ADAMIM HOŞ ÇAKAL

34 senelik bir yaşam öyküsü. Gidenlerden biri. Genç yaşta yenik düşmüştü bir vefasız kalbe. Çok sertti, sinirliydi. Haklıydı da düzene dair baş kaldırışı. Hakkında yazıldı çizildi. Anlayana…

Yayınlanabilen tek kitabı olan Şüpheliler Antolojisi, ilk baskıda yok sattı. Ömrü vefa etmedi ikinci baskıya. Çok da iyi anlatmıştı derdini bir sürü bilmem kaç baskı kitap yazan -Genel Kurmay Başkanım'ın deyimiyle- özde değil sözde yazarların yanında.

Seksenlerin siyasi olaylarını, zorluklarını, modernitesini ve apayrı imajını, görünürde sıradan ama en asil biçimde sonuna kadar yaşamış, ileride göreceği sıkıntılı hayata direnme adına bünyesine sindirebilmiş nadir insanlardan biriydi. Dedikodun maalesef ''dobralık'' olarak tv de boy gösterdiği günümüze inat gerçekten dobra, lafını esirgemeyen, binbir mücadele ve sıkıntıya kalbinin dayandığı yere kadar boyun eğmeyen Göksel, genç yaşına rağmen sayılan, sevilen en önemlisi bunları hak eden güzeller güzeli bir kızdı.

Evlerimize gider gelir, ayrılırken birbirimize sürekli '' rüyanda beni gör, korkma'' derdik. Arkasından gülüp birbirimize el sallar öpücükler yollardık. Bazen bana çok kızardı. Kızınca suratını sallandırır, ağlatana kadar benimle konuşmazdı. Ama ardından bir güzel yemek hazırlayıp yine O benim gönlümü alırdı. Hamur işlerine uydurma İtalyanca isimler takar, yutturduktan sonra kahkahaları beni de yerlere yatırırdı.

Kedilerle arası hiç iyi değildi. Fakat enteresan olan mahallenin kedilerini beslemek için yanlarına gittiğinde vals yapar gibi iki ileri bir geri adımlarıyla korkarak onları beslemekten vazgeçmediğiydi. Bu hadise O'nun karakterini anlamaya sanırım yeterdi.

19 Nisan 1971 doğumlu Rodos Göksel Nurcan, iki çocuklu bir ailenin ilk meyvesiydi. Aile içi lakabı Ay Çöreği ydi. Çünkü o sert simanın kamufle ettiği çehre aslında bir ay parıltısından farksızdı. En önemlisi neydi bilir misiniz? Rodos Göksel, benim kardeşimdi. İnsan kaybettiği kardeşini buğulu gözlerle ekrana bakarken ne kadar anlatabilir ki???

Ne zaman mı vefat etti? O hiç ölmedi ki! Şüpheliler Antolojisi adlı eserinden bir bölüm:

KRİSTAL KÜRE

bir düğüm güzel olan her şeye

bir tılsım daha düğüme.

Lanen için…

cadı uyur içimde

sihir onun içinde

üç mağara

üç sanrı

biri batı'ya

biri güney'e

üçüncü istediği yere

acı bir su içsem zehir

içmesem yara

ve böyleyiz

kuzey uç diyarlar son bulurken

tanrı'da öte yol bitmez

keşişim!

ruhum karanlık ve dar

yüreğimde cinnet var!...

Kardeş acısı dinmiyor , dinmeyecekte lakin böyle bir kardeş gitse de yitmez, bitmez.

Biliyor musun ablacığım? Dün gece yine rüyamda seni gördüm ve korkmadım. Güldüm ve öpücükle ardından el salladım. Biliyorum hep hayal ettiğin o yere gittin, tatildesin. Çok beğendin, dönmedin… ŞÜPHEM YOK.

Senin dizelerini okuyucumla paylaşmak ve dizelelerinle seni bu sayfadan yolcu etmek göz yaşlarımın dinmesine yetmiyor. Analar ne evlatlar doğuruyor. Mekanın cennet olsun .

adamım hoş!

adamım çakal!

adamım hoşça kal.

Ayşegül Lanen Nurcan