Barış Kuyucu

* “Madem ki uzunsun basketbol takımındasın”
* “Nefise, seni voleybol takımına da yazdık canım”
* “Kızım! Sen, uzun boylu olan. Futbol takımına aldılar mı bakayım seni?”
Yok artık! Ben de biraz abarttım:)
Futbol takımı hariç uzun boylu bir oyuncuya ihtiyaç olan her takımın parçası olmuştu da liseli Nefise, kendisi mutlu muydu? Hayır!
Çünkü korkuyordu. Büyük toplar onun narin vücuduna çarptığında iz bırakıyordu.
Sonrasında bir daha spor yapmadı!

Hızlı, hızlı, hızlı bir adam.
Hızlı konuşuyor, hızlı yol alıyor, hızlı yükseliyor.
Peki Acun’u kim durduracak? Formülü açıklıyorum: FUTBOL!
Hem gerçek, hem sanal futbol. Hayat onun için ancak futbol ile duruyor, terapi oluyor.
Statta sabahlatan seyircilik, her saatte gerçekleşebilen halı saha maçları, sabahlara kadar uzayabilen playstation karşılaşmaları.
“Bir ülke zenginse eğlence, ortadirekse yarı eğlence, fakirse hayattaki mutluluk sebebidir futbol” diyor Acun Ilıcalı.
Yap tercihini diyorum!

O biiir basketbolcu
O biiir binici
O biiir tavlacı
O biiir oyuncuuu...
10 A 10 oyunumuza yüksek alkışlarınızla Beyazıt Öztürk, nam-ı diğer BEYAZ geliyor...
Bir insanda sporcu disiplini ve devamlılığı varsa hayatında spor vardır diyorum ve yanılmıyorum.
Okulda heykel yapan eller, lisanslı basketbolcu olarak yıllarca potaya isabetli şutlar atmış, miras olarak uzun boy kalmış.