Melih Aşık

Ülkenin bir yanını sular seller götürüyor. Bir kez daha üzülüyoruz. Marmara Bölgesi ve İstanbul ise kuraklık ve susuzluğun eşiğinde. Kış biterken barajlar beklenen doluluk oranına hâlâ ulaşmadı.

İklim uzmanı Prof. Murat Türkeş’e göre:

. Ülkenin büyük bölümü kasım ayından bu yana çok sınırlı yağış aldı.

. Temmuz ayına doğru sulama suyu ihtiyacımız daha da belirginleşecek. Tahıllarda şu an durum idare edilebilir ama bol su isteyen sebze ve meyvelerde yaz aylarında sorun büyük olacak.

. Türkiye toprağa düşen her damla suya sahip çıkmalı.

Bu uyarılar sık sık yapıldığı halde yağmur sularını biriktirme konusunda pek somut adım atıldığını görmüyoruz

İstanbul’da durum kritik.

İSKİ kuraklık haberleri verirken su tasarrufu çağrısı yapıyor.

Bugün 14 Mart Tıp Bayramı. 14 Mart 1827, II. Mahmut döneminde, ilk modern tıp eğitiminin başladığı Tıphane-i Amire’nin kuruluş tarihidir.

İlk kutlama, 1919 yılının 14 Mart’ında işgal altındaki İstanbul’da gerçekleşmiştir. O gün, tıp okulu öğrencileri 3. sınıf öğrencisi Hikmet Boran’ın önderliğinde işgali protesto için toplandılar. İlk kutlama tıp öğrencilerinin işgale başkaldırısı şeklinde oldu.

Cumhuriyet kurulduğunda ülke salgın hastalıktan kavruluyordu. Cumhuriyet yönetimi koruyucu hekimliği ve salgınları bitirmeyi benimsedi. İlk önemli kuruluş Hıfzıssıhha Enstitüsü oldu. Bu kuruluş salgın hastalıklara karşı aşı üretecek, sonraları ilaç ruhsatlarını verecek, su ve gıda kontrollerini yapacaktır.  Dr. Refik Saydam’ın öncülüğünde kurulan enstitü, 1931’de BCG (verem) aşısını, 1932’de tüm serumları, 1933’te kuduz aşısını, 1934’te çiçek aşısını, 1942’de tifüs aşısını ve akrep serumunu, 1947’de ağızdan BCG aşısını, 1956’da tetanos aşısını üretti.

***

Cumhuriyet’in

Sovyetler Birliği eski lideri Jozef Stalin ölümünün 70’inci yılı (5 Mart 1953) nedeniyle yine gündemde. Stalin yıllardır milyonlarca insanın katili zalim bir diktatör olarak anılır. Türkiye’de de böyle tanınır. Moskova, İkinci Dünya Savaşı sonrasında Türkiye’yi tehdit ettiği, Boğazlardan üs istediği söylentisiyle ülkenin kaderinde birinci derecede rol oynamış, Türkiye’nin hızla Batı dünyasına yönelmesine yol açmıştır. Yaratılan korkuyla içerde sol siyaset sürekli ezilmiş, ABD’ye üsler verilmiş, NATO’ya girilmiştir. O giriş.

Tarih böyle mi işlemiştir?

Atatürk’ün 1925 - 38 yılları arasındaki Dışişleri Bakanı Tevfik Rüştü Aras anılarında, ‘‘Sovyetlerin toprak talepleri Molotof’un budalalığıdır, Stalin Türk dostluğuna önem verirdi, ciddi olsaydı en güçlü olduğu o dönemde bu tehdidi gerçeğe dönüştürürdü’’, diyor... Atatürk döneminde Stalin ile özellikle ekonomide sıkı ilişkiler kurulmuş, Karabük Demir

Dünya Kadınlar Günü kutlandı.

Kadınlarımızın en azından bugünü gülerek, eğlenerek, ağız tadıyla kutlamasını dilerken…

Kitaplığımızdaki bir kitabın sayfalarını çeviriyoruz.

Uzun yıllar ANAP’ta milletvekilliği ve bakanlık yapmış olan Kaya Erdem’in “Demokrasinin İlk 50 Yılı” isimli kitabının 202. ve 203. sayfalarında ilginç bir anı gözümüze çarpıyor

Kaya Erdem, eşi Sevil Hanım’la 1986 yılında Malezya’ya kısa bir ziyarette bulunur. Ziyaret sırasında geniş katılımlı
bir iftar yemeği verilir.

