Canlı kalkanlar kıl payı kurtuldu

Bu santral 1991'deki Körfez Savaşı'nda da ilk bombalanan yerler arasındaydı. O saldırı sırasında da sekiz kişi yaralanmıştı. 200'ü kadın yaklaşık 600 kişinin çalıştığı elektrik santralinin Bağdat için önemi şehirdeki 4 elektrik tesisi arasında en büyüğü olmasından geliyor. Zaten Irak hükümeti de buraya verdiği önemi, aralarında bizim de olduğumuz ilk canlı kalkan grubunu tesise yerleştirerek göstermişti. Amerika'nın ilk saldırısı sırasında bombalar Bağdat için çok önemli olan Güney Elektrik Santralı'nın hemen yanına düştü. Kısa süre önce canlı kalkanlarla birlikte gittiğim Bağdat'ta ben de bu tesiste kalmıştım. O nedenle bu tesisin hayati önemini iyi biliyorum. Dört Türk hâlâ orada Tesis Dicle Nehri'nin kenarında yer alıyor ve Bağdat şehir merkezine 5 kilometre uzaklıkta. Irak'taki birçok hassas bölgede olduğu gibi buranın da çevresinde ev ya da işyeri bulunmuyor. Tesisin hemen yanında ise bir askeri birlik konuşlandırılmış. Dicle üzerinde bulunan 17 köprüden biri santralin önünde yer alıyor. Santralda 15 canlı kalkan için yatacak yer hazırlanmış ve buraya Türk, İngiliz, Cezayir, Suriye ve Yunanistan'dan canlı kalkanlar yerleşmişti. Ancak Irak hükümetiyle yaşanan krizin ardından grubun büyük çoğunluğu dönerken Selamettin Tellioğlu, Osman Akkuş, Ali Boğa ve Erdoğan Erikçi ile dört Arap gönüllü santralda kalmaya devam etti. Türk kalkanların diğerleri Türklerin kaldığı bir başka tesis ise Bağdat'a 15 kilometre mesafedeki kuzeyindeki petrol rafinerisi. Burada öğrenci Eylül İşcan, esnaf Ethem Tepeli ve müzisyen Cihan Keşkek var. Rafineri çok sıkı bir şekilde korunuyor. Tesis içerisinde dört ayrı arama noktası var. Canlı kalkanlar burada personel için yapılan müstakil evlerden ikisinde kalıyor. Çevrede market ve restoran olmadığı için her türlü ihtiyaçlarını Bağdat'tan alıp, yemeklerini kendileri yapıyor. Canlı kalkanların rafinerilerin içine girmesi ise yasak.