Aşk söyletiyor

"Gerçek Çeşitlemeleri" / Yazan: Eric - Emmanuel Schmitt / Çeviri: Serap Babür / Rejisör: Bozkurt Kuruç / Dekor: Güven Öktem / Giysi: Fatma Görgü / Oyuncular: Alpay İzbırak, Okan Şenozan.

Konumuz "aşk"... Üstüne söylenmedik tek söz kalmamış ama aslında pek bir şey de söylenmemiş, söylenememiş varoluş hali. En ele gelir, en pür halinde bile doğası gereği yanılsamanın kaygan zemininde mekân tutmaya çalışan; "gülüp oynamak için mi, yanıp yakılmak için mi?" var olduğuna bir türlü teşhis konulamayan patoloji. "Kralları bile yatak odalarının kuytularında parmak uçlarında sevinçle zıplatan" ya da acılara, ölümlere sürükleyen tatlı illet. Ve kuşkusuz en büyük etkeni "zaman". Aşk hazzına da acısına da ömür biçen; gösterişle onaylayıp, sinsice yadsıyan, ipleri elinde tutan hep, o. Aşkın kalitesini belirleyen ise, "âşık". Kadın ya da erkek, ya da her ikisi. Onların kişilikleri; sevme yetenekleri, tarzları, aşkla ve gerçekle baş etme becerileri.
"Gerçek Çeşitlemeleri" (Variations Enigmatiqes), yaşanan hazzın şiddetinden ürken erkeğin arzusuyla, sevgililerin bedenlerine koydukları "mesafe" ve "zaman" engeline rağmen şiddetinden hiçbir şey yitirmeyen bir aşkın tuhaf öyküsü. On iki yıl boyunca sadece mektuplarla yaşayan aşk, nasıl olur da zamana karşı koyar? Üstelik âşıklardan biri (erkek) "gel geç hevesler" dediği şımarık, obur ilişkilerle; diğeri (kadın) bir başkasıyla evlenerek aldatma / aldanma denilen cennet / cehennem meyvesinden karşılıklı nasiplenirken. Emrini hayatın iradesinden alan tanrı "Eros", iki kişilik bir yolculuk mizanseniyle sahneye koyduğu aşk oyununu, daha başlangıçta terk eden en gururlu oyuncusundan öcünü alacaktır. Ona, gerçek sevginin ne olduğunu öğretecek bir erkeği aşkın yeni partneri olarak karşısına koyarak... Ama nasıl?
"Ziyaretçi" adlı oyunuyla da tanıdığımız Eric - Emmanuel Schmitt, olağanüstü dramaturjisi olan bir Fransız yazar. İngiliz besteci Elgar’ın "Enigma Variations" adlı eserinden esinlenerek yazdığı "Gerçek Çeşitlemeleri", ünlü oyuncu Alain Delon’u 28 yıl sonra sahneye çıkmaya ikna eden oyun olarak tanınıyor.
Rejisör Bozkurt Kuruç, oyun seçimi, kast düzeni ve sahnelemesiyle, yaptığı işe kendini "bağışlamış" bir sanatçının formasyonunun ne olması gerektiği konusunda, gençlere bir kez daha örnek oluşturuyor. Kuruç’un muradının, seyirciye, hayatın özünden doğan nitelikli bir oyun ile ne zamandır yitirilen tiyatro tadını yaşatmak olduğu öylesine açık ki... Alpay İzbırak’ın (Znorko) mükemmel yorumunu ancak, "virtüözite" sözcüğü ile betimleyebilirim. Bir virtüöz ile karşılıklı oynama şansını yakalayan, umut veren genç oyuncu Okan Şenozan’ın (Larsen), bu şansı bir oyunculuk dersi gibi değerlendirmesini dilediğimi belirtmeliyim. Yitirdiğiniz "aşkölara güzel güzel ağlarken gülümsemek, düşünmek için seyredin...

Devlet Tiyatrosu Yeni Sahne (0312 431 38 87)