Burcu Koçoğlu, gelecekte ülkemizi gururlandıracak binlerce gencimizden birisi.
ODTÜ İnşaat Mühendisliği’nden bu yıl mezun oluyor.
Roma La Sapienza Üniversitesi ve Politecnico di Milano Üniversitesi İnşaat Mühendisliği yüksek lisans programlarından kabul ve burs kazandı.
Dünyanın en iyi üniversitelerinden kabul alıp burs kazanan pek çok öğrencimiz var. Ama Burcu’nun hikâyesi ve verdiği mücadele çok farklı.
Gelin şimdi, neden inşaat mühendisliğine yöneldi, mastır ve doktorasını hangi konuda yapmak istiyor, cep harçlığı konusunda neden bu kadar zorlanıyor ve en önemlisi de neden bu gençlerimize sahip çıkmalıyız?
İşte tüm bu soruların cevabı:
Niye mühendislik?
“Önce biraz kendimi ve neden inşaat mühendisliğini seçtiğimi anlatayım. 1999’daki büyük Marmara depremi sırasında, 9 yaşındaydım. O zor günleri, hep bir çocuk gözüyle, çocuk yüreği burkulmasıyla izledim. Ne zaman ki biraz daha büyüdüm, o zaman anladım ki isyanım doğaya değil, deprem ve risklerini azaltmada ihmalkarlığa ve yetersiz çalışmalara olmalıydı. İşte o zaman karar verdim, insanlara güvenli yapılar sağlamak için bu alanda yetkin ve donanımlı bir mühendis olmaya. Şimdi mezun olurken bu düşünceme biraz daha yaklaşıyorum ama hayallerin sınırı yok. Ve benimki, ‘Risk Azaltma’ konusunda, gelecekteki çalışmalara da belki ilham verebilecek, başarılı bir akademik çalışma yürütmek ve erkek egemen bu meslekte, genç bir kadın mühendis olarak başarıyla var olmak.
Ailem ve ben?
Aileme gelirsek. Tek maaşlı memur emeklisi bir ailenin üç çocuğundan en büyüğüyüm. Ben ve kardeşlerim Ankara’da doğup büyüdük ama aslen Gaziantepliyiz. Annem de babam da Gaziantep’in küçük mahallelerinde büyümüşler, sonrasında serüvenleri Ankara’da devam etmiş. Annem çalışmıyor, babam ise Sanayi ve Ticaret Bakanlığı’ndan emekli, devlete uzun yıllar büyük emek vererek çalışmış bir memur.
Kardeşlerimden biri Gaziantep Üniversitesi Makine Mühendisliği 2. sınıf; diğeri ise 75. Yıl Anadolu Lisesi 12. sınıf öğrencisi ve üniversite sınavlarına hazırlanıyor. Tahmin edebileceğiniz gibi 3 öğrencisi olan, tek maaşlı memur bir ailenin yaşam şartları biraz zor. Demek istediğim, ailemin -harç ödemeyecek olsam bile- yüksek lisans eğitimim boyunca Politecnico di Milano’daki masraflarımı karşılayabilecek maddi durumu ne yazık ki hiçbir şekilde yok. Konusu gereği hem benim için, hem de ülkemiz için çok önemli olan bu alanda eğitimime devam edebilmek için burs desteğine ihtiyacım var. Eğer burs desteği bulamazsam, maalesef ki bu yüksek lisans programına çok istememe rağmen katılamayacağım.
Kısaca, tek varlığı çocukları ve onların geleceği olan kendi halinde, mutlu bir aileyiz. Ben üniversiteye başlarken annemin bir sözü vardı hiç unutmam, ‘Kızım bizim sana verebileceğimiz yegane şey, senin diploman.’
Ailem hayatım boyunca bana hep çok destek oldu, şimdi de öyle, şu an bu yüksek lisans konusunda ellerinden bir şey gelemese de. İşte en çok istediğim şeylerden biri de gidip, başarılı olup ailemi biraz olsun gururlandırabilmek.
Sadece başarı yetmiyor
Tercihim Politecnico di Milano Üniversitesi’nin ‘Risk Azaltmakta İnşaat Mühendisliği’ (Civil Engineering for Risk Mitigation) konusunda oldu. Bu üniversiteden ayrıca üniversite harcının karşılanması için de olumlu bir burs kabulü aldım. Ne yazık ki, mesajımın bundan sonrası olumlu devam edemeyecek.
Bu maili özellikle size yazmamdaki amaç, gençler konusundaki duyarlılığınız ve bizlerin eğitimine olan hassasiyetinizden.
Belki sizden ricam, sizden isteyemeyeceğim kadar çok büyüktür ama anlayışınıza güvenerek yazmak istedim. Sizden isteğim, mailimi yönlendirebileceğiniz, bu konuda bana destek olabilecek insanlar varsa, mümkünse onlara ulaştırabilmeniz. Belki de sizin aracılığınızla ve eğitim gönüllüsü sizin gibi o güzel insanların da desteğiyle, hep hayalim olan bu konuda akademik çalışma yapma imkanı yakalayabileceğim ve bu sayede ailemi ve ülkemi gururlandırma olanağı yakalayacağım...”
Özetin özeti: Burcu’yu hayallerine ulaştıracak bu adımı, bakalım hep birlikte atabilecek miyiz!..
