Attila Gökçe

Savaş, siyaset, ekonomi, bilim ya da spor… Ortam karanlık bir sürece girip tıkandığında biri çıkıp ışığı yakıverir. Onun adı kahramandır. Beşiktaş’ın kahramanı Tayyip Taha oldu dün. Hem Valerien Ismael’i, hem de takımını ipten aldı.  
Giresunspor, Süper Lig’in en netameli takımlarından biri… Hayır hayır.. Zirvede stratejik hesapların içinde değiller. Ama yine de “Büyük”lerin başına büyük dert açan sıkıntılı bir yanları var. Beşiktaş’ı Galatasaray’ı hem de İstanbul’da yenerlerken deplasmanda Trabzonspor’un da 1 puanını çaldılar. Puan kayıplarının sinir bozduğu bir dönemde Hakan Keleş’in yönetimindeki takıma dikkat etmek gerekiyor.
Bu girişe ek olarak… Beşiktaş üç maçı peş peşe galibiyetsiz kapadı.. Ismael’in canı sıkkın, Ersin Destanoğlu geçmiş yılların güven düzeyini yakalayabilmiş değil. Önce Ghezzal, sonra Nkoudou sakatlanınca takımın ayarı da kaçtı. Onların yokluğunda Alli ve Redmond beklendiği kadar üretken olamadı. Yine de takımı rahatlatan birileri var.

Aylardır TV spor programlarını izliyorum. Meslektaşlarımı, dostlarımı dinliyorum. Ezici bir çoğunlukla 3 yerli futbolcunun ilk on birlerde yer alması kuralına karşı çıkıyorlar. Bu uygulamanın akıl dışı saçmalık olduğunu söylüyorlar. Şaşkınlıkla dinliyorum… Üçlü-dörtlü yorum masalarında “müsademe-i efkar” dediğimiz fikir/görüş çatışmaları yok. Ortak bir ezber var : “8+3 kuralı saçmalıktır, kalkmalı!”
Şansal Büyüka’nın “Dobra Dobra“ sayfasından son 2,5 yılın ülkelere göre transfer sayılarını okuyorum… İtalya 172, Hollanda 353, Rusya 414, Fransa 450, İspanya 487, İngiltere 536, Almanya 550… Sıkı durun… Türkiye 967!
Eh, kimse kusura bakmasın, yuh yani! O sekiz ülkenin içinde en borçlu kulüpler bizde… En düşük gelirler, en az yayın geliri bizde. Yine de aç bir telaşla pahalı kira ücretleri, yüksek bonservis paralarıyla bazen de “fırsat transferleri” bekleyerek, lüks konut, lüks otomobil, koruma ve bol- gidiş

Günlerdir anlatıla anlatıla bitirilemeyen analizler... Joerge Jesus’a övgüler Valerien İsmael’e eleştiriler… Bir derbi maç öncesi yorumcular hiç de eşit ve tarafsız yaklaşamadı iki takıma. Hakça söyleyelim… Fenerbahçe farklı ve üstün taraf olduğu için terazinin kefeleri de farklıydı.
İlk yarıyı izlerken her şey beklediğimiz gibiydi. Evet Fenerbahçe topa sahipti (%53)… Jesus’un takımı ayrıca üçlü savunma ile sistematik hale getirdiği ofsayt taktiğini de başarıyla uyguluyordu. Sakatlık sonrası formayı alan Serdar Aziz, Gustavo Henrique ve Attila Szalai uyum içinde oynadılar. Üçlü savunma ev sahibi takımı ilk yarıda 6 kez ofsayta düşürdü… Redmond, Weghorst ve Muleka oyuna bir türlü katılamıyordu. Orta alanda Salih, Josef ve Dele Alli çabuk ve başarılı hamlelerle topu yeniden hücuma soktular ama Crespo ve Arao geri kazanımlarda hiç de gecikmediler. Beşiktaş, ilk yarıdaki performansına bakınca sinmiş gibiydi. Tek isabetli şut ata-madan soyunma odasına gittiler. Bu sinik ve

Hiç şaşırmamak gerekir. Beklenmeyen sonuçtur ama, güneşin batıdan doğması gibi doğaya ya da bilime aykırı bir durum yok ortada. Evet, Lüksemburg karşısında paçayı zor kurtardık (3-3)... Faroe Adaları’na karşı kaybettik (1-2)… Dünyanın sonu mu? Hayır. Zor anlaşılır bir durum mu? Evet. Bu tabloya bakarak sporun sürekli değişim dinamikleriyle geliştiğini, çalışmak ve öğrenmenin sonsuz bir süreç oluşturduğunu da kabul etmek gerekir. Onlar çalışmışlar, öğrenmişler…Böyle bakınca günün birinde Lichtenstein’in, Andorra’nın ve San Marino Cumhuriyeti’nin de bizi yenebileceğini düşünmek gerekir. Sonuçlar Hamit Altıntop’un dediği gibi “kabul edilemez” olabilir. Ama dünya dönüyor, gelişim sürüyor. Sorun gelişimde değil, gelişim hızımızda. Bizim gelişim hızımız yetersiz. Sürekli patinaj yapıyoruz. Sağa sola savruluyoruz.Altıntop ve Kuntz döneminin de patinaj ve savrulmanın yeni örneklerle sürdüğünü kabul etmemiz gerekiyor.En belirgin gerçek: Milli Takım’ın

Türkiye’nin tanınmış uluslararası markalarından biri.
Geçen hafta önemli bir karar aldı.

“Ankaragücü-Beşiktaş maçında yaşanan olaylar, maç sonrasında tribünden atlayan şahsın saldırgan tutumu, ona engel olan oyuncunun kırmızı kartla cezalandırılmasından sonra…”

“…yeni bir değerlendirme yaptık: Futboldan uzak duracağız. Bu tutumumuzu gelişmeleri izleyerek her defasında yeniden değerlendireceğiz.”

Futbolda rekabeti, hakem kararlarını, oyun kurallarını, demeçleri, açıklamaları ve iddiaları bir türlü olması gereken seviyeye taşıyamadığımız için ekonomide duvara toslamış durumdayız.

O karar, yaklaşık 50 milyon Doların, belki de daha fazlasının kaybı demek.

Tam da meteliğe kurşun atılan, harcama limitlerinin tartışıldığı, milyon Euroların transfere bir türlü yetmediği bir dönemde futbolun sponsorluk ilişkilerinin dışında kalması hepimizi düşündürmelidir.

Bu yazıyı yazarken Türkiye Voleybol Federasyonu Başkanı Akif Üstündağ dostumun Aras Kargo ile yaptığı sponsorluk anlaşmasının imza törenini izledim. Voleybola artan sponsor il

Futbolda “sakarlık” üzerine araştırma yapılırsa dünkü maça bakılması gerekir. Atatürk Olimpiyat Stadı’ndaki maçın karşılıklı atılan ilk iki golü ender görülen sakarlık örnekleriyle oluştu. Sonradan atılan iki gol de inatçı ev sahibi ile şaşkın konuğun macerasıydı.
Önce N’Koudou… Zorbay Küçük’ün kolunu yukarı kaldırıp “endirekt” ya da Türkçemizdeki adıyla “çift vuruş”u işaret etmesine rağmen N’Koudou yanında bekleyen arkadaşına da bakmadan tek vuruşla, doğrudan kaleye gönderiyor topu. Çift vuruşu mu bilmiyor, yoksa başka bir bildiği mi var? Yoksa bir cinlik mi kurguladı. Top doğrudan kaleye yöneldi ya, İstanbulspor’un Danimarkalı file bekçisi belki de içgüdüsel olarak ya da refleksle her ne hal ise önüne gelen topu tutmaya çalışıyor, dokunuyor ama, yakalayamıyor, top tıngır mıngır içeri…
Böylece N’Koudou, rakibinin topa dokunmasıyla atışı doğru kullanmış oluyor.
Endirekte topa dokunan ikinci adam Jensen...
Kural böyle

Maç başlar başlamaz Konyaspor’un fiyakasını bozmak güzel de… Sonrasındaki cakasız, çalımsız gösterişsiz ve sıkıntılı oyun Galatasaray’ın nesi oluyor?
Süper Lig’in seyircisi tarafından en çok desteklenen takımlarından biri Galatasaray… Transfer zenginliği ve çeşitliliği gerçekten heyecan yaratıyor. Maç başlar başlamaz heyecan tavan yaptı. Daha birinci dakika dolar dolmaz Oliveira’nın golü geldi. Aut çizgisi üzerindeki itiş-kakıştan topu söküp kale ağzındaki Oliveira’ya aktaran Boey’di. Gösteriye geçen hafta bıraktığı yerden devam ediyordu Fransız. Altı haftadır gol yemeyen Konyaspor, maç başlar başlamaz teslim olmuştu sanki.
Evet, çok fiyakalı bir açılış yapmıştı Galatasaray… Sonrasında oyunun şekli değişti. Konyaspor yediği gole aldırmadan, hatta o golü yok sayarak hiç de beklenmeyen bir oyun sergiledi. Sahanın tamamını kullanıyorlardı. Kanatlardan ortadan hem bireysel becerilerle hem de takım kararlarıyla maça ortak oldular. İlk yarıda büyük ortak onlardı.
Kaleci Sehiç ve

Futbolumuzda çok renkli, çok sorunlu, çok pahalı bir oyuna tanık oluyoruz:
Zengin mutfağında Masterchef yarışması. İyi yemekler, kebaplar, tatlılar…Yöreselden dünyaya… Aklınızdaki ve gönlünüzdeki tüm spesiyaller o mutfaktan çıkacak. Zengin mutfağı, bir yandan borç batağında debelenen ama bir yandan da iddiasını, namını, karizmasını, taraftarlarıyla oluşturduğu yazılı olmayan büyük sözleşmesini gerçekleştirmek üzere çalışan yöneticilerin kadroya kattığı yerli-yabancı oyunculardan oluşuyor.

Beşiktaş 14 milyon Euro. Çoğu Premier Lig’den gelen oyuncularla yeni bir ziyafet sofrası hazırlamaya çalışıyor. Fenerbahçe de 12 futbolcu almış. Ama onların harcadığı para 24 milyon Euro. Galatasaray mutfağını en pahalı malzemelerle doldurmuş: 13 futbolcuya 26 milyon Euro. Şampiyon Trabzonspor ise sürprizlerle menüyü değiştirmeye hazırlanırken 12 futbolcuya 19 milyon Euro harcamış. Şimdi yöneticiler taraftar baskısından sosyal medya rüzgarlarından sakin limanlara sığınırken, büyük mücadeleyi teknik adamlara