Abbas Güçlü

Takvimler yani insanlık tarihi, kaç bin yıl öncesine kadar gidiyor bilmiyoruz.

Dünya tarihini sil baştan yeniden yazdıracağı iddia edilen, dünyanın en eski mabedi Göbekli- tepe’nin 15 bin yıllık bir geçmişi olduğu söyleniyor. Peki ya öncesi?..

Son 20 yıla tanıklık eden kuşağın herkese nasip olmayacak bir özelliği var. Yeni bir bin yıla girmenin coşkusunu yaşadık. 20 yıl öncesini hatırlayın!...

2000 yılını ne kadar da çok beklemiştik. Hazırlıkları yıllar öncesinden başlamıştı. Adına milenyum dendi. Milenyum çocuğu, milenyum modası, milenyum kampanyaları için adeta yarış yapıldı. 2000’e giriş muhteşem oldu. Dünyanın dört bir yanındaki kutlamalar öncekilerden çok farklıydı. Sanki her şey çok farklı olacaktı.

Sadece yeni bir yıla değil, yeni bir yüzyıla, yeni bir bin yıla giriyorduk. Heyecanı büyüktü.

20 yıl geçti geçti. Ne uçan arabalar geldi ne sanal kıyamet koptu, ne de Noel Baba öncekilerden farklı hediyeler getirdi.

Sosyal medya patladı, o kadar. Hemen hepimiz akıllı telefonların esiri olduk çıktık!

Yazılı ve gö

Her yeni yıl yeni bir başlangıçtır. Ne kadar keyifli girilirse, o kadar keyifli geçeceğine inanılır.

Bu yüzden de hemen herkes, olanakları ölçüsünde, yılbaşı akşamını keyifli geçirmeye çalışır, yeni kararlar alır, dünü dünde bırakıp geleceğe umutla bakmaya çalışır...

2020’ye sayılı saatler kala, peki siz, yeni yıla hazır mısınız? Hâlâ bir plan yapmayanlardan mısınız yoksa çoktan yola çıkanlardan mı?

En kötü karar, kararsızlıktan iyidir.

Proje üretmek çok önemli ama çok daha önemlisi, o projelerin tamamlanması.

Hani bir söz var “Türk gibi başla, Alman gibi bitir” diye.

Proje üretmekte üzerimize yok ama devamını getiremiyoruz!

Üretilen projelerden ne kadarı tamamlanıyor?

Doktor, doçent, profesör unvanına sahip öğretmenler olabilir mi? Olması gerekir. Peki, var mı? Var ama yok denecek kadar az. Peki, mevzuat ve özlük hakları var mı? Evet demek mümkün değil! MEB’in olaya bakışı nasıl? Pek çok konuda olduğu gibi bu konuda da olaya şaşı bakıyor! Akademik kariyer yapanları teşvik edeceğine, özür kapsamından çıkartıp, önlerini kesmeye çalıştı!..

Fazla değil birkaç yıl önceydi. Atamalarda ve nakillerde tercih üstünlüğü olan mastır, doktora öğrencisi öğretmenlere kırmızı kart gösterildi. Önleri kesildi hem de akademik unvana sahip bir bakan döneminde. İstedikleri tek şey, doktora yaptıkları üniversitelerin bulunduğu kentlere tayindi, onu bile, kendilerine çok gördük.

Keşke binlerce, on binlerce, öğretmenimiz doktora yapsa da nakilleri istedikleri yerlere çıkartılsa. Sonunda, öğretmen olarak göreve devam etmeseler bile ülke için kazanç olur. Anlamadıkları şu: Öğretmenlik öylesine kutsal bir meslek ki pek çoğunun öğretmenliği bırakıp

Sınav ve diploma odaklı eğitimden vazgeçmenin zamanı hâlâ gelmedi mi?

Bu soruyu yıllardır Ankara’ya soruyoruz ama “Tamam artık zamanı geldi” diyen hâlâ çıkmadı!

Bu yüzden de eğitimdeki patinajımız ve eskiye duyulan özlem giderek artıyor.

“Son 30-40 yılda, her gelen hükümet ve Milli Eğitim Bakanı eğitim sistemiyle o kadar oynadı ki sonuçta dört işlemi elle yapamayan, tarihini bilmeyen, bırakın dünyayı, Türkiye’nin haritasını çizemeyen, my name is’ten başka yabancı dilde cümle kuramayan bir genç kuşak ortaya çıktı!”

Bazı yıllar vardır, bir an önce bitse de kurtulsak diye iple çekilir. Bazıları da öyle görkemlidir ki hiç bitsin istenmez.

Peki, 2019 nasıl bir yıldı?

Ne oydu, ne de diğeri.

Her yeni yıl umutları da beraberinde getirir diye 2020’den çok şey bekliyorsak, belli ki aradığımızı bulduk diyemeyiz!

Evet, içinde bulunduğumuz yılda, eğitim adına çok şeyler yapıldı ama hiçbir şey yapılmadı!

En azından algı bu yönde!

Bu konuda daha önce bu köşede yazdığım iki yazının başlığı sanırım durumu özetliyor:

İlki “Ne olur biri ona bakan olduğunu hatırlatsın!”, diğeri de “Cek, Cak Bakanlığı” şeklindeydi.

İbn-i Haldun “Coğrafya kaderdir” demiş.

Coğrafyaya hakim olmayan dünyaya hakim olamaz diyenler de olmuş.

Peki o zaman, coğrafyayla oynayanlar, kaderimizle oynamış ve önümüzü kesmiş mi oluyorlar?

Eğer öyleyse sorumluları hiç uzakta aramayalım!..

Dünyanın en önemli coğrafyasında yaşadığımızdan hiç kimsenin kuşkusu yok.

Anadolu toprakları, jeopolitik konumu nedeniyle, binlerce yıldır dünyanın en önemli merkezlerinden biri oldu ve öyle olmaya da devam edecek.

Adeta yok sayılarak, seçmeli ders haline getirilen Coğrafya’yı bu kadar ciddiye almamanın nedeni de bu!

Yaşadığımız coğrafyayı bilmeden, önemini kavramadan, onu nasıl koruyacağız? Suriye’ye, Libya’ya niye asker göndermemiz gerektiğini nasıl anlayacağız, nasıl anlatacağız?..

Turizmde, her şey dahil modelini dünyaya biz tanıttık, biz yaydık.

O yetmedi, süperini, ekstrasını çıkarttık.

Görünen o ki kabul gördü ve pek çok ülke uygulamaya başladı.

Bizde ise “kaldırılma zamanı geldi de, geçiyor” diyenlerin sayısı, her geçen gün artıyor.

Gerekçeleri de hiç yabana atılır gibi değil!

Örneğin, otel ya da tatil köylerinin bulunduğu yöreye hiçbir katkısı yok. “Ucuzcu turistler” havaalanından otele geliyor ve gidiyor. Para harcamıyor, vergisi de büyük kentlere akıyor, bize sadece çöpü kalıyor diyenler hiç de haksız değiller.

Günü kurtarmanın ötesine geçme zamanı geldi de geçiyor!..

Bu arada tıpkı milenyum gibi hemen her konuda 2020’ye bel bağlayanların sayısı o kadar arttı ki, haydi hayırlısı diyoruz. 31 Aralık 1999’daki yazımı, hatırlıyorum, “Bakalım, yarın ve bütün bir yıl boyunca ne değişecek?” demiş ve yıl boyunca o sözü edilen değişimleri beklemiştim. Ne mi oldu? Diğer yıllardan hiçbir farkı yoktu, 2020 de muhtemelen öyle bi