İstanbul’un opera binası yok. Konser salonu yok. Resim ve heykel müzemiz yok. Çok sayıda konferans salonu, düğün salonunuz var. Yenileri de yapılıyor.
Neden acaba? Paramız yok diyeceğim ama... ”Sen ne diyorsun be adam... Bu devlet yelkenleri ipekten, çivileri altından bir donanma yapmaya muktedirdir... Baksana çevrene... TEM’in, E5’in iki yanına dikilen beton kulelere... Bina yığınlarına... Bunlar kaç paraya çıkıyor biliyor musun?” diyerek azarlanacağım.
O halde neden kimsenin aklına İstanbul’a şanına layık, dışı ile içi ile övüneceğimiz bir opera, konser, müze binası yapamıyoruz da başkalarınınkine ağzımızın suyu akıyor?
Son örnek Azerbaycan’ın simgesi haline gelen Zaha Hadid’in çizimi ile Türk müteahhitlerinin gerçekleştirdiği “Kültür Merkezi” içinde bin koltuklu salon ve sergi alanları bulunan binadır. Üç buçuk yılda tamamlanan 51 bin m2 binanın maliyeti 285 milyon dolar.
Zaha Hadid’in çizimi o kadar farklı ki bina Azerbaycan’ın sembolü haline gelmiş. Yabancı turistlerin ilgi alanı olmuş.
Biz son yıllarda 300 milyon dolar harcayarak Haliç’e, 300 milyon dolar harcayarak Taksim-Harbiye’ye 2 kongre merkezi yaptırttık. İkisinin de bir özelliği yok.
Milliyet Ekonomi’de geçen cuma Songül Hatısaru yazdı. Kütlesel yapısı ile İstanbulluların büyük tepkisine neden olan Zorlu Center denilen beton yığınının içinde bir gösteri salonu varmış. Bu salona Zaha Hadid’in projesine harcanan paradan daha çoğu, 300 milyon dolar harcanmış.
Geliniz de efkarlanmayınız(!) Denilebilir ki, bu bir arz talep meselesidir. İstanbul halkının bu konuda bir talebi var mı? Bu soruyu cevaplamak zor. İKSV, Borusan, Akbank, İş Bankası, Denizbank ve daha birçok kurum klasik müzik, caz konserleri düzenliyor. İstanbul’da önünde orkestra çukuru olan salon olmadığından opera ve müzikaller kongre salonlarında izleniyor. Resim ve heykel bienalleri, sergileri, fuarları ilgi görüyor. Ama İstanbul halkının ”İsterük de isterük... Opera, konser, müze binası isterük” diye sesi çıkmıyor.
Her derde deva “Atatürk Kültür Merkezi” kapalı. İKSV’nin 1980’li yıllardan itibaren üzerinde çalışmaya başladığı, 1990’da devletle ilk protokolü imzaladığı ve 1995’te temelini attığı proje ile İstanbul Ayazağa’da içinde 3 tarihi köşkün bulunduğu 66 dönümlük arazide, 2 bin 500 kişilik konser salonu, 950 kişilik çok amaçlı salonu, 450 kişilik oda müziği salonu ile sinema ve sergi salonlarını bir çatı altında toplayacak bir kültür merkezi yapılıyordu.
Temeli atıldıktan sonra 11 yıl geçti. 100 milyon dolar harcandı. Tamamlanması için gerekli 70-80 milyon dolar finansman bulunamadığından, arsayı Kültür Bakanlığı devraldı.
Yarım kalmış yapılar, Devlet Baba tarafından bir inşaat grubuna verildi. Yerle bir edildi. Şimdi orada dev bir AVM yapılıyor.
Eğitimden, sanattan, kültürden söz ediyoruz. Bırakınız başka kentlerin durumunu “Avrupa’nın kültür merkezi” olduğu iddia edilen İstanbul’da, opera binası, konser, tiyatro salonu, devlet ve şehir müzesi nedir bilemeyen, buralara gidemeyen yeni kuşaklar yetiştiriyoruz. Vatana millete hayırlı olsun!
