Cemal Ersen

Futbol Federasyonu Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu’nun 18 Temmuz seçiminden sonra özellikle hakem camiası ile ilgili verdiği sözleri unutmasının ve tam tersi kararlar almasının haber değeri kalmadı artık.
Dolayısıyla, “600 sene dünyayı yönetmiş bir milletin evlatlarına güvenmeyip yabancı hakem getirmenin” de hakaret olmaktan çıktığı süreci sorgulamak yerine, niçin bu noktaya geldiğimizi konuşmak daha faydalı olabilir.
Bir günde, bir haftada veya bir ayda kaybetmedik adaleti ve liyakati.
Son dört yılda öyle yönetimsel hatalar yapıldı, kulüplere öyle tavizler verildi ve hakem camiası kişisel çıkarlar uğruna paramparça edildi ki.
Kimsenin birbirine güveni kalmadı. Yöneticileri hakeme inanmıyor, hakemler kendini yönetenlere. Federasyon her ikisine de!
Söz ettiğim süreçte hakem camiasına en büyük zararı geçmişe dönük hesaplaşmalar yıprattı. İşin içine kişisel çekişmeler ve dernek üzerinden hesaplaşmalar girdi.
Bunlara TFF Başkanı’nın hakemlere karşı tükenmeyen kini eklenince, önce

Trabzonspor adına düşündürücü bir tablo vardı Samsunspor sınavı öncesi. Bordo-mavililer geride kalan bölümde 16 maç oynadı. Ve ilginçtir iki hafta peşi sıra kazanamadı. Bu örnek bile ne kadar sıkıntılı bir sezon geçirdiğini anlatmaya yeterdi. Ekleyeyim; dün akşama kadar deplasman galibiyeti de yoktu. Şenol Güneş’in çözüm üretemediği konu, istikrarsızlığı beraberinde getirdi.
Sadece istikrarsızlık mı? Trabzonspor’da bir-iki oyuncu hariç diğerleri sıradan olmayı kabullenmiş görünüyor.
Ne demek bu? Büyük takım ruhunu yitirmişler ya da hiç anlayamamışlar. Karadeniz ekibinin bu psikolojiden kurtulması için seri galibiyete ihtiyacı vardı. Lakin bırakın kazanmayı, puan alacak mecali yoktu.
Samsunspor planladığı her şeyi yaptı. Top rakibe geçtiği anda baskı yaptı. Ya kazandı ya da oyuna hükmetmesi engelledi. Kendi sahasından uzun paslarla çıkarken tehlikeli olmaya başladı. Yani gol geliyorum dedi. Nitekim Ozan Tufan’ın kritik bölgede kaptırdığı top Holse’nin klas vuruşuyla kaleci Uğurcan’ın

Hakemlik konusundaki yeni senaryoların samimiyetine zerre kadar inanmıyorum.
Mehmet Büyükekşi döneminde gündeme getirilen, mevcut federasyon ve Merkez Hakem Kurulu tarafından uygulamaya geçirileceği duyurulan, “devrim” sözcüğü ile asla bağdaşmayacak düzeni savunanları da hayretle izliyorum.
Beyler Almanya, İngiltere ve Fransa’ya giderek incelemelerde bulunmuş (epey de para harcamışlar) ve ülkemize uyacak en doğru sistemi belirlemiş.
Saydıkları ülkelerin futbol kültürü ile yarışıyoruz, marka değeriyle kapışıyoruz ya. Şimdi de onların hakemlik yapılanmasını örnekliyoruz.
MHK başkanı Ferhat Gündoğdu’yu TRT Spor’da katıldığı programda izledim. Kurgulanmış ancak içi boş şeylerdi söyledikleri.
Hatta bir ara stüdyodakilere “sizler danışma kurulu üyesi olacak profildesiniz” diyecek kadar uzaklaştı gerçeklerden.
Danışma Kurulu diye sunulan ve sunanın dahi ne olduğunu anlatamadığı bu oluşumda hakem müessesesinin ve hakemler üzerinden yapılan eleştirilerin sona ereceğini düşünmek akıl tutulmasıdır.

Üzerinden epey vakit geçti, ancak altını çizmekte ve hatırlatmakta yarar var.Sivasspor- Galatasaray maçında Barış Alper Yılmaz son dakikalarda rakibin acımasız darbesiyle yerde kalmıştı.
Hakem Turgut Doman faulü sarı kartla cezalandırmış, VAR odasından gelen inceleme önerisine rağmen kırmızı kartını kullanmamıştı.
Görüşüm; Manaj’in hareketi zalimceydi, karşılığı ihraç ve disiplin kurulu tarafından en az üç maç ceza olmalıydı.Ya sonrasında yaşananlar?
Futbol Federasyonu dakikalar sonda “Bu üzücü olayın detaylı bir şekilde inceleneceğini ve sorumluların gerekli disiplin cezalarına çarptırılması için tüm çabayı göstereceğimizi kamuoyunun bilgisine sunarız” tarzında açıklama yaptı. Geçmişte örneği yoktu.
Sayın İbrahim Hacıosmanoğlu’na soruyorum; federasyon hukuk kurullarının Manaj’in o hareketini hakkında “takipsizlik” kararı vermesi sonrası ne düşünüyorsunuz?
Danışmanlarınız “hakemin cezalandırmadığı eylemin disiplin suçu oluşturmayacağını” kulağınıza fısıldamadı mı?
Pozisyonu

Notlarımı kontrol ettim. Trabzonspor’un bu sezon puan kazandığı maçlarda Uğurcan’ın 48 kritik kurtarışı olmuş. Kaptan, sonuca doğrudan etki eden dokunuşları ile takımını adeta ipten almış ve bir çöküşün önüne geçmiş. 
Gelelim gerçeklere; “Trabzonspor’un bu sezon rakipleri kimdir?” sorusunun 16. hafta itibarıyla trajik yanıtı var; “Kayserispor ve Bodrumspor.”
Konumları mı? Küme düşme hattı! Trabzonspor şampiyonluk hedefiyle başladığı ligde, maç öncesi liderden 28 puan geride idi. Başkan, yönetim, teknik direktör ve futbolcuların ruh halini anlıyorum ama, camia adına kabullenilmesi zor bir durum.
Şöyle özetliyorum vehameti, “Bir ileri üç geri.” Vites artıramıyorsunuz. 
Ligin başından beri 16 farklı savunma kurgusu. İki maç peşi sıra aynı dörtlüyü göremezsiniz ilk bölgede. Ya orta alan? Kim sakat değil, kim ayakta kalmış, kim bir hafta önce hata yapmadı ise forma onların. 
Neresinden tutsanız elinizde kalıyor. Hücum hattı evlere şenlik; solda 40’lık Nwakaeme, sağda

Trabzonspor’da kadroya alındığı her maç öncesi, Anthony Nwakaeme’yi yere göğe sığdıramayan futbol yorumcuları var ekranlarda.
Ağız birliği yapmışcasına övgüler yağdırıyor, üstün yeteneklerinden söz ediyorlar Nijeryalı oyuncunun. Belli ki akılları 3-4 yıl öncesinde kalmış. Oysa gerçekler ortada ve yalan söylemiyor.Bordo-mavili forma altındaki performansıyla 2.5 yılda taraftarın gönlünde taht kurduktan sonra tercihini dolar zengini bir arap ülkesine çeviren Nwakaeme, sakatlıklar ve mutsuzluk için de geçen sürecin ardından, kimin aklına geldiyse (!) yeniden Trabzonspor’a önerildi.
Ve Kulüp Başkanı Ertuğrul Doğan ile dönemin Teknik Direktörü Abdullah Avcı tarafından deyim yerinde ise, tribünlerin gazını alıp gönlünü hoş tutmak için, futbol yaşamının son transferini yapmasına yol verildi.
Resmi kayıtlara göre yaşı 36. Bence 40’a merdiven dayamış. İki yıllık maliyeti 3 milyon 150 bin, artı 500 bin euro imza parası. Yani 140 milyon Türk Lirası!
Aklı, vicdanı, öngörüsü olan herkese

İki takımın performanslarına bakınca, Galatasaray’ın tartışmasız favori olduğu maçtı. Ev sahibi lider, Trabzonspor 22 puan gerisinde düşme hattının bir basamak üzerinde idi.
Şartlar ne olursa olsun, böylesi kritik ve anlamlı maçta varını yoğunu ortaya koymalıydı Trabzonspor. Erken yediği golle geriye düştükten sonra toparlanması uzun sürmedi. Hızlı hücumda Cham’ın ortasında Abdülkerim’in üzerinden yükselen Ozan Tufan’ın kafa vuruşu Trabzonspor’u oyuna ortak etti. Lakin savunma hataları devam etti. Mertens’in ilk sayısında stoperler uyumuştu, sonrasında Yunus’un elini kolunu sallayarak attığı golde refakatçisi Nwakaeme seyretti. Yeri gelmişken Şenol hocaya sormak istiyorum; Nijeryalı üç yıl önceki gibi değil. İşi idare etmeye çalışıyor. Israr niye?
Yediği ikinci golden sonra Trabzonspor öyle dağınık bir ruh haline büründü ki, kaleci Uğurcan’ın kritik kurtarışları olmasa, 45 dakika bittiğinde üç puanı cebine koyup keyfine bakabilirdi Galatasaray.
Hata futbolun acı gerçeği. Milli takımın ve

Dünyanın diyemiyorum, çok uzak bir yerlerde kötü örnekleri olabilir; ancak hangi Avrupa ülkesinde Futbol Federasyonu Başkanı bir futbol yorumcusunu arayıp hakemin performansı üzerinden değerlendirme yapar, söyledikleri izinsiz(!) ve anında televizyon ekranından paylaşılabilir?
Ya da hangi ülke federasyon başkanı hakemi hakkında bu kadar ağır ifadeler kullanıp onları kurtlar sofrasına meze eder?
Bu federasyonun Merkez Hakem Kurulu Başkanı yok mu?
İcra kurulu, yönetim kurulu yok mu?
Genel sekreteri, danışmanları veya danışılacak profesyonel kadroları yok mu da mesajlar hakem yorumcuları üzerinden veriliyor?
İngiltere’de insanların yüzde 90’nı Futbol Federasyonu Başkanı’nın adını dahi bilmez.
Almanya, Hollanda veya Fransa’da sokakta görse tanımazlar. Portekiz’de İspanya’da konu edilse gülüp geçerler.