Her toplumda üç çeşit insan türü vardır. (1) İnsanların yüzde 90’ı öğrenmek ve kendini geliştirmek gibi garip (!) duygu ve dürtülere aldırmazlar. Ve de geldikleri gibi giderler. (2) Yüzde 2’si öğrenir ve öğrendiklerini başkalarına öğretirken, her şeyi sorgular ve sorunlara çözüm ararlar. (3) Geri kalan yüzde 8’i mi? Onlar da yüzde 90’a yukarıdan bakar, yüzde 2’yi ise haset ve gizli bir hayranlıkla izlerler.
Siz hangi kesimdesiniz? Önümüzdeki yıl hangi kesimde olacaksınız? Kimleri yanınızda görmek, kimlere katılmak istiyorsunuz? O halde ne duruyorsunuz? Önünüzde sadece 365 gününüz var...
2005 yılının başında, dostum Cüneyt Koryürek’in gönderdiği kartta bunlar yazıyordu... Koryürek’ten her yılbaşı benzer kartlar alırdım. Bir yıl sonra, 2006’da bir şey gelmedi. Aradım.
(Cüneyt Koryürek (1931-2008) Ankara Koleji’nde ve Kaliforniya’da Fresno State College’de okudu. 1960’da tanıdım. İyi dostumdu. Turkish Daily News’ün yazı işleri müdürlüğünü yaptı. Delta Ajansı’nı kurdu. Üniversitede gazetecilik ve halkla ilişkiler dersi verdi. 2008 yılında İstanbul’da bir trafik kazasında öldü.)
İlgi yok/kart yok
“Bundan sonra benden kart yok” dedi. Ve anlattı. “Her yıl yaklaşık 250 dostuma, arkadaşıma kart yolluyordum. 10 kişi cevap veriyordu. Bu nedenle otuz yıldır yolladığım kartlarımı bundan sonra yollamamaya karar verdim” dedi.
Koryürek’in kartlarını saklardım. Geçmiş yıllardan birinde, George Orwell’in “Hayvanlar Çiftliği” eserinden alıntı yaparak, “Herkes eşit yaratılmıştır. Ama bazıları daha eşittir” diyerek, kart attığı dostlarının ayrıcalığını belirtmişti.
Bir diğerinde, “Yaşamdaki ‘Gerçek Başarı’ insanın istediği hayatı yaşamasıdır” diyerek, dostlarını vakit geçmeden uyanmaları için uyarmıştı. Başka bir yıl, “Mutluluk geriye kin ve kızgınlıkla bakmamaktır” diyerek, “Osborne’un piyesinden bir gönderme yapmıştı. Bir diğer yıl, “Bazıları 30’unda ölür ama 70’inde gömülür” diyerek dostlarına kendilerine verilen yaşam fırsatını iyi kullanmalarını hatırlatmıştı. 16 yıl önceki kartta, “Paylaşılamayan mutluluk, bomboş bir duygudur” diyerek yaşamı dırdırla geçen insanları uyarmak istemişti. Başka bir kartta, “Karanlığa küfredeceğimize, bir mum yaksak iyi olmaz mı?” diyerek dostlarına mesaj vermişti.
Kıssadan hisse
Koryürek, kart göndermekten vazgeçmesini şöyle anlatıyordu:
“Kartları hazırlamak için bir çaba harcıyor, bundan zevk alıyordum. Hepsinden cevap beklemiyordum. Azalan ilgi karşısında ‘Bunu neden yapıyorum?’ diye düşünmeye başladım. Nezaket, bir yaşam tarzıdır. Bu nitelik bazılarında vardır, bazılarında yoktur. Hepimiz cahil ve vahşi doğarız. Bazıları uygarlaşır. Kalanı ise doğduğu gibi, hiçbir değişime uğramadan çekip gider. Acaba günümüzde nezaket denilen şey yok mu oluyor?”
Yeni yılın ilk günü erken yaşta kaybettiğim dostumun daha önce de yazdığım hikâyesini nakletmek istedim. Belki “kıssadan hisse” alan olur.
Siz kimlere kendi el yazınızla yılbaşı kartı gönderdiniz? Kaç kartı cevapladınız? 2015 yılı hepimize iyilikler getirsin.