Gerisini Kaya Erdem şöyle anlatıyor:

“Eşimin bulunduğu masadaki sohbet esnasında kadın hakları tartışılırken, Malezya Sosyal Güvenlik Bakanı hanım,

Meral Akşener 2 Mart toplantısının ardından zehir zemberek bir açıklama yaparak Altılı Masa ile köprüleri attı. Attı ama ummadığı kadar yoğun baskı altında kaldı. Derken dün ağır bir şart koşarak masaya dönme kararı aldı:

“Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş yetkili Cumhurbaşkanı yardımcısı olsunlar. Kritik kararlara imza atsınlar...”

Akşener’in önerisi Kemal Kılıçdaroğlu ve Altılı Masa’da kabul edilir mi, edilmez mi?

Bu satırlar yazılırken henüz belli değildi...

Ancak hemen akla gelen şudur…

Meral hanım, Kemal beyin cumhurbaşkanı adaylığında ısrar edeceğini, Yavaş veya İmamoğlu’nun adaylığını kabul etmeyeceğini 2 Mart toplantısı öncesi biliyordu.

Böyle bir B planı var idiyse... Bunu 2 Mart toplantısında Masa’da dile getirmesi gerekmez miydi?

Anlaşılan bu plan yeni üretildi...

Şarkıyı bilmeyen yoktur...

“Boş vere boş vere ne hale geldik

Neredeydik, nerelere geldik.”

Bizim hikâyemizin özeti de böyle.

1980 - 90’lar...

Tarımda makineleşme hızlanıyor.

Topraklar bölünüyor.

Enflasyon gelir dengesizliğini büyütüyor.

İstanbul’da meydana gelebilecek depremle ilgili neler yapılmalı?

Yapılacak çok şey var tabii.
Okurumuz Enver Arslan şu hatırlatmada bulunuyor:
“ İstanbul’daki askeri kışlalar aynen muhafaza edilmeli, Bu kışlalarda, deprem için birlikler olmalı, bu kışlalar aynı zamanda deprem barınma alanı (ve boğaz savunması için kullanılacağından mutlaka korunmalı) olarak; çadır / konteyner kenti için altyapısı hazırlanmalı (tuvaletler/ banyolar/ kullanma ve içme suyu sistemleri), Kışlanın mutfağı büyütülmeli veya ayrı mutfak yapılmalı, sahra hastanesi kurulmalı, Kışladaki askerler hafif teçhizatlı olmalıdır. Bu askerler kurtarma, emniyete alma (saraylar, kamu binaları, önemli diğer yerler), tahliye, ilk yardım, gibi konularda yardımcı olmalıdır.

Bir başka okurumuz, Sezai Arsal yazıyor:

“İstanbul Büyükşehir Belediyesi yaklaşık iki yıl önce bir toplanma alanları haritası hazırladı. Bu haritalar muhtarlıklara dağıtıldı. Genelde çocuk parkları, okul bahçeleri gibi yerler toplanma alanı olarak işaretlenmişti. Ancak bizim için ayırılan toplanma alanına gidince gördük

Yaklaşan İstanbul depremi için çok bilinmeyenli ya da çok bilinenli bir denklem var karşımızda.

İBB açıklamalarına göre, şehirde 90 bin ağır hasarlı bina var.

Bu yapılarda toplam 1.5 milyon insan yaşıyor.

Büyüklüğü 7’yi aşan bir depremde bu binaların çökeceğini içinde yaşayanlar da biliyor. Devlet ve belediyeler de biliyor.

Ve bu noktada koca bir imkânsızlık devreye giriyor.

Bu 1.5 milyon insan ne evlerini güçlendirecek veya yıkıp yeniden yaptıracak maddi imkana sahiptir ne geçici de olsa kiraya çıkacak paraları vardır.

Ne bu sayıda kiralık konut mevcuttur ne de kimse onlara bunun için beş kuruş kredi vermektedir.

Bu insanlar için (bir kara mizah olarak) bilimin yanılması için dua etmekten başka çare kalmamaktadır.