İZMİR
Cumhuriyet Meydanı’nda iğne atsan yere düşmüyor. Her kesimden her yaştan insanlar ellerinde bir köşesinde Atatürk’ün kalpaklı resmi bulunan bayraklarla Atatürk anıtının bulunduğu meydanı doldurmuş.
Saat 09.05’te saygı duruşu yapıldı. İstiklal Marşı okundu. Daha sonra coşku başladı. Meydan, “Atatürk... Atatürk... Atatürk...” sesleriyle halk anlatımıyla ‘gümbür gümbür’ durumda.
Annesi ve babası ile gelen küçük bir çocuk bir elindeki Türk bayrağını sallıyor. “Atatürk... Atatürk...” diyerek slogan atarken öbür kolunu da tempoya uydurarak indirip kaldırıyor. Merak ederek annesine, “Bu kız mı, oğlan mı?” diye sorduk. “Kız... Henüz 22 aylık” dedi.
‘Farkı’ fark ettik
İzmir’de coşku 9 Kasım akşamı başladı. 150 bin İzmirli Gündoğan Meydanı’nı doldurdu. Su perdesi üzerine Atatürk’ün görüntüsünün yansıtılması coşkuyu artırdı. Cumartesi otel odamıza bir not bırakılmıştı. “Pazar sabahı 09.05’te otelimizin bahçesinde Atatürk için anma toplantısı var” deniliyordu. Pazar sabahı erken saatte uyandık. Otelin penceresinden Cumhuriyet Meydanı’na baktığımızda İzmir’in “farkını” bir daha “fark ettik.”
Erken erken insanlar ellerinde bayraklar meydanı doldurmuştu.
Otel bahçesinde otel müdürü önde, otel çalışanları ve otelde kalanlarla saygı duruşunu yaptıktan sonra Cumhuriyet Meydanı’na koştuk. Bu İzmir bir başka İzmir. İnsanlar herhangi bir siyasi slogan atmadan içten duygularla Atatürk’ü anıyor.
Kalabalık dağılıncaya kadar meydanda kaldık. İnsanlar meydanı terk ederken meydana yakın trafiğe kapatılmış sokakta antika, üstü açık bir kırmızı Chevrolet otomobil dikkatimizi çekti.
İleri yaştaki sahibi arka koltukların üzerine yerleştirdiği güçlü ses düzeni ile “Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi’ni” yayınlıyordu.
Her kesimden insan
Meydandan ayrılırken önümüzde yürüyen orta yaş üzeri bir kadın dikkatimizi çekti. Normal şekilde başörtüsü taşıyordu. Üzerinde uzun bir manto vardı. Bir eliyle büyük boy bir bayrağın sopasını omzuna dayamış, tek başına evine dönüyordu.
Öğleden sonra İzmirliler bu defa Gündoğan Meydanı’ndan Cumhuriyet Meydanı’na doğru yürüyüşe geçtiler. Yürüyenler yine her yaştan her gelir grubundan insanlardı. Çocuğu olanlar küçük çocuklarını kucaklarına almışlar, ellerinden tutmuşlar, çocukların eline bayrak vermişler, “Türkiye laiktir, laik kalacak”, “Türkiye geriye gidemez, Atatürk devrimleri yok edilemez” diye sloganlar atarak, düzgün düzgün yürüdüler.
Böylesini görmedim
Yürüdüler... Yürüdüler... Birinci Kordon’dan durmadan akan insan selinin coşkusunu görmeyene anlatmak imkânsız. Anma toplantısı pazar akşamı da devam edecekmiş. Bu yazıyı pazar saat 17.00’de yazıyorum. Bu saate kadar İzmir’de yaşadıklarımı daha önce yaşamadım. Bu yaşıma kadar değişik şehirlerde bu arada İzmir’de sağdan, soldan çok sayıda yürüyüşü, toplantıyı, gösteriyi izledim.
Bu yıl İzmir’de Atatürk’ü anma toplantıları ve yürüyüşlerindeki coşku bir başka idi. Bu İzmir, bir başka İzmir...
