Tunca Bengin

CHP’de yine herkes “değişim” diyor. Aslında bu CHP’de genel başkanlık koltuğunun tartışıldığı her dönemde ya da her kurultay öncesinde tabana, teşkilata heyecan vermek amacıyla parti içinde dillendirilen “O gitsin, ben geleyim” ritüeli. Yani CHP’nin değişmeyen değişim klasiği. Birkaç gün sonraki tüzük kurultayına dönük çok konuşulan böyle bir deneme olasılığı da hepten sonlanmış değil nitekim. Olur olmaz göreceğiz ama parti içi dört kutuplu dinamikler arasındaki güç dengesi anlamında bir yarış, çekişme olduğu da aleni zaten... Hem “u dönüşü” birliktelikler hem oynak ve güven vermeyen saflaşmalar anlamında… Dolayısıyla parti tüzüğünde öngörülen köklü değişiklikler ya da yeni hazırlanacak parti programı detaylarından ziyade biri eski 2 Genel Başkan ve 2 Büyükşehir Belediye Başkanı’nın isimlerine odaklı gelişmeler, yeni arayış iddiaları daha ön planda… Tabii yine “ değişim” çıkışlarıyla... Mesela Cumhurbaşkanlığı

Birleşmiş Milletler (BM) Yakın Doğu’daki Filistinli Mültecilere Yardım ve Bayındırlık Ajansı (UNRWA), İsrail ordusunun saldırılarını sürdürdüğü Gazze Şeridi’nde “güvenli bir yer yok, insanlar sanki ölümü bekliyor gibi” diye uyarırken ABD ise utanmadan hala ateşkes müzakerelerinde herhangi bir “çöküntü” olmadığını, aksine tarafların belirli bir ilerleme kaydettiğini söylüyor… Taş üstünde taş kalmayan, çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan 40 binin üzerinde masum insanın katledildiği, İsrail ordusunun tahliye emri verdiği ve saldırmaya hazırlandığı, bazı bölgelerde BM faaliyetlerinin de askıya alındığı bir yerde hangi ilerlemeden söz ediyorlarsa... Dolayısıyla bu insanlık ayıbına Netanyahu gibi bir katile arka çıkarak, cesaretlendiren başta ABD, Batılı ülkeler de ortaklar. Her ne kadar arada bir Gazze’de yaptıklarından dolayı Netanyahu’yu sanki eleştiriyormuş havası takınsalar da hepsinin elleri kanlı. Bundan da hiç pişmanlık duymuyor, aksine Netanyahu’nun kendi koltuğunu korumak

CHP’de tüzük kurultayına giderken parti içersindeki farklı düşünceler farklı sesler iyiden iyiye görünür hale geldi.. Dört ayrı kutupta bir Genel Başkanlık artı Cumhurbaşkanlığı adaylığı çekişmesi var. Hem de oldukça yüksek ivmeli ve taraflar arası bol zikzaklı. Dolayısıyla yıllar sonra gelen bir seçim başarısından sonra partiyi daha nasıl geliştirmek, kitlelere ulaşmak ve vatandaşa güven vermek adına ne yapılması gerektiğini tartışmaktan ziyade ‘delegeler nasıl ele geçirilecek?’, ‘Parti Meclisi nasıl oluşursa hangi Genel Başkanla ben Cumhurbaşkanı adayı olabilirim?’ hesapları daha ön planda. Yani kurultayda seçilmiş yeni bir Genel Başkan, seçim başarısı ve kamuoyunda yükselen başarı ivmesine rağmen CHP kenetlenme, sokağa odaklanma  görüntüsü değil, dört bir taraftan çekilen bir parti havasında.. Biri eski 2 Genel Başkan ve 2 Büyükşehir Belediye Başkanı dört isim değişik taktiklerle bir yere doğru gidiyorlar, kiminin aklında Genel Başkanlık kiminin aklında Cumhurbaşkanlığı adaylığı

Netanyahu’nun Gazze’de ateşkes düşünmediği açık, rehinelerin hayatları, kendi vatandaşları falan da hiç umurunda değil. Hem de ta en başından beri... Rehine yakınlarıyla 7 Ekim’den ancak 1,5 ay sonra görüştü, vakit ayırabildi! Onda da sadece “kalbimiz sizinle” diyerek sanki dalga geçermiş gibi bir hava takındı… İsrailli bakanlar arasında “Rehineleri öyle fazla düşünmemeli, olabildiğince acımasız davranmalıyız” diyenlerin varlığı da bu akıldışı, kan ve ölüm kokan havayı daha da tetikledi… Yoksa gerçekten rehineler düşünülseydi, öyle bir niyet olsaydı daha farklı bir siyaset uygulanırdı. Halen devam eden ise rehineleri önceleyen onları kurtarmaya yönelik bir operasyon asla değil. Netanyahu’nun derdi Gazze’yi Filistinsizleştirmek, insansızlaştırmak… Bilerek isteyerek çocukları kadınları hedef seçerek sivillere korku ve sistematik öldürme siyaseti uyguluyor...Vatanlarını, topraklarını terk etsinler diye... Hatta bu aşağılık taktikle Hamas’ı tahrik ederek elindeki rehineleri

Türkiye-ABD ilişkilerinde yaşanan sıkıntı doğrudan terör örgütleriyle bağlantılı. Daha doğrusu, sözde dost ve müttefik (!) ABD’nin teröristlerle olan anlaşılmaz ilişkilerine odaklı. Özellikle de terör örgütü PKK/YPG’ye olan sevdası ve bu bağlamdaki aleni faaliyetlerine... ABD’nin Ortadoğu politikasını şekillendiren isimlerden Mc. Gurk’un Suriye’de parçalanmış bir yönetim yapısı için çalıştığını herkes biliyor... Adamın teröristbaşlarından farkı yok… Oralarda hep onlarla iç içe, birlikte yatıp kalkıyorlar... Sık sık da PKK/YPG elebaşlarıyla poz verip terör örgütünü cesaretlendiriyor. PKK/YPG’ye Suriye Demokratik Güçleri adını verip aklınca terör örgütü kimliğini perdeleyebileceğini ve bunu yutturabileceğini sanan zeka küpü(!) de bizzat o zaten... Terör örgütünde ABD adına bir temsilcisi gibi hareket ediyor adam... ABD de devletten ziyade, PKK ile el ele vermiş, terör örgütünün paydaşı bir ülke

CHP’nin olağanüstü tüzük kurultayı denilince neler değişeceği, partiye, teşkilatlara nasıl bir ivme kazandıracağından daha çok genel başkan seçimli yarışa dönüp dönüşmeyeceği tartışılıp, konuşuluyor. Nedeni de doğrudan önceki Genel Başkan Kılıçdaroğlu’nun tavrı ve söylemleriyle bağlantılı malum… Siyaseti bırakmadığını söyleyen Kılıçdaroğlu, yekten varım, adayım demese de söylemleri ve çıkışlarıyla bunu fazlasıyla hissettiriyor. Diğer eski genel başkanlar gibi benim için o defter kapandı havası falan ya da öyle net bir ifade hiç yok. Mesela bir TV kanalının yayınına konuk olan ve “Genel başkanlığa aday olacak mısınız?” sorusuna da yanıt veren Kılıçdaroğlu yine bildik şu lafları etti:

“Parlamentoya girdiğimde de hiçbir zaman ben genel başkan olacağım diye bir düşüncem olmadı. O dönemde de delegeler, parti istediği için ben genel başkan oldum. Daha sonraki süreçlerde de hiçbir zaman ben genel başkan olacağım ey delegeler gelin bana imza verin demedim. Bugün de aynı

TBMM’de, milletvekilliği düşürülen Can Atalay için gerçekleştirilen özel oturumdaki yumruklar bizi 23 yıl öncesine, 30 Ocak 2001’e götürdü. O gün de Meclis’te kavga çıkmış, iktidar ve muhalefet milletvekilleri arasında yumruklar konuşmuştu. Aldığı darbelerle de kalp krizi geçiren DYP Şanlıurfa Milletvekili Fevzi Şıhanlıoğlu yaşamını yitirmişti. Neyse ki bu kez böyle çok acı bir son olmadı. Ama bu olmayacak anlamına gelmez, gelmemeli. Çünkü dünkü manzara hiç hoş değildi. Hatip kürsüsü önündeki merdivenlere kan aktı. Sözlerin dile getirileceği parlamento çatısı altında yumruklar havada uçuştu. Vekiller birbirine girdi, kadın vekiller arada kaldı, ağza alınmayacak sinkaflı sözler sarf edildi. Parlamento oturuma defalara ara vermek zorunda kaldı. Bu görüntülerde vatandaşın büyük beklentiler içinde olduğu Gazi Meclis’e hiç yakışmadı. O nedenle acilen Meclis’teki tansiyonu düşürmek, tekme ve yumrukların önüne geçmek şart. İyi

Türkiye tam 40 yıldır bölücü terör örgütü PKK’yla mücadele ediyor. Ülke sınırları içindeki terörist sayısı neredeyse sıfırlanan, sınır ötesinde Kuzey Irak’ta TSK’nın attığı pençelerle sızma yolları kilitlenen, inlerine girilip tepelenen PKK’lı teröristler ilk saldırısını tam 40 yıl önce bugün 15 Ağustos 1984’te Siirt’in Eruh ilçesindeki Jandarma Karakol binasına yapmış, iki askerimiz şehit olmuştu. PKK’nın yolda pusu kurarak gerçekleştirdiği ilk saldırılar ise 1984’ün ekim ayındaydı. 2 Ekim 1984’te Şemdinli’nin Yaylapınar köyü yakınlarında, 9 Ekim 1984’te de Hakkâri-Çukurca arasındaki Kızılkayalar mevkiinde yollarda kurulan tuzaklarda; çapraz ateş arasında kalan toplam 11 askerimiz şehit düşmüştü. O günlerden bu zamana devam eden süreçte de terör belası canımızı çok yaktı. Doğu ve Güneydoğu bölgemizde on binlerce insanımızın ölümüne, yaralanmasına, sakat kalmasına, binlerce ailenin yerinden, yurdundan,