Üzülme! Dert etme can şiiri - Mevlana

ÜZÜLME! DERT ETME CAN

Üzülme! Dert etme can!
Görebiliyorsan,
Dokunabiliyorsan,
Nefes alabiliyorsan,
Yürüyebiliyorsan,
Ne mutlu sana!
Elinde olmayanları söyleme bana
Elinde olanlardan bahset can!…
Üzülme!
Geceler hep kimsesiz mi geçecek?
Gidenler dönmeyecek mi?
Yitirdiğini her ne ise
Bir bakarsın yağmurlu bir gecede
Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış

Bil ki Güzellikler de var bu hayatta
Gel git’lerin olmadığı bir
hayat düşünebilir misin?
“Hüzün olgunlaştırır”
“Kaybetmek sabrı öğretir...”

Şimdilerde bol bol dua ek !
Hasat yakındır can !
Kaderini sev ! Varsa
kederini de sev !
Üzülme hastalıklarına,
gör hangi günahlarına kefaret olacak..

Terk edildin diye de üzülme,
demek ki sevebilecek bir yüreğin var..
Geçmişi unut,
hiç yaşanmamış gibi davran.
Buluttan nem kapma !
Döküver kirpiklerinden sonbaharı,
bir gün elbet mutlu tebessümlerle
kol kola gireceksin.
Koklayacaksın yağmur sonrası toprakları,
yükleyeceksin ruhunu kelebek kanadına.
Uçacaksın semalara sevdiklerinle can!

Sana tanınan süre
üzülmeye değecek kadar uzun değil !
Herkes gibi sen de
sonsuzluğa gün gelip kanat çırpacaksın.
Hayatın telaşından
insan pek farkında olmuyor ama,
kum saati alta doğru hızla akıp gidiyor.

Henüz aşılmamış çok yolların var,
hiç mi güzellik yaşamadın ?
Ufacık bir hatırımda mı yok yanında?
Hayatın ellerini bırakma,küsme..
Hadi mavilerini giyin,çık dışarı..
Denizle cilveleşen martılar gibi
hayata kur yap.
Yitirdiğin güneş için
sevda türküleri söylemeye devam et..

Ölümlü de olsa hayat,
ölümsüz bakışlarla bak!
Kaçmakla kurtulamazsın ki;
yalnızlıktan,hüzünlerden,hayattan..
Ayakta kalman gerek,yaşaman gerek can!
Hayat seni de içinde görmek istiyor,
hadi yaklaş !
Unutma ki ;
Yapamadıklarının kazası yok !
Ve yine unutma ki; Aydınlık,geceye
hiçbir zaman yenik düşmedi CAN !

MEVLANA