Abbas Güçlü

Oydu, buydu, şuydu derken, her şey geride kaldı.

Şimdi artık icraat zamanı.

Özellikle de eğitimde, acil çözüm bekleyen çok önemli konular var.

Allah’tan, yeni Bakan, konulara vakıf da çok zaman kaybedilmeyecek!..

Peki, eğitimde acil çözüm bekleyen sorunlar neler?

Örneğin ilk sırada LGS var!

LGS’de son durum!

Liselere kayıt süreci bu haliyle devam ederse, okullar açıldığında, yüz binlerce öğrenci okulsuz kalabilir.

Ziya Hoca, hemen herkesin bizden dediği bir isim. O bir özel okulcu ama para hırsı olmayanlardan. Eğitim camiasında her kesimin tanıdığı, güvendiği ve saygı duyduğu eğitimcilerden biri olarak her zaman ilgi ve itibar gördü. Ama büyük bir beklenti yarattı...

Milli Eğitim Bakanlığı’na, Avni Akyol’dan çok uzun yıllar sonra, nihayet eğitimci bir Bakan atandı.

Eğitimi anaokulundan üniversiteye çok yakından tanıyor.

Akademik performansı ve teorisyenliği herkes tarafından kabul görüyor ama uygulama konusunda sıkıntıları var!

Alışılagelmiş, akademisyen, bürokrat ve bakanlardan çok farklı.

Sözünü esirgemez, ters düştüğünde de şapkasını alır gider.

Özel okul kuruculuğu da var, özel okul danışmanlıkları da!

Eğitim seminerlerinin baş aktörlerinden biriydi.

Dünyada, bilimin ve teknolojinin mabedi olarak araştırma üniversiteleri bilinir.

Örneğin Amerika’yı Amerika yapan, bu üniversitelerden pek çoğunun California’da olması tesadüf değildir.

İlk 100 araştırma üniversitesinin 48’i ABD’de, 9’u İngiltere, 6’sı Avustralya, 5’i İsviçre, diğerleri de Almanya, Hollanda, Kanada, Fransa, Japonya, İsveç ve Çin’de.

Bizde de var mı?

Sadece, güldürmeyin demekle yetineceğim.

Peki, dünyanın en iyi 50 araştırma üniversitesi hangisi?

Liste belki uzun olacak ama bilmekte yarar var:

Harvard, Stanford, Cambridge, MIT, California-Berkeley, Princeton, Oxford, Columbia, Caltech, Chicago, Yale, California-Los Angeles, Washington, Cornell, California-San Diego, London, Pennsylvania, Johns Hopkins, Zürih Teknik, St. Louis, California-San Francisco, Northwestern, Toronto, Tokyo, Michigan-Ann Arbor, Duke, Imperial College, Wisconsin-Madison, New York, Copenhagen, British Columbia, Edinburgh, North Carolina at Chapel Hill, Minnesota-Twin Cities, Kyoto, Rockefeller, Illinois at Urbana-Champaign, Manchester, Melbourne, Marie Curie-Paris 6, Paris-Sud-Paris 11, Heidelberg, Colorado at Boulder, Karolinska, California-Santa Barbara, King’s College, Utrecht, Texas Southwestern M

Ülke olarak yeni bir sisteme geçiyoruz.

Adı Cumhur- başkanlığı da olsa Başkanlık Sistemi yeni döneme damgasını vuracak.

Peki, ülke yönetimindeki yenilik arayışı eğitimde de gerçekleşecek mi?

Gerçekleşmesi gerekir, yoksa eski, modifiye edilmiş arabalardan bir farkımız olmaz!

Önceki yazılarımızda da sık sık dile getirdiğimiz gibi, eğitim deyince ne anlıyoruz, daha da önemlisi, gelecekte nasıl bir gençlik istiyoruz?

Önce, buna karar vermemiz gerekir.

- Tüketen mi yoksa üreten mi?

