Son 8

     AKP, "Biz de AB trenini kaçırtmak istemiyoruz" açıklamasını yapmış. AKP'nin çabaları bu doğrultuda fakat oynanan oyunun senaryosu yabancı değil...
AKP de bu oyunun kenar çizgisinde. Açayım... 1975'te Yunanistan AB'ye tam üyelik için kararlıdır.
Destekçisi Fransa'dır.
Ancak...
Almanya direnir. Kıbrıs nedeniyle gerilen Yunanistan - Türkiye ilişkilerinde bir yumaşama olmadıkça bu üyeliğe karşıdır.
Şansölye Schmidt'e göre "AB, Yunanistan ile birlikte Kıbrıs sorununu da içine alırsa bu, üyelik ilkelerine aykırı olur.
Çünkü tam üyelik, komşularla ihtilaf olmamasını öngörür."

Yunanistan bu nedenle tıpkı yakın tarihte yaşadığımız gibi Türkiye ile o zaman da bahar havası yaratma çabasına girer.
Denktaş - Klerides Viyana'da buluşurlar. Toplumlar arası ikili görüşmeler başlatılır. (28 Nisan)
Türkiye - Yunanistan Dışişleri Bakanları Çağlayangil ve Bitsios Roma'da buluşurlar. Sorunları görüşmelerle çözmek için anlaşırlar. (19 Mayıs)
Türkiye - Yunanistan Başbakanları Demirel ve Karamanlis NATO zirvesinde baş başa görüşürler. (31 Mayıs)
Böylece Schmidt'in ön şartı olan Türkiye - Yunanistan arasından "yumuşama" vitrini çizilir.
Öte yandan... Türkiye'ye olta ucunda sallanan bir de yem gösterilmiştir.
Bu bahar havasına karşılık ABD Başkanı Ford, Türkiye'ye, Kıbrıs Harekâtı nedeniyle uygulanmakta olan silah ambargosunu Temsilciler Meclisi ve Senato'da karar alarak kaldırtacaktır. O karar görüşülürken ABD'deki Rum lobisi, Rum kökenli milletvekilleri ve senatörler karşı koymayacaklardır.
Başkan Ford ayrıca Alman Şansölyesi Schmidt ile görüşülecek "Bakın Türkiye - Yunanistan ilişkileri yumuşadı. Çözüm yaklaşıyor. Yunanistan'ı tam üye yaparsanız içinize bu sorunu almış bulunmayacaksınız. Yunanistan'ın üyeliğine engel olmayın" diyecektir.
Ancak... Bu senaryo sadece Yunanistan lehine olan sayfalarıyla uygulamaya konmuştur.
Yunanistan AB'ye (o zaman ki adıyla AET) "ancak Türkiye'ye silah ambargosu ABD tarafından kaldırıldıktan sonra başvuracakken" bu süreci beklemeden ansızın başvuruda bulunmuştur. İlke olarak olumlu cevapları almıştır.
ABD Kongresi'ndeki oylamadan ise ne yazık ki "silah ambargosuna devam" kararı çıkmıştır. (3 yıl sonra kalktı)

Bu arada Türkiye'ye de Avrupa Komisyonu'ndan "aman tam üyelik için başvurmayın" mesajları verilmektedir.
O sırada zaten Erbakan'ın MSP'si hükümet ortağıdır. Avrupalı olmaya kesinlikle karşıdır.
Hükümeti bozmamak uğruna "ortaklık başvurusu" geri planlara itilmiştir.
Büyükelçi Saracoğlu, "Yunanistan tam üye olursa, üyeliği rüyamızda bile göremeyiz" diye çırpınmaktadır... Hatta "bu başvuru yapılmazsa istifayı düşünürüm" dediğinde devrin Dışişleri Bakanı merhum Çağlayangil'den "Bu kadar hissi davranmaya ne lüzum var" cevabını almıştır.
Yunanistan böylece yapay bir bahar havasıyla, silah ambargosunun kalkacağı vaadiyle, Türkiye'nin omzuna basarak AB'nin tam üyeliği kapısından içeri girmiştir.
Size, bu tarihi gerçekler, neredeyse karbon kâğıdında kopyalanmışçasına gene uygulandığını göstermiyor mu?
2000'li yıllarda Türkiye - Yunanistan arasında bahar havası, Kıbrıs'ın AB'ye tam üyeliği için estirilmiştir. Toplumlar arası görüşmeler, Türkiye - Yunanistan Dışişleri bakanları arasında yakınlaşmalar, karşılıklı ziyaretler, başbakanlar arasında görüşmeler ile AB'ye "Kıbrıs'ın üyeliği içinize Türkiye problemini sokmuş olmayacak" mesajı verilmiştir.
Ya Türkiye'ye bu kez uzatılan oltanın ucundaki yem?
1975'te o yem, ABD'nin uygulamakta olduğu silah ambargosunun kaldırılacağı vaadiydi.
Ama tutulmadı.
Bu kez oltanın ucundaki yem "Türkiye'ye tam üyelik için tarih verilmesiydi."
Tarih de verilmedi... Sonuçta Türkiye'ye verilen sadece "koşullu olarak tam üyelik görüşmelerine tarih için tarih" oldu.
Ancak bütün bunlar yılmamak gerektiğinin deneyimidir. 180 yıllık yolculuğun sonlarına 8 yıl kalmış.