Yaşayan efsane Cohen...

SAHNEDE bir Budist rahibi vardı. 5 yıl boyunca Los Angeles yakınlarındaki “Mount Baldy Zen Merkezi’nde” inzivaya çekilerek yükseldiği ruh irtifaından yumuşacık ışıklar saçarak bizlere ulaşıyordu.
Bir bilge, bir müzik dehası, dünya hallerinin çilekeşi, bir yaşayan edebiyat ve müzik efsanesi.
İnsanların ve özellikle Amerikalıların politikaya olan ilgisizliğini ve televizyon bağımlılığını nasıl da tepkiyle müziğine yansıtmıştı:
“Solda ya da sağda değilim/küçük ekranda kaybolmak için umutsuz/bu gece sadece evdeyim.”
Cohen Democraci adlı şarkısında şöyle sesleniyordu:
“Kargaşaya karşı savaşlar/
...gece ve gündüz sirenler/
...evsizlerin ateşleri/
...gayların külleri...”
Şarkıyı Amerika’da “demokrasi olmadığını” söyleyerek bitiriyordu.
Bir başka şarkısı:
“Zenginlerin kanalları var fakirlerin yatak odasında/
Kudretli bir yargılama yaklaşıyor onlara...”
Cohen “The Future”sinde “yükselen ve düşen milletler görüyorum/fakat sevgi hayatta kalmak için tek motor” diyordu.
Ve iki mısra daha:
“Yüksek mevkilerdeki, dualarını bağırarak okuyan katiller/
...benden duyacaklar.”

PROTEST BİR AYDIN
LEONARD Cohen 1961’deki ABD, Küba gerginliği sırasında dünya bir nükleer savaşın eşiğine geldiğinde Küba’da yaşamıştı. Che Guevera sakalı bırakmıştı.
“Field Commender” şarkısında Cohen kendini “Fidel Castro ile sohbet eden bir asker/ajan” olarak sunar.
Bir başka şarkısında “Mısır’da savaşıyorduk” sözleri var ama bu boş söz değil.
1973’teki Yom Kippur savaşında İsrail tarafında yer almak için Cohen Kudüs’e gitmişti.
Ancak silah altına alınmadı.
Sina Yarımadası’ndaki cephelerde düzenlenen bir moral turundaydı.
Ateş altında da kaldı.
General Ariel Sharon ile sohbet etti.
Cohen Kanadalı zengin bir Yahudi ailenin çocuğuydu.
Gençlik yılları şiir kitapları ve romanlar yazarak geçti.
Cohen soyadını taşıyan bütün Yahudiler gibi kendinin Musa Peygamber’in büyük kardeşi “Kohannim” soyundan geldiğini iddia ediyordu.
Kohannim Firavun’un erkek çocukların öldürülmesi emrinin kaldırılmasından sonra doğmuştu.
Richard Goldstein’e “Mesihsel bir çocukluk geçirdim. Harun’un torunlarından biri olduğum söylendi” demişti.
Bir Yunan adası olan Hydra’ya çekildi.
Orada “Hit’lerin Çiçekleri” ve bir dizi yapıt üretti.
Çok önemli müzik unvanları aldı.
Piyano ve gitar çalıyor.
Kronik depresif.
Buna rağmen belirli aralarla büyük aşklar yaşadı.
.........................
İşte Fenerbahçe/Ülker Arena’da limon kabuğu gibi siyah küçük şapkasının altındaki devi, bu müzik gurusunu, bu yüreğini ve beynini insanlığa adamış yaşayan efsaneyi izlerken arkasındaki böyle bir yaşam evrenini hissediyordum.
Az sayıda Musevi küresel olarak nasıl bu denli güçlü olabiliyor.
Ayın elbette karanlık yüzü var ama aydınlık yüzünü böyle ışıklar oluşturuyor.

DURDURUN DÜNYAYI İNECEK VAR

SINIRIN içinde ve dışında.
Kan, dehşet, çığlık, ağıt...
Yüreklere düşen ateşler...
Yakılan ya da indirilen bayraklar...
Barut kokuları, alevler, siyah dumanlar...
Yaşama gülemeden veda eden bebeler, çocuklar...
Tabanca namlusu gibi bakan gözler... Geride bırakılan analar, eşler, sevgililer...
Taze mezarlar...
.......................
Bu dünyanın ne duracağı var, ne de inmek mümkün...