Çığlıklar arasında çalışıyordum

axgun012.jpg Çünkü; Yenikapı - Bandırma hattına konan ek sefere bilet alabilmek için hayli zorlanmıştım. Aksilikler birbirini izlemişti. Sonunda başarmıştım. Ama yine de içimde garip bir his vardı.Bu duygularla gazeteden Yenikapı İskelesine geldim. Yaklaşık 15 dakika rötarlı kalkan Hızır Reis limana demirli iki gemiden eski olanıydı. Gemide gazeteleri okurken gece çalışmanın yorgunluğuya gözlerim kapanmıştı. Görevliler, sonradan Erdeke gittiğini öğrendiğim bir kadını yanıma oturturken uyandım. Önümdeki gazetelerin çokluğu dikkatini çekmiş olmalı ki; "Hepsi nasıl okuyacaksınız" diye sordu. Sonra da sohbete koyulduk. Kalkışımızdan bu yana bir saat 15 dakika geçmişti. Gerçekten de bu yolculuk öncesi vazgeçmeyi ciddi ciddi düşündüm... Hızlandırılmış tren kazası, RJ uçaklarının arızaları üzerine konuşuyorduk ki; geminin motorlarının durduğunu hissettik. Ayağa kalktım, tüm yolcular endişeyle birbirine bakıyordu. Kaptanın anonsu duyuldu:"Sayın yolcularımız teknik bir arıza nedeniyle bir süre durmak zorundayız. Herşey yolunda endişelenecek bir durum yok."Mesaj açık ve net gel gör ki, yolcuları sakinleştirmek zor. Yaşanan son olaylar herkesi tedirgin etmiş. 10 dakikalık bir bekleyişin ardından gelen motor ve ardından "oh" sesleri... Yoldayız, makineler tam yol ileri... Kazaları konuşuyorduk Kaptan böyle dese de geminin eski hızı yoktu.Yaklaşık bir saatlik bir yolculuktan sonra silüet halinde Bandırma görünmeye başlamıştı. İşte o sırada büyük bir gürültü oldu... Ardından da gemi gövdesinin sürtünme sesleriyle irkildik. Motorlar yine sustu. Herkes neler olduğunu anlamaya çalışırken Kaptan Köşkünden çıkan beyaz elbiseli kişi makine dairesine doğru koştu. Onun heyecanı herkesi daha da tedirgin etti. Daha önce anonsla yetinen kaptan, bu kez ortaya çıktı, "Küçük bir kaza endişe edilecek durum yok" dedi, ardından da geminin su aldığını söyledi. Bu da yetti; kadınlar ve çocuklar çığlık çığlığa ağlarken erkekler sakinleştirmeye çalışıyordu. Hengame yaşanırken, benim de bulunduğum sol tarafa doğru gemi yan yatmaya başladı.O ana kadar sakin görünen mürettebat heyecanla can yeleklerinin giyilmesini istedi. Artık sinirler iyice boşalmıştı. Herkes birbirine sarılıyor, ağlaşıyordu. Gemi ise su almaya ve yan yatmaya devam ediyordu. Sakin olun, su alıyoruz Dualar, çığlıklar sürerken ben yaşananları görüntülemeye çalışıyordum. Bulduğum can yeleğiyle kendimi garantide hissediyordum. Ben çalışırken, insanlar da şaşkınlıkla bana bakıyordu. O anda sevindirici haber geldi. Bandırmadan kalkan bir başka deniz otobüsü yardıma geliyordu.Gelen gemiyi beklerken geçen süre yaklaşık 45 dakikaydı. Bize yıllar gibi geldi. Sonunda Uluç Ali Reis adlı kurtarıcı gemiyi gördük. Hızla içinde bulunduğumuz Hızır Reise bağlandı. Önce kadın ve çocuklar ardından erkekler aktarıldı.Kurtulmuştuk ama hala denizdeydik. Herkes bir an önce karaya ayak basmak istiyordu. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Bandırma iskelesine bağlanana dek geçen 20 - 25 dakikalık süre içerisinde de açmadı.Gemiden indiğimizde ise kimse susmak bilmedi. Yeri öpenler, birbirine sarılıp ağlayanlar. Cep telefonuyla yakınlarını arayanlar... Karaya çıkana dek çıt yok