Kontrol için bu ayın beşinde Amerikaya gidecekti. Biz de sekizinde gidiyorduk. Onu orada görebileceğimizi planlamıştık. Planlar tutmadı. Biz Amerikaya giderken, rahatsızlığının bir soğuk algınlığı olduğunu, bu yüzden seyahatin geciktiğini düşünüyorduk. Gazetelerin yoğun bakımda olduğunu yazdığı bize iletildiğinde Amerikada idik. Maalesef, acı gerçeği son dakikada öğrendik.Geçen yaz, Amerikada ameliyat olduğu sırada tesadüfen biz de bir süre için oradaydık. Büyük elektrik kesintisini yaşadı. Neredeyse 36 saat ona ulaşamadık. Ameliyattan sonra, dışarıdaki ilk yemeğinde biz de vardık. Sonraki bir gün, New Yorkun gökdelenlerinden bir an için kurtulup, açık havaya çıkmak istedi. Yalın ayak toprağa bastı, çimenlerde yürüdü. Çocuklar gibi mutluydu. "Memleketimin toprağını özledim" Dedi. "Sıhhatinizin kıymetini bilin. Para nasıl olsa kazanılır. Sıhhat yoksa, hiçbir şey yok" dedi.Alçak gönüllü, alçak gönüllü, alçak gönüllüydü. Küçücük şeylerden mutlu olurdu. Üç metrekarelik bir yeşillik, güzel bir manzara, sevdikleriyle birliktelik ona zirvede bir mutluluk yaşatırdı. En çok sevdiği, herkesi mutlu görmekti. İçindeki çocuk her zaman canlıydı. O bir enerji yumağı idi. Herkesi peşinden sürüklerdi. Yaratıcılık, yenilikçilik ruhuna işlemişti.Yağmur yağıyor olsa bile, bir süre açık havada bir şemsiyenin altında oturmak istedi. Neredeyse, yarım saat öyle kaldık. Beraber tabiatın kokusunu içimize çektik. Islak çimen kokusu, çiçek kokularıyla karışmıştı. İşte mutluluk buydu. Onun anlatmak istediği mutluluk.Beni yanına çekti, "Para her şey değil. Kazandık. Şimdi ülkem için kalıcı bir şeyler yapmak istiyorum" dedi. "Üniversite kurdum. Müze açtım. Vakıflar kurdum. Ülkemi yurtdışında tanıttım. Kitaplar yazdım, bildiklerimi herkesle paylaştım. Şimdi yeni bir şey yapmalıyım. Ülkemin ihtiyacı olan ve benim yapabileceğim kalıcı bir hizmet yapmalıyım. Artık, amacım para kazanmak değil. Kazanılan parayı ülkemin hizmetine sunmak. Dünyanın büyük şehirlerine birer Atatürk heykeli mi yaptırmalı? Bana öyle bir şey söyle ki bütün gücümü ona harcayayım" dedi. Ona, Rockfellerin New Yorkta yaptığı "Rockfeller Center" benzeri bir sanat merkezi kurmasını önerdim. "Nobel" benzeri uluslararası bir ödül sistemi oluşturulabileceğinden bahsettim. Türkiyede dünyada eşi olmayan bir sembolik yapı yapılabileceğini anlattım. "Bunlar iyi fikirler. Bunları oturup beraber düşünelim" dedi. Maalesef, kısmet olmadı.Bu kubbede, çok hoş sedaları var. Gerçek bir vatanseverdi, ülkesine aşıktı. Türkiye onu ve onun renkli kişiliğini çok özleyecek. Çok konuştu, yanlış hiçbir şey söylemedi. Onu tanıyan herkes ondan her seferinde bir şeyler öğrendi. Herkes onu çok sevdi.Büyük adamdı. Küçük şeylerden mutlu olan, büyük adam.Allah rahmet eylesin. ytoruner@milliyet.com.tr Türkiye bir rengini, Sakıp Ağasını, Sakıp Abisini, Sakıp Amcasını, Sakıp Beyini kaybetti. Son üç yılbaşından ikisini beraber geçirmiştik. Bu yılki doğum günüme gelmişti. Dört - beş hafta önce ziyaretine gittiğimde, sıhhati mükemmel görünüyordu. Sakıp Beyi en son o gün görmek nasipmiş.
