Abbas Güçlü

Bergama’yı çok geç keşfettim ama müthiş etkilendim.

Çok kısa kaldım ama her dakikasını değerlendirdim.

Gitmeden önce ve döndükten sonra okudum, okudum, okudum, hâlâ okuyorum. Çünkü öylesine muhteşem bir tarihi ve öylesine inanılmaz hikâyeler var ki öğrenme isteğiniz asla tatmin olmuyor.

Her yeni anekdot sizi daha fazlasına götürüyor...

Bergama, en az 2500 yıllık kesintisiz süren yaşamı ve tarihe vurduğu damgalarla, kent olmayı fazlasıyla hak ediyor.

Niye mi?

İşte onlardan bazıları:

- Onlar bir krallık kurmuşlar, başkentlik yapmışlar, muhteşem eserler vermişler, medeniyetin beşiği olmuşlar.

Zamanında öğrenilmeyen ya da öğretilmeyen bilgi en büyük baş ağrısıdır.

Dershane ve kurslar bu aymazlığın bir ürünüdür!

Okuma çağındayken okuma - yazma öğretmeyip, sonra peşlerine düşeriz, derste öğretmeyip kurslara göndeririz, öğrendiklerini yeterli bulmayıp daha fazlasını isteriz.

Oysa her ne yapılırsa yapılsın, zamanında yapılırsa güzel ve kalıcıdır. Ama nedense MEB bunu hiç anlamadı!

Dershane sektörünün en büyük destekçisi olan MEB, hafta sonu kurslar yetmezmiş gibi şimdi de “destek eğitim programları” başlatmış.

İlkokul, bir ve ikinci sınıflarda öğretemediği bilgileri sonraki sınıflