Konya çağ atlıyor

Konya, insanlarıyla, caddeleriyle, konutlarıyla, sanayii ile ve de en önemlisi Selçuk Üniversitesi ile "pırıl pırıl" bir şehir.
Belediye başkanlarından rahmetli Ahmet Hilmi Nalçacı’nın yerleştirdiği şehircilik anlayışı sürüyor. Şehrin trafiğini, geniş bulvarlar taşıyor. Bulvarların iki yanı yeşil. Gidiş ve geliş yollarının ortası yeşil. Yeşiller bakımlı. Yolların iki yanındaki binalar, yeşilin arkasına, yoldan oldukça uzağa çekildiğinden, binalar insanın üstüne üstüne gelmiyor. Yeşilin arkasında kalıyor. Yollar temiz, kaldırımlar bakımlı. Kavşaklar ışıklı. İnsanlar trafik ışığına dikkat ediyor.
Sokaklarda takkeli, cübbeli, sakallı peçeli, kara çarşaflı insan kalabalığı yok. Sokaklardaki insanlar İstanbul’un, Ankara’nın birçok bölgelerinde rastlananlardan daha çağdaş görünümde. Üstleri başları daha düzgün.

Türkiye ortalamasının üstünde
"Bunları neden anlatıyorsun?" diyerek sual eyleyen okuyucularım olacak. Şunun için anlatıyorum... Her neden ise Konya denilince bu şehri görmeyen, olup bitenden habersiz çok kişinin aklına "çağın gerisinde kalmış bir şehir ve de din baskısı ile Türkiye’deki yaşam çizgisinin gerisinde kalmış insanlar" gelir. Halbuki Konya bugün ekonomisi, yaşam ortamı ile Türkiye ortalamasının üstüne çıkmış bir büyük şehir durumunda. Konya’da gelişen ekonomi ve sanayi ile Selçuk Üniversitesi’nin bu oluşumda büyük payı var.
Konya’da üniversite kurulmasına 1975 yılında karar verilmiş. Ama Selçuk Üniversitesi’nin büyümesi 1982’lerden sonra hızlanmış.
Üniversite için, çok akıllı bir seçim ile şehrin 20 km. uzağında, İstanbul yolu üzerinde Düzlükbaşı - Esentepe mevkiinde çok çok çok geniş bir kampus alanı tahsis edilmiş.
Bugün Selçuk Üniversitesi’nin biri Karaman’da olmak üzere dört çağdaş kampusu 24 ayrı merkezde meslek yüksekokulu var. 16 fakülte, 4 yüksekokul, 1 konservatuvar, 25 meslek yüksekokulu ve 13 araştırma ve uygulama merkezinde 3 bine yakın akademik personel, 70 bine yakın öğrenciyi eğitiyor.
Gezmeyene görmeyene anlatılamaz. Üniversite kampusundaki eğitim binaları, yurtlar, çarşı binası, sosyal tesisler, spor tesisleri arasındaki geniş yollarda ben otomobille dakikalarca dolandım. Yol boyu gördüğüm sağlıklı, güler yüzlü, üstleri başları düzgün genç erkekler ve kızlarla üniversite yaşayan, canlı, dinamik bir kurum olmuş.

Üniversitede 10 bin bilgisayar
Yabancı diller meslek okulunda 2.500 genç bir yıl süre ile İngilizce eğitimi görüyor. ABD’de iki üniversite ile işbirliği anlaşması yapılmış. Her ay 10 öğretim üyesi ABD’de eğitime gidiyor. Üniversitenin 1996’da 16 bilgisayar alımı için açtığı ihale baş ağrıtınca rektör üniversite öğrencileri ve öğretim üyelerinin kullanacakları bilgisayarların ve bunların programlarının üniversite içinde, üniversite imkanlarıyla üretilmesinin yolunu açmış. Bugün üniversite kendi bilgisayarlarını ve programlarını kendisi üretiyor. Üniversitede kullanılan bilgisayar sayısı 10 bine yaklaşmış.
Rektör Dr. Abdurrahman Kutlu, "Devletin bütçeden verdiği para bize yetiyor. Döner sermaye, vakıf gelirleriyle ve bağışlarla bu imkanı çoğaltarak büyüyoruz. Devletten de daha fazla bir şey beklemiyoruz" diyor.
Belediye, Alaattin Tepesi’ni dolanarak, İstanbul yolu boyunca 20 kilometrelik bir raylı taşıma sistemi kurmuş. Bu sistem bulvar şeklinde yolun bir yanına çift hat döşemiş. Tramvaylar peş peşine gidip geliyor. Bu raylı sistem nedeniyle şehir İstanbul yolu üzerinde üniversiteye doğru kaymış. Yirmi kilometre yol boyu apartmanlarla dolmuş. Beni gezdiren Konyalı dostum Doğan Küçükmolla "Konyalı parayı dama yatırır. Dam dedi isek, bu apartmanlardaki dairelerin çoğu 3 odalı" diyor. Konya’da gecekondu yok. Çok sayıda boş apartman dairesi olmasına rağmen yenileri yapılıyor.
Doğan Küçükmolla, "Hocam" diyor, "Samsun şehrini boşaltıp, ahaliyi otobüslere yükleyerek Konya’ya taşısanız, bir kişi açıkta kalmaz. Evvel Allah hepsini yerleştirecek boş bir apartman dairesi buluruz!.."