Vicdan muhasebesi
Evet maskelerin arkasından nefes almak, kendini ifade etmek çok zor.
Defalarca el yıkamak, ellerde oluşan tahriş.
Sosyal mesafe; arkadaşlarına sevdiklerine sarılamamak.
Özellikle sağlık çalışanlarının başka kişisel koruyucu ekipmanlar da takmak durumunda olduklarını düşününce yaşadıkları güçlükleri daha iyi anlıyoruz. Aylardır çocuklarının yüzünü göremeyen anneler babalar var. Bu süreçte verdikleri emeğin tarifi de karşılığı da yok.
Canları pahasına verdikleri bu savaşta ettikleri yemini unutmadılar, tüm risklere rağmen mücadeleye en ön safta katıldılar.
Ve maalesef bu uğurda yaşamını yitiren sağlık çalışanları oldu.
Yıllarca süren eğitimler, uykusuz geceler, nöbetler, yaşanmamış duygular, ailelerden, çocuklardan ödünç alınmış, ertelenmiş hayatlar, derken en beklenmedik anda “SON” çıkageldi.
Her şey yarım kaldı. Zaman durdu onlar için.
Ne uğruna verildi bu hayatlar?
Bir hiç uğruna canlarını vermiş olmalarını istemiyorsak eğer; lütfen onların emeklerine, hatıralarına saygı gösterelim, mücadelemizi gevşetmeyelim.
Tedbiri elden bırakmayalım.
Hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını bilerek önlemlerimizi artık bir yaşam tarzı haline getirelim. Bugüne kadar çok sayıda sağlık çalışanı koronavirüs salgını nedeniyle yaşamını yitirdi.Onlar için MASKE-MESAFE-TEMİZLİK kurallarına daha güçlü riayet edelim.
Meslek şehitlerimizi unutmayalım…
GÖNÜL BORCU
Bir grup kadın hekim 2017 de sosyal medya aracılığıyla bir araya gelerek bir eğitime destek hareketi başlattı. Maddi gücü olmayan öğrencilere destek olmak için amatör ruhla başlattıkları bu oluşumu 2018 yılında Kadın Hekimler Eğitime Destek Vakfı’nı (KAHEV) kurarak taçlandırdılar. Kendi kazançlarından artırdıkları katkılarla başladıkları bu yolda şimdiye kadar yüzlerce öğrenciye umut oldular.
Okul öncesinden üniversiteye kadar her yaş grubundan öğrenciye maddi, manevi desteklerini bir kadın hassasiyetiyle yaklaşarak kişiye özel çözümler şeklinde sundular. İmkanları zayıf okullara destek oldular, bir çok okula laboratuvarlar, atölyeler kurdular, kitap yardımları yaptılar.
Bu pandemi döneminde de yine taşın altına ellerini soktular.
Kadındı onlar ablaydı, anneydi, duyarsız kalamadılar.
“Emanetiniz emanetimizdir” dediler.
Bu uğurda can veren sağlık çalışanlarının evlatlarına eğitim hayatlarının sonuna kadar masraflarını karşılamak için kollarını sıvadılar. Hemen bu durumda olan çocukları tespit edip harekete geçtiler, her zaman yanlarında olduklarını şefkatleriyle hissettirdiler.
Bu harekete ilk ve en büyük destek “Dinamik Acil Tıp Eğitimi(EM-DATE)” grubundan geldi, acil eğitimine odaklanmış dev bir sağlık çalışanı grubu yaraları sarmak için el uzattı.
Bugüne kadar koronavirüs hastalığı nedeniyle ebeveynini kaybetmiş 20 öğrenciye burs vermeye başladılar bile.
Destek buldukça devamı da gelecektir eminim.
Emeği geçen herkesi gönülden tebrik ediyorum.
