'Anne ile kızın’ gözyaşları...

Alin Taşçıyan

Sinemalarımızda gösterime giren “Hayatımın Kadınısın”da Türkân Şoray ve Ezgi Mola anne kız rolünü üstleniyor. Sultan ve ona fiziksel benzerliğiyle dikkat çeken 23 yaşındaki Ezgi Mola ile söyleşimiz gözyaşları içinde geçti! Daha ilk soruyu sorar sormaz Türkân Şoray, genç meslektaşını uzun uzun ve öyle bir samimiyetle övdü ki, Mola’nın önce gözleri doldu, sonra kendini tutamayıp hüngür hüngür ağladı... Mola, Şoray’a Türkân Anne diye hitap ediyor. Söyleşi boyunca birbirlerine anne kız gibi sarılıp durdular. Çekimlerde heyecan içinde el ele tutuştuklarını anlattılar.

Birlikte çalışırken yöntem ya da yaklaşım açısından aranızda kuşak farkı olduğunu hissettiniz mi?
Türkân Şoray: Setlerde gençlerin biz daha deneyimli oyunculardan yararlandığı söylenir. Oysa bizim de onlardan öğreneceklerimiz var. Gençlerle çalıştığım zaman o kadar rahatım ki! Müthiş bir paslaşma oluyor. Ezgi’nin Allah vergisi bir yeteneği var. Çok doğal, bütün hücreleriyle oynuyor. İşini son derece seviyor, oynarken tir tir titriyor. Önümüzdeki yıllarda Türk sinemasında çok önemli yerlere gelecek bir genç kızımız o. Güzel ve ifadeli gözleri var; perdeyi dolduruyor. Ayrıca bu işi aşkla seviyor ve ciddiye alıyor. Bundan sonra seçeceği rollerde iyi bir politika izlerse Türk sinemasının en önemli oyuncularından biri olacak. (Mola’nın gözlerinden sicim gibi yaşlar süzülüyor.) İşte bu yüzden seviyorum: Samimi, duru, saf su gibi.

Ezgi Mola: Çok teşekkür ederim. Bu işi o kadar çok seviyorum ki! Bu işin üstadı benim için güzel şeyler söylüyor. Herhalde doğru bir iş yapıyorum diye mutlu oluyorum. Türkân Hanım benim için çocukluğumdan beri bir ekol. 

Filmin yönetmeni Uğur Yücel’le ilişkileriniz nasıldı?
T.Ş.: Set yönetmene aittir. Tek hâkim yönetmendir. Onun yarattığı dünyadasınızdır. Oyuncular da önemli ama onlar o dünyayı anlatmak için yönetmenin yardımcılarıdır. Oyuncu olarak hakkınız vardır, ama yönetmene güvenirim. Uğur Bey bu güveni bize fazlasıyla veren bir yönetmendi. Amatör ruhla, daha iyisi nasıl oluru araştırarak çalıştım onunla. Oyuncuyla çok ilgili. Dünyasını iyice kavramanız için seti tatil ediyor gerekirse. Oyuncuyu karşısına alıp o ruh haline sokana kadar sabırla anlatıyor.

E.M.: Daha provadan itibaren o kadar güzel yönlendirdi ki... Kulağıma fısıldadığı bir kelime duygularımı, hayal ettiğim karakteri ortaya çıkarmama yetiyordu. Doğru oyunu bulmama çok yardımcı oldu. Setteki enerjisi müthiş. Kafasında filmi tamamen bitirmişti. Uğur Abi taşı bile oynatır. 

Filmin '80’li yıllarda oluşmuş arabesk alt kültüre bir duyarlılığı var. Kolay ısınabildiniz mi?
T.Ş.: O dönemin şarkıcılarının hayatlarına tanık oldum. Kulağıma çalındı, hayatıma girdi o şarkılar. Zaman zaman benim de acılarıma ortak oldu. Onun için o duygulara aşinaydım.

E.M.: 1983’te doğdum. Ama, çok sayıda eski Türk filmi izledim. Hiç dinlemezken Bergen dinlemeye ve ciddi şekilde acı çekmeye başladım. Ücra köşelerde pavyonlar hâlâ vardır. Kadınlar şarkı söyler oralarda karşılarında palabıyıklı adamlar içki içerken. Bergen dinlerken bunu hayal ediyordum. Şarkılar o acıları öyle iyi anlatıyor ki, hissetmemek, anlamamak mümkün değil. Özel olarak dinlemeye ve anlamaya çalıştım Orhan Gencebay’ı.

'Hiçbir şekilde yokluğa katlanamıyoruz’

Filmdeki anne kız ilişkisinde de bir kuşak çatışmasına tanık oluyoruz. Anne zorluklara katlanmaya razı ama kızı yoksul bir hayatı göze alamıyor. Evden kaçıp atölyeye sığındıklarında Asuman duruma göğüs gererken, Ahu katlanamıyor...
E.M.: Biz öyle bir nesil olduk ki hiçbir şekilde yokluğa katlanamıyoruz. Üzülerek söylüyorum, ayaklarımızın üzerinde durmamız için o kadar olanak var ama maalesef ailemizden destek alarak rahat yaşamayı tercih ediyoruz.  Bu kızın mutlu bir ailesi, parası yok ama paranın olduğu yere gidiyor. O da annesi gibi güçlü olmaya çalışabilir ama işine gelmiyor.

T.Ş.: Gençler daha sabırsız. Bir an önce rahat bir yaşama kavuşma arzuları var. Asuman da belki bir zamanlar öyleydi, ama şartlar onu bu hale getirdi. Tarih tekerrürden ibarettir gibi bir durum var burada. Dünya döndükçe bu durum devam edecek.