Bravo Ahmet

Büyüklük başa bela... Hele, o takım Beşiktaş’sa! Her sezona umutla başlayıp, inatla ve ısrarla yüksek hedefleri kovalamak, sonunda hayal kırıklıklarıyla hedefsiz kalmak, herhalde hoş birşey değildir. Türkiye Kupası gitmiş, şampiyonluk ümidi bitmiş, Şampiyonlar Ligi hayali tükenmiş... Gerginlik had safhada. İlhan Mansız cezalı, dışarıda. Yönetim öfkeli, futbolcular transferin yaklaştığı son haftalarda endişeli. Hedef olmayınca, motivasyon da yok. Taktik yok, fizik yok, teknik yok.
Bakıyorum, kenarda da Daum yok. Daum oturuyor kulübede. Maçı yöneten Roland Koch. Futbolcularla iletişimi o sağlıyor. Gençlerbirliği’nin küçük de olsa bir UEFA arayışı var. Beşiktaş’a 39. dakikada Ahmet Hassan ile attıkları gol, Erman ile Ümit’in savunma gafletinden doğan bir hediye oldu. Gençlerbirliği, Cafer’le, Youla’yla, Ahmet Hassan’la sürekli tehdit etti rakibini. Laf aramızda ben bu maçta Okan’ı seyretmek istedim. Ama o, Arıca’nın taktiğinden mi nedir, kendini sakladı. Oyun içinde çok az parladı. Tecrübesizliğinden olsa gerek, çok başrolde oynamadı.
Daum’a ne diyeyim? Hedefler kaybolduysa, futbolun namusu da mı yok? Bu maçı oyun olarak seyretmeye gelen seyirciye saygı da mı yok? Daum santrforsuz bir on bir yapıyor. Sahaya çıkan Beşiktaş’ta Ahmet Dursun yok, Stavrum yok. İki solak, Sertan ile Tümer’den bir adet santrfor toplamaya çalışıyoruz, olmuyor. Daum’un bu kroke halini beğenmiyoruz. Bu şaşkınlığa endişeyle bakıyoruz. Daum hangi akıl sağlığıyla rapor verecek, gidecekleri - kalacakları belirleyecek? Yönetim bu bilmeceyi nasıl çözecek?
Ahmet Dursun ikinci yarıda oyuna girip, tekleye tekleye oynadı sonra uzaktan bir sol çaktı ki, bravo! Adamın bacağı sakatsa da, sporcu onuru var. İşte beraberlik golü de böyle onurlu bir ayaktan çıkar. Aferin Ahmet’e!
Beşiktaşlı futbolcular biliyoruz, yürek yorgunu. Adale ve zihin yorgunu, anlıyoruz. Ama meslek aşkı ve forma sevdası hep taze kalmalı. O tazelik hepsinde yok. Buna üzülüyoruz!