Özay Şendir

Soru basit ve tek: Terörle mücadele eden, şehitler veren, bir ülkede bedelli askerlik çıkarılabilir mi?

İlk bedelli askerlik ilk 1987’de çıkarıldı. Ardından 1992, 1999, 2011 ve 2014 yılında da bedelli askerlik uygulamasına gidildi.

Terör örgütü PKK’nın ilk silahlı eylemi Ağustos 1984’te, örgütün militan sayısı açısından en güçlü olduğu dönem 1991-1994 yılları arası.

Yani çıkarılan bütün bedelli askerlik kararları terörle mücadele dönemine denk gelen kararlar.

Üstelik o dönemlerde profesyonel askerlik uygulaması yoktu.

Bu önemli zira Türkiye, Fırat Kalkanı ve Zeytin Dalı harekatında profesyonel askerlerini kullandı, silah altındaki normal yükümlüler o operasyonlarda destek birlikleri olarak görev yaptı.

Diyelim ki bugün tüm tecilli olanlar askere gitmeye karar verdi.

Katar Hava Yolları Yönetim Kurulu Başkanı demiş ki, “Havayolu şirketlerini sadece erkekler yönetebilir.”

Sonra açıklama yaptı, “Tam olarak öyle demek istemedim” falan diye ama tartışma güzel devam edelim:

- ‘Ucuz uçak yolculuğu’ denilince, akla ilk gelen markayı tam yedi sene boyunca bir kadın yönetti. O kadar başarılı oldu ki, yaklaşık 10 ay önce İngiltere’nin televizyon devi ITV şirketinin başına geçti.

- Savunma ve havacılık sektörünün en önemli firmalarından birinin CEO’su da bir kadın. O firma, bizim kullandığımız F-16 savaş uçaklarının üretiminde de yer aldı. Onun en büyük rakibi, bir diğer ABD merkezli global savunma sanayifirmasını da bir kadın yönetiyor. O şirket de şu an F-35 yeni nesil savaş uçaklarının üretimini yapıyor.

- Dünyanın en zor sektörü aslında enerji sektörüdür. ABD’nin en büyük
gaz ve elektrik şirketinin, Endonezya’nın agresif büyümesiyle dikkat çeken devlete ait gaz ve petrol şirketinin başında da kadın CEO’lar görev yapıyor. Hindistan Petrol Şirketi’nin başında da bir kadın var.

- Global bir asitli içecek devini, sağlıklı ürünler pazarlamak üzere dönüştüren, tüm coğrafyalarda, farklı rekabet koşullarında gemisini yüzdüren CEO da bir kadın.

Heykelini gördüğünüz adam, İstanbul’un kurucusu olarak bilinen Doğu Roma İmparatoru Konstantin.

Roma’daki bir müzede sergilenen bu heykel, şimdi Avrupa sanat dünyasında tekrar konuşulmaya başlandı.

Zira Roma’daki bir müzede sergilenen antik bronz heykelin 38 santim uzunluğundaki kayıp parmağının Paris’teki Louvre Müzesi’nde olduğu ortaya çıktı. Böyle yazınca çok çarpıcı gelmiyor insana. 1584 yılında koptuğu düşünülen parmağın, 1863 yılından beri Louvre Müzesi’nde olup da yeni fark edilmesi nereden baksanız çok ilginç geldi bana. Şimdi heykelle, parmak birlikte sergilenecek heyecanıyla yazılıyor bu haber, Avrupa gazetelerinin sanat sayfalarında... Bizim memlekette, restore edilen tarihi eserlerin komik halleri dışında, bu tür haberlere rastlamanın pek imkanı olmuyor maalesef. O yüzden İstanbul’u kuran adamın parmağından haberdar etmek istedim sizi...

Dışkı fiyatına bak sen!

Endonezya’da, kahve çekirdeği taşıyan meyveyle beslenen Misk kedisinin, dışkısından toplanan çekirdekle yapılan Kopi Luwak kahvesinin kilosu 660 dolara satılıyor. İddia o ki, hayvanın bağırsağından sindirilmeden geçerken fermente olan bu çekirdekler, kavrulunca tatlımsı bir tat kazanıyor.

Durun, dışkıdan elde edilen

- Muharrem İnce, hitabet ve polemik konusunda Kılıçdaroğlu’ndan da bir önceki aday Ekmeleddin İhsanoğlu’dan da çok daha başarılı. Dolayısıyla Muharrem İnce’nin bir reytingi var ama rekorları kırdıran şey, program sırasında yaşanan polemik ve gerilimler...

- İspatı var mı derseniz elbette var. Mesela CNN Türk yayınında ABC grubunda 15’er dakikalık reyting bir ara 8.99’a çıkmış sonra 5.4’e inmiş, ardından 9.72 gibi dizilerin bile ulaşamadığı bir rakama çıkmış. Verdiğim 3 rakam da programın başladığı an alınan reytingden daha yüksek olan rakamlar.

- Bu neyi gösterir derseniz şunu gösterir: Hangi kanalda, karşısında kim olursa olsun, Muharrem İnce’nin söyleyeceklerini merak edenler, programın ilk
15 dakikasındaki reytingi oluşturur. İnce’nin hem CNN Türk’te hem de Haberturk’te katıldığı programların ilk 15 dakikalık reytingi, programın reklamlar hariç en düşük bölümleri.

- Reytinglerin tavan yaptığı bölümlerse Muharrem İnce’nin karşısındaki isimlerle gerilim ya da polemik yaşadığı bölümler. Burada ortaya çıkan reyting ne tek başına Muharrem İnce’nin ne de karşısındaki kişinin aldığı reytingdir. Reytingi alan, muhalif seyircilerin gözünde, iktidara yakın görülen isimlerle İnce’nin

Televizyona çıkıp, “Belgrad Ormanı’na gömdüğümüz şeyleri çıkarırız” diyen birisi var, adı Ahmet Maranki.
Son bir haftadır hakkında çok ağır yazılar yazıldı ama adam bırakın ağzını, burnu ve kulaklarıyla gülüyordur halimize...
Haksız diyemem, zira hakkında en ağır cümleler kuranlar bile bu adama sahip olmadığı bir unvan verdiler farkında olmadan.
“Nasıl yani?” demeyin ve şimdi dikkatlice okuyun lütfen:
Ahmet Maranki, şifalı bitkileri ve faydalı karışımları tanıtıp, satarak hayatımıza girmiş birisi, değil mi?
Son bir haftadır bu adama saydıranlar, “Evet, profesör ama tıp değil, ekonomi profesörü” diye yazıp duruyor. İyi de bu adam profesör falan değil.
Bu kişiye dair kalem oynatan herkesin baktığı özgeçmişin içindeki kelime oyunlarını merak eden ilk kişi ben oldum maalesef.

Herkesin elinde bir saat ya da kronometre, ‘hangi cumhurbaşkanı adayı, hangi ekranda kaç saat, kaç dakika yayın süresi aldı?’ diye hesap yapıyor.

Demek toplu delilik dedikleri şey tam olarak buymuş.

Televizyonculukta ama özellikle de haber söz konusu olduğunda, süreden çok yayının içeriğine bakmak gerekir.

Konu daha net anlaşılsın diye basit örnekler vereyim:

Seren Serengil, televizyon programında kanlı-bıçaklı olduğu Gülben Ergen’den söz ederse, süreye mi bakılır yoksa ne söylediğine mi?

Galatasaray TV ya da Beşiktaş TV’nin yayınlarında Fenerbahçe kalecisi Volkan Demirel’den söz edilse, süre mi önemli olur, söylenenler mi? Kural bir, önemli olan süre değil, içeriktir her zaman.

Gelelim cumhurbaşkanı adaylarının ekranda canlı yayın için aldıkları süre mukayesesine...

Kriterlerini belirlemenin çok zor olduğu bir alan bu...

Türkiye’de çok konuşulan ama en az bilinen dönemdir Adnan Menderes’in dönemi.

Kimse bilmez Menderes’in Öztürk Serengil’den dans dersleri aldığını.

Oysa Menderes’in ajandasında randevu saatinin kayıtlı olduğunu gören askerler, hemen gözaltına aldırdılar Serengil’i.

Müzik dünyamızın yaşayan canlı tarihi Nino Varon’un yanında yaşanmış gözaltı, bana da o anlattı.

Hadi bu işin magazin kısmı ama Adnan Menderes’i dar ağacına götüren süreçte Demokrat Partililer’in yazdıkları günlükleri de konuşmadık hiç.

Mesela Başbakan’a duyduğu sevgi nedeniyle soyadını değiştiren Ethem Menderes’in günlüklerini, Milli Savunma Bakanı olarak gizlediklerini konuşmadık hiç...

Tıpkı dönemin Meclis Başkanı Refik Koraltan’ın ya da diğer iki bakanın günlükleri konuşmadığımız gibi...

Eski damadı Tayfun Duygulu, geçmişte bir zamanlarda, bir şarkı tartışması sırasında, Kayahan’ın kendisine bıçak çektiğini anlatmış.

Anlatmış dediğime bakmayın, yaptığı bu ama doğru fiil iddia etmiş olmalı.

Kayahan aramızdan ayrılalı yıllar oldu, kendini savunması ya da olayı yalanması mümkün değil.

Peki Duygulu bunca zaman sonra neden bu olayı anlattı sizce?

İçinde yara kaldığı, haksızlığa uğradığını düşündüğü için mi yoksa yıllar sonra Kayahan’ın sırtından adını hatırlatma çabası mı bu?

Piyasada bu tarz adam ve kadınlardan

o kadar çok var ki, insanın midesi kaldırmıyor bir yerden sonra bu ucuz çabayı.