Türkiye olarak hepimizin Mine Narin ve arkadaşlarına kocaman bir teşekkür borcumuz var.
Başta devlet, medya, sivil toplum örgütleri, eğitim kurumları hatta ebeveynlerin görmezden geldiği otizm gibi çok zor bir konuda, kendi çaplarında bir seferberlik başlattılar ve 10 yılda çok önemli mesafeler kaydettiler.
Otizm bir hastalık değil ama kendi haline bırakırsanız sadece kişinin değil ailenin yaşamını da felç edebilir, toplumun sırtına da büyük bir yük getirir ama bilinçli bir eğitimle tedavisi mümkün. Yani otizmin tedavisi ilaçla değil, eğitimle oluyor.
Mine Hanım ve arkadaşları, zor olduğu kadar bezdirici olan bu yolculuğa çıktıklarında ciddi anlamda destek gördüler, görmeye de devam ediyorlar.
Kendilerine fazlasıyla çelme de takılıyor ama buna da alışmışlar. Her ne kadar morallerini bozmamaya çalışsalar da, yaptıkları hizmetin ulviliği onları dimdik ayakta tutmaya yetiyor da artıyor.
Her türlü desteğe ihtiyaçları var.
Paranız varsa maddi destek, paranız yoksa manevi destek sağlayarak onları çok mutlu edebilirsiniz…
Böylesi zor konularda şevkle çalışan sivil toplum örgütlerine ve onlara destek veren hayırseverlere canı gönülden teşekkür ediyoruz.
İyi ki varlar. Yoksa, medeni toplum olmanın çok ötesinde kalırdık…