Bilim ve teknoloji aldı başını gidiyor.
Yaşam koşulları eskiden her 100 yılda bir farklılık gösterirdi, şimdi neredeyse her 10 yılda A’dan Z’ye değişiyor.
Refah düzeyiyle birlikte sorunlar da arttı ama ömür uzuyor.
Birkaç yüzyıl öncesine göre ortalama ömür, neredeyse ikiye katlandı!
İşte böylesi bir ortamda, eğitim sistemimiz çağın gerisinde hem de çok gerisinde kaldı.
Bizim gibi ülkelerde, sınav yarışıyla, kitlelerin dikkatini bir şekilde başka yerlere yönlendirebiliyorsunuz ama nafile.
Şapka düşüp, kel göründüğünde, veli ve öğrenciler, şu iki konuda asla tatmin olmuyor:

1. Verdiğimiz emeğin ve paranın karşılığını alabiliyor muyuz?

Bir de eğitimi ciddiye almadığımız söylenir. Ama duyarlıyız. Hem de çok duyarlı.

Yoksa, popüler olmayan bir konuda, hem de eğitimle ilgili bir konuda, bir tweet, 1.5 günde, 1.5 milyon kez görüntülenir miydi?

İşte o tweet:

“YÖK, doktoralı hocalara yurtdışına gidip dillerini geliştirsinler diye burs verecekmiş!

Bunu da müjde diye duyurdu!

Medya da aynen kullandı!

Peki, bu hocalar, dil öğrenmeden, nasıl mastır, doktora yaptı, nasıl hoca oldu diye, neden hiç sorgulayan yok?

Hocalar, ya oraya da gidip dil öğrenemezseler ne olacak?..”

Şu günlerde, sınavı kötü geçen bir öğrenci ya da veli olmak, seçim kaybeden politikacı olmaktan çok daha vahim.

Politikacılar üç beş günde kendilerine geldiler ama veli ve öğrencilerin bu sistemde, kendilerine gelmeleri bırakın üç beş ayı, üç beş yılda bile çok zor olacak gibi görünüyor!

En iyi lise ve en iyi üniversite hayali kuranlar, LGS ve YKS’ye yıllardır mevcut sisteme göre hazırlanıyorlardı.

Çocuklar çocukluğunu, gençler gençliğini yaşayamadı.

Ne sokağa çıkıp top oynayabildiler ne de sinemaya, tiyatroya gidebildiler.

Müzikle uğraşan müziğe, sporla uğraşan spora ara verdi, dershanelerin yolunu aşındırdı.

Yüzlerce, binlerce, hatta on binlerce test çözdüler.

Veliler de onlarla birlikte eve kapandı, yavrularının başarısı için her türlü maddi ve manevi fedakârlığa katlandılar.

Liselere tercih dönemi, sanki sorunlu gidiyor. Dün gün boyunca, sağlıklı bir tercih sıralaması yaptım diyene rastlamadık. Kimi sistemi bir türlü anlayamadığı için yol alamıyor, kimileri de teknik sorunlar yüzünden çılgına dönmüş durumda.

MEB keşke, çok anlaşılır bir şekilde, sekiz, on maddelik tercih ve kayıt yol haritası hazırlasa, ne iyi olur.

Ayrıca, web sayfasında, “en çok sorulan sorular” diye bir bölüm açabilir ve gelen ortak soruları, burada cevaplayarak, en azından doğru bir bilgilendirme yapabilir.

İşte o sorulardan bazıları:

- Geçen yılın yüzdelik dilimleri, sistemde köklü değişiklikler olduğu için hiçbir anlam ifade etmiyor. Neden revize edilip, yeni yüzdelik dilimler açıklanmadı?

- Her okul için geçen yıl en son alınan öğrencinin, Türkiye sıralaması açıklanacak mı?

- Adrese dayalı 5 okul tercih ederken, herhangi bir alandaki 3 okula ilaveten yapılacak artı iki tercih zorunlu mu? Yani 3 Anadolu lisesi seçen öğrenci ayrıca iki imam hatip ya da meslek lisesi seçmek zorunda olacak mı? Değilse bu daha net niye açıklanmıyor?

- Kendi kayıt alanında istediği okul yeterli sayıda bulunmayan öğrenci, komşu kayıt alanından tercih etmek zorunda mı kalacak? Öğrenci bunu istemezse ne olacak?