İstanbul’un en önemli meydanı ve bu meydandaki en önemli sembolik binalardan biri cezalı. AKM’nin önünden her geçişte bu cezanın aslında kime, neye kesildiğini düşünüyor insan...
Askerde cezalı tank vardı. Tatbikatta ateş almamış, zincirle bağlamışlar kaçmasın diye. Cezalı top var. Kelepçeli. Cezalı havuz bile duydum. İçinde bir asker boğulmuş. Havuz yıllardır boş duruyor.
O asker oraya nasıl düştü, kim tedbir almadı da buna yol açtı, bunlar önemli değil. Yürür gidersin. Ama havuz, top, tank cezalı kalır. Nasıl iş bu diye sorunca şöyle derler: “Askerlikte mantık olmaz. Mantık bu kapının dışında kaldı.”
Siyaset erbabı sivilleşiyorum diye diye maalesef iyice askerleşti. Askerliğin bu “mantıksızlık” mantığına sıkı sıkıya sarıldı. İstanbul bu anlayışın izlerini taşıyor.
Her yer yıkık dökük
Bakın şehrin göbeğinde, Taksim Meydanı’nda bir dolaşın. Her yer yıkık dökük. Yerde çatlaklar, çukurlar. Metro asansörünün yanı çamurlu bir tarla. Kaldırım yok, estetik yok. Taksim’de hizmet yok. Üstelik koskoca bir döküntü, yıkıntı haline getirilmiş bir de AKM var. Etrafı çevrilmiş, ölüme terk edilmiş bir iskelet. Cezalı bir bina. Cezalı bir meydan.
Birileri Taksim’e ve çevresine ceza kesiyor. Yazık oluyor. Taksim’i çözen, bu ülkenin sorunlarını da çözer. Yeter ki mantık dışarıda kalmasın.
Aman yazma linç ederler!
Kültür-sanat alanında çalışan bir tanıdıkla sohbet ediyoruz. Etkinlik yapmak için tarih belirlemeye çalışıyorlar ama bir türlü karar veremiyorlar. Belli tarihlerde bir şey yapmak artık mümkün değil. Ya bir ölüm yıldönümü, ya bir anma, ya bir milli felaket ya da bir toplumsal patlama. Ve elbette bunların yıldönümleri... Mahkeme tarihlerini takip ediyorlar, olay çıkarsa o tarihe etkinlik koymayalım diye.
Sosyal medyada gündem dışı bir laf etmek, bir konser duyurusu yapmak bile mesele. Anında linç başlıyor. “Kardeşim biz burada ne diyoruz, sen neyin derdindesin?”ler havada uçuşuyor. Küfürleri saymıyorum.
İşin ilginci felaketler arası nasıl etkinlik yapılır konusunda uzman olduk. Önemli organizasyon firmalarımızdan biri artık dünyanın farklı yerlerinde bu alanda kriz yönetimi sunumlarına çağırılıyormuş. O derece...
“Aman yazma bunları” dedi tanıdık, “Linç ederler.” Yazık. Halimiz bu. En kötüsü de bu ikiyüzlülük. Bu olaylar olurken bakkal çakkal açık, şirketler açık, AVM’ler açık... Herkes çalışıyor, herkes para harcıyor. Alışverişe, tüketime devam. Ama iş kültür-sanata gelince pek hassasız. Madem üzgünsün kepenk indir, sen de çalışma. Madem o kadar perişansın alışveriş etme. Buyrun linç edecekseniz edin şimdi.
PAZAR ALBÜMÜ
Archive Series Vol.1 Iron & Wine
Iron&WIne adı altında müzik yapan Samuel Beam, yıllar önce ev stüdyosunda, daha doğrusu odasında yaptığı kayıtları yayımlamaya karar verdi. Bu akustik demo niteliğindeki kayıtları gerçekleştirirken bir yandan da sinema okulunda öğretmenlik yapıyormuş. Yani tanınmış bir indie folk şarkıcısı olmadan önceki dönem. Çok basit kayıtlar ama güzel bir şarkı hangi şartlarda çalınırsa çalınsın dinlenebilir diye düşünüyorsanız buyrun.
Leon Bridges ile tanışın
60’lı yıllara karşı boş değil misiniz? O yılların kültürüne ilgi duyuyor musunuz? O dönemin müziklerini duymak sizde bir gülümseme ve mutluluk hissi yaratıyor mu? Popüler müziğe dair her şey 60’larda keşfedilmiş diye düşünenlerden misiniz? 60’ların kültürü, giyim kuşamı, atmosferi gözünüze, kulağınıza hitap ediyor mu? Bir filmin sırf 60’larda geçmesi bile o filme karşı bir anda karşı konulamaz bir ilgi duymanızı sağlıyor mu? O zaman Leon Bridges ile tanışın.
“Bugün genç nesil pek ilgilenmiyor ama ben 60’ların müziğine bayılıyorum” diye konuşmuş 25 yaşındaki Teksaslı bu gospel ve soul şarkıcısı. Ve bu işi dedelerinin yaptığı gibi yapmaya soyunmuş. Üstelik bu işi yaparken sağlam bir müzisyen ekibinden de destek alıyor. Meraklıları White Denim’i bilecek. Bu zihni açık deneysel/progresif çizgideki ekip Bridges’a destek veriyor.
Hakikaten de “Coming Home” eski plaklardan birinden fırlamış gibi duruyor. “Better Man” keza. Bridges albüm hazırlıklarını sürdürüyor. Şu anda iki şarkılık bir single albümü var: “Coming Home”. Yakında sesini ve adını daha fazla duyarız.
