Elimden yazmak gelmedi ama yazmalıyım. Yazmak zorundayım.
Yıllarca dilimizde tüy bitti, parmaklarımızda nasırlar oluştu. “Çözelim bu sahalardaki sağlık sorununu” dedik. Amatörün Dünyası’nda abartısız her hafta dile getirdik.
Yalvardık, yakardık. “Her sahaya donanımlı ambulans, doktor ve diğer sağlık ekipleri gönderin” dedik. Nedir bu hizmetlerin maliyeti? Kaç paradır? Komik rakamlar ortaya çıkmıştı. Devede kulak misali. Bizler söyledik, onlar dinledi. Bizler anlattık, onlar seyretti.
Kim bunlar?
Sözde futbolun ağababaları. Etiket, apolet ve kısacası unvan için görev yapanlar, ortalıklarda boy gösterip ahkam kesenler.
Aman ha kimse üstüne alınmasın. Mesajlar adresine ulaşır ve payına düşeni de alan alır.
Şimdi toplanmışlar orta sahada, topu birbirlerine atıyorlar. Verkaç... Topu taça atanlardan tut, auta çıkanlar ve ofsaytta düşenler, fellik fellik kaçıyorlar.
Bir de utanmadan Serkan kardeşimizin hasta olabileceğinden bahsediyorlar.
Tam bir suçluluk psikolojisi içerisindeler.
Ne diyorsunuz siz?
Boşu boşuna, pisi pisine gitti Serkan.
Buna doğal ölüm demek, yaratılışın özüne isyandır. Serkan kardeşim, seni ışıklı bir yolda uğurladık, ışıklar içinde kal.
Ailene ve Amatörün Dünyası’na sabır, başsağlığı ve senden özür de diliyoruz.
Bizi affet Serkan!
Sesimizi duyuramadık. Ama sen bir görev şehidisin. Aramızdan talihsiz bir şekilde geçici ayrılışının futbol dünyasında milat olacağı ve dersler çıkarılacağı inancındayız.
Sana söz veriyoruz.
Şimdi hem yas tutma hem de hesap sorma zamanı.
Kimsenin yaptığı yanına kar kalmayacak.
Rüzgar ektiğin yerlerde fırtınalar BİÇER’sin!
K.B