uzatmalar da bitip, sonuç penaltılara kalınca, Arsenal Başkanı 'siz kazandınız. Bizimkiler penaltı atamazlar' dedi."
Anlaşılıyor ki...
Daha penaltılar başlamadan Arsenal'in zirvesinde maç kaybedilmiş.
Peki...
İlk penaltıyı atan Ergün, ne diyor?
"Zaman, birkaç saniye durdu. Top ağlara takılınca, yaşam gene başladı."
Fatih Terim, neden penaltılarda ilk vuruş için Ergün'ü seçti?
Ergün anlatıyor:
"Fatih Hoca, daha Ümit Takımı'ndayken, penaltıları bana attırırdı."
Penaltılar, Galatasaray'ı, Avrupa'nın en büyüğü yapan altın vuruşlar...
Shakespeare'in "olmak ya da olmamak" söyleminin kenti Kopenhag'da Galatasaray, meşin yuvarlağa 5 vuruşla bir bakıma bu dramatik sorguyu yaşadı:
"Tarihe en büyüğü yazmak ya da yazmamak..."

Zor karar

Penaltıyı atacak diğer dört ismi, Fatih Terim nasıl seçti?
Galatasaray'ın psikoloğu Turgay Biçer'in gözlemi şöyle:
"Ergün, Ümit, Popescu, takımın en serinkanlı oyuncuları.
Üçü de savunmadan.
Zaten savunmada oynuyorlar. Topu kesen, oyunu durduran, sonra oyunu yeniden kuran misyonun adamları...
Sinir sistemleri çelik gibi.
Terim Hoca, seçimini bu nedenlerle yapmış."
Peki ya Hakan Şükür?
Cevap:
"O gol adamıdır. Ondan gol şansı esirgenmezdi. Atmalıydı. Attı."
Yani bu başarı, mantık, duygu, sezgi yumağı...
Hakan da anlatıyor:
"Penaltılar atılmadan önce santra yuvarlağında toplandık.
Orada tüm insanlarımızın duasını hissettim. Gittim vurdum."

Allah'la yalnız

Peki...
Maçın en iyi oyuncusu seçilen ve Arsenal penaltıları karşısında tek adam olan kaleci Taffarel, o kritik dakikalarda ne düşünmüş?
"Kale çizgisinde Allah'la baş başaydım" diyor.
Taffarel gerçekten muhteşemdi.
Ama...
Sadece o değil.
Hepsi.
Örneğin Hagi...
Adeta futbol baletiydi.
Okan kırık parmakla, Bülent sancılı omuzuyla, Popescu 8 dikişli ayağıyla Arsenal'e kök söktürüyorlardı.
Hepsi, sahip olduklarının son zerresini sahaya koydular.
Şampiyonluğu söke söke aldılar.
Galatasaray'ı bin yılın Avrupa şampiyonu yaptılar.

Lekeler

Maçtan sonra İngiliz gazetelerinden bazıları magazin kokan başlıklar attı.
"Öldürmeye geldiler."
Ya da...
"Kanlı kupa" gibi.
Bizler de ne başlıklar atabilirdik!
Kaldığımız otelin karşısında bir İngiliz pubı vardı.
Holigan serseriler, saatlerce bize küfür ettiler, el işaretleri yaptılar.
Bizi maça götüren, sonra getiren otobüse ve otelin kapısına gelerek bela aradılar.
Ellerinde kırılmış bira bardakları, kırık bira şişeleri vardı.
Yayındaki Türk gazetecilere, kameraman arkadaşlarımıza saldırdılar.
Ama...
Elbette bu serseriler, Arsenal izleyicisi değildi.
İngiltere'yi de temsil etmiyordu.
Keşke İngiliz medyası, tiraj ve reyting peşinde koşan ucuz popülizmi bir yana bırakıp, Kopenhag'da adam bıçaklayan, küfür eden, hadise arayan birkaç lümpeni, Türkiye gibi göstermek yanlışlığına düşmeselerdi.

Sonuç

Uçakta dönerken, Avrupa Şampiyonluğu Kupası'nı okşamak, öpmek gibi bir ayrıcalığım oldu.
Aslında...
Bütün Türkiye'nin...
Hatta üçüncü dünya ülkelerinin yayınlarına bakılırsa, Atatürk tarafından emperyalizme karşı yakılan meşalenin ışığında, tüm mazlum ulusların onurlarına hayat öpücükleriydi bu.


Yazara E-Posta: gcivaoglu@milliyet.com.tr