Tam tamına 32 ( yazı ile otuz iki) yıldır üyesi olduğum Gazeteciler Cemiyeti’nden istifa ettim . İzmir Gazeteciler Cemiyeti Yönetim Kurulu’na gönderdiğim istifa dilekçesine “Gördüğüm lüzum üzerine” diye basit bir cümle yazdım. Aşağıda gerekçesini açıklayacağım cümleleri onlara yazma gereği hissetmedim bile. Çok güzel bir atasözümüz var “Sev beni seveyim seni, say beni sayayım seni.”
Bugünden itibaren 32 yıldır üyesi olduğum İzmir Gazeteciler Cemiyeti yönetimine başta başkanları Atilla Sertel olmak üzere bir sevgim ve saygım kalmamıştır. Bir gazeteci için bu satırları yazmak hiç kolay değil. Hele sizi temsil ettiğini düşündüğünüz meslek örgütünüze. Ben yazılarımda ve televizyon da yaptığım programlarda İzmir’in sivil toplum örgütleri ve odalar anlamında şanssızlığından bahsederken meğerse kendi meslek kuruluşum olan Gazeteciler Cemiyeti de vurdumduymaz, koltuktan kuvvet almak isteyenler tarafından yönetiliyormuş da bizim haberimiz yokmuş.
Şimdi gelelim gerekçeye:
Bu bizi cemiyette temsil edenlerin ilk hatası değil. Bundan 4 yıl önce de o günün başkanı olan zat bizi kamuoyu önünde savunmamıştı. Bir partinin il başkanı televizyondaki yayınlarımızı beğenmediği için, beni, Yönetim Kurulu Başkanımızı ve bir müdürümü tabanına hedef göstermiş aleyhimizde on binlerce broşür bastırıp tüm İzmir’de dağıtmıştı.
Ne yazık ki o günkü başkan ortaya çıkıp üç meslektaşının hedef gösterilmesini kınamamış, sessiz kalmayı tercih etmişti. Ben de “benim böyle bir başkanım olamaz, üyelerini toplum önünde savunmayan kişiye ben başkanım demem” diyerek selamı sabahı kesmiştim.
Şimdiki Başkan Atilla Sertel’e gelince, meslektaşının bir başarısını, kutlamayan, çiçek göndermesinden vazgeçtim kuru bir hayırlısı olsun telefon bile açmayan kişiye, bir gazeteci olarak bundan böyle başkanım diyemem. Onun için benim de o cemiyette kalmamın bir anlamı olmaz.
Temsil ettiği meslek gurubundaki oluşumlara duyarsız kalan, kendimi bir kenara bıraktım İzmir’de yeni kurduğum Türkiye’nin internet tabanlı, ilk çok amaçlı haber sitesi ve televizyonunda işe başlayan genç meslektaşlarına başarılar dilemeyen bir başkan ve onun temsil ettiği çatıda yerimin olmadığını düşündüm.
Cemiyet öldüğümüz gün kuru bir telefon mesajıyla bizleri diğer üyelerine hatırlatmak için varsa öyle bir cemiyet olmaz olsun.
16 gün önce yapılan seçimlerde yurtdışında olduğum için oy kullanamadım. Kullansaydım Atilla Sertel’e oy verecektim. Ama bu gün geldiğimiz noktada da kendi temsil ettiği meslekteki bir yapılanmaya böylesine vurdumduymaz yaklaşan birine de oy verdiğim için şimdi çok pişman olacaktım.
İyi ki yurtdışındaydım, iyi ki koltuktan güç alan bir kişiye oy vermemişim.
Tek tesellim bu.
