Attila Gökçe

Başakşehir’e alkış borcumuz var. Avrupa’daki tüm maçlarını yenilmeden geçip Beşiktaş’ın önüne geldiklerinde Vodafone’u kendi evleri gibi kullandılar. Geldiler, yendiler ve döndüler.
İlk yarıda topun sahibi onlardı: (39/61)... Ancak bu sahiplik, isabetli şut anlamında o kadar parlak değildi. Koca maç boyunca tek isabetli şut attılar. O da Traore’nin ayağından gol oldu.
Beşiktaş’a bakarsak… Takımın en dinamik en etkili hattını oluşturan Nkoudou, Weghorst ve Muleka lig başından beri en kötü günlerini yaşadılar. Nkoudou… Topla her buluşmasında çabuktu ama ne etkili bir pas verebildi ne de ayağına gelen yüzde yüzlük fırsatları değerlendirebildi. Muleka deseniz o da kale ağzında iki kafa vuruşu yaparken golcü kimliğiyle değil topu kornere çelen stoper (!) haliyle göründü. Evet, hızlıydılar, hareketliydiler ama verimli olamadılar. Bu üçlünün içinde en talihsiz adam Weghorst’tu. Takımına katkı için örnek sorumluluk gayretleri sergileyen Holandalı, Duarte ve Ndayishimiye’nin

Ankara’da, Cumhuriyet’in başkentinde en üst düzeyde (Süper Lig) bir maç oynanıyor: Ankaragücü-Beşiktaş… Artılarıyla 90 dakika tamamlanıp hakemler ve sporcular çıkışa geçtiği sırada, tel örgüyle sınırlı dört metre yüksekteki tribünden atlayarak sahaya giren ve inanılmaz bir hızla, tek başına hakem ve Beşiktaşlı futbolculara ulaşan Berkay Ö., Cenk Tosun ve Salih Uçan’a “uçan tekme” ile darbe indirmek istiyor. Şans eseri iki futbolcunun duruşları, darbenin şiddetini önlüyor.

Filmin koptuğu nokta: Sakatlık sonrası ilk maçına çıkan Josef de Souza, Berkay Ö.’ye müdahale ediyor. Vuruyor mu, belli değil. Ama ona arkadan sarılıp gruptan ayırarak “fiili saldırıyı” sonlandırdığını hepimiz biliyoruz.Mete Kalkavan’ın kırmızı kartı…Evet, futbolcuların saha içinde rakip oyunculara, antrenörlere görevlilere, saha içine girmiş görevli-görevsiz seyircilere fiziksel müdahalede bulunması, vurması gibi hallerde hakemin kırmızı kartla söz konusu oyuncuya müsabakadan

Peş peşe atılan goller kolay ve güzeldi ama…
Kolay ve güzel bir maç değildi.
TFF Yönetim Kurulu’nun toplantısına kurşunla saldıranlardan sonra oyuna hır çıkararak, provokasyon yaparak her türlü rezilliği katarak utanç tablosunda yer alanlar da oldu. Ortalık sakinleştikten sonra anladık ki bu bir suikasttır.
Sırasıyla anlatalım… Tolga’nın sağ kanattan yaptığı orta asist oldu. Gürcü futbolcu Beridze, Beşiktaş savunmasında Necip ve Rosier’nin pozisyon hatasından çok rahat bir kafa vuruşuyla perdeyi açtı.
Beşiktaş’ın 26’da gelen gole tepkisi çabuk oldu. Dört dakika sonra Weghorst’un bacaklarını açarak arkaya bıraktığı topa Muleka kafayla dokunuverdi. 35’de Dele Alli, bir yıl önce Tottenham’da attığı golden sonraki ilk sayısını kaydetti. Kartal neşesini bulmuştu ama, 47’de yeniden Beridze bu defa kafayla değil, rahat pozisyonda attığı şutla yazdı..
Oyunun ilk yarısında Beşiktaş’ın 4-3-3 değil, Dele Ali’nin de katılmasıyla, ileri uçtaki NKoudou, Weghorst, Muleka’dan oluşan dörtlü bir hücum

Türkiye’de futbol ve hakemlik, önünüzü göremediğiniz kaygan zeminde ayakta durma mücadelesi anlamına geliyor. Böyle bir zeminde düşmeden ayakta kalabiliyor ve ilerleyebiliyorsanız, hele düştükten sonra ayağa kalkarak devam ediyorsanız gerçekten kahramansınız.
Ali Palabıyık o kahramanlardan biri.

Tıpkı Ankara’da Çin Çin’de zor koşullar altında buz üstünde yalınayak düşüp kalkarken buz hokeyini öğrenen, teneke kola kutusunu ezip top diye kullanan, daha sonra patene, formaya ve adının “pak” olduğunu öğrendikleri “buz hokeyi topuna” sahip olan Yenidoğan Mahallesi’nin çocukları gibi…

O çocukları Milli Takım Oyuncusu olan öğretmenleri Göktürk Taşdemir, ayağa kaldırdı. Antrenmanlara götürdü. Başkent Yıldızları adıyla bir takım kurdu. Hayatlarına dokundu renk kattı. Burada genç yaşta kaybettiğimiz belgesel yönetmeni Mehmet Şafak Türkel’i de saygıyla anmalıyız.

Ali Palabıyık da Polis Amca ortaokulunun sözleşmeli beden eğitimi öğretmeniydi. O da Selçuk

2022-23, “futbolseverin sezonu” olarak yaşanacak. Dikkat edin “taraftarların” demiyorum… Futbolseverlerin sezonu.
Öyle maçlar oynanıyor ki o takımın taraftarı olmasanız bile oyunu izlemekten keyif alıyorsunuz. Belki de özlediğiniz beceriler, paslar asistler ve gollerle kendinizi sahadaki gösteriye kaptırıyorsunuz.
Beşiktaş işte… Sadece kendi taraftarına değil, futbolsever herkese keyif veren bir takım olarak alkışlanıyor.
Sadece golleriyle değil, oyuna kattığı enerji, takımca sergilediği uyum ve dayanışma ile… Artı… Bireysel beceriler ve üst düzey oyun aklıyla da saygı uyandırıyorlar.
Valerien İsmael, şöhret ve şampiyonluk başarısıyla gelmedi İstanbul’a… Beşiktaş’ın titiz dikkati ve akıllı kararı, Valerien’e kendi kariyer öyküsünde yeni sayfalar yazma şansı verdi. Hakça söyleyelim, hata da yapsa hem çalışma disiplini hem de oyun planlarıyla fark yaratıyor. Şunu da yazalım: İsmael’in oyunun ikinci perdesini iyi yönetmesi gerekiyor. Değişiklik zamanı ve sıralaması takımın temposunu düşürüyor. Takım baskı altına

İzmir futbolunun üç büyüğünden biri Göztepe, geçen hafta kurulan yatırım şirketi Sport Republic’e satıldı. Bu anlaşmaya “satış” diyorum çünkü şirket hisselerinin yüzde 70’ini devralan Rasmus Ankersen’in şirketi, alt yapılar dahil Göztepe’nin tüm etkinliklerinde söz sahibi olacak. Anlaşmayı gerçekleştirip sadece yüzde 30 hisseyi kendinde tutan Başkan Mehmet Sepil’e, “Bu iş için ne kadar aldınız? Anlaşma, yatırdığınız parayı karşılayabildi mi?” diye sordum. Yanıtı hayret vericiydi. İş dünyasında kolay kolay örneği görülmemiş en azından benim bilmediğim bir alışveriş söz konusuydu: “1 dolar bile almadım. Ne euro ne de Türk Lirası…” Mehmet Sepil’in Göztepe’ye adanmışlıkla hizmet ettiğini, kulübe bir evlat gibi baktığını bildiğimden yine sordum: ”Harcadığın onca para n’oldu?” Açık, seçik, kesin ve net konuştu: “ Hepsi de helal olsun. Asla pişman değilim. Taraftarlarımız da, rakiplerimiz de bilirler: Göztepe borçsuz bir

Mutlu, huzurlu, gururlu.. Enerjik, dinamik, sempatik… Beşiktaş’ın Vodafone Park’ta taraftarıyla buluşmasının alkışlarla kutlandığı gecenin özeti.
Anlaşıldı, hakeme karşı aşırı öfkeli ve takıntılı tavırları geride bırakmışlar. Alanya’daki hatalarıyla yüzleşmişler. O hataların yerine yepyeni bir anlayışla pırıl pırıl parlayan, göz okşayan akıllı bir oyuna dönmüşler. Evet goller güzel, hem de çok güzel. Ama dikkatinizi çekerim: Oyuna bakın. Her dakikasını tekrar tekrar izleyin. Beşiktaşlı futbolcuların ve Valerien Ismael’in bir hafta içinde kendilerini nasıl yenilediklerini görün.
Evet, birbirinden güzel hareketlerle, arayışlarla (ve elbette gollerle) dolu bir oyun izledik. Beşiktaş, kötü bir başlangıç yapsa, bir kaza golü yese, oyun oynamak yerine kavga etse, çatışsa gerilse kendi taraftarlarının da güvenini kaybedebilir, Alanya’dan sonra daha da büyük bir kayba uğrayabilirdi.
Hayır, öyle kötü bir tablo oluşmadı. Aksine sakat Ghezzal’ın yokluğuna rağmen Kartal tam da adına layık inanılmaz kanat becerileriyle

Galatasaray’da birbirini tanımayan, izlemeyen, aralarında henüz iletişim kuramayan, o nedenle uyumlu ve ortak güce erişemeyen (sinerji yaratamayan) oyuncular var. Ancak Mertens’in katılımıyla sinerjiyi yakaladılar. Takımdaki “son ütücü” Gomis de golünü attı.
Nelsson ve Abdülkerim ilk yarıda birer önemli pas yanlışları yaptılar. Topu kaybettiler. Boey ve Van Aanholt, hücuma katılan bek karakterleriyle topu kaybettiklerinde geriye dönemiyorlar.
Okan Buruk hocanın bir başka büyük derdi de, orta alandaki “Türk Triosu”… Yunus, Emre ve Kerem geçen yıl farklı takımların en iyileri arasındaydı. Bu yıl Galatasaray’daki buluşmalarında geçen yılın ışığını kaybetmiş gibiler. Evet, çizgiden içeri kat ederek pas üretip bireysellikten uzak durmaya çalışıyorlar ama Seferoviç’le uyumlu oldukları söylenebilir mi? Hayır.
3+8 kuralı açısından da Galatasaray’ın en ideal yerli seçimi Yunus, Emre ve Kerem’le oluşabilir. Bir de Emre Kılınç var. Adı geçen dört oyuncu bireysel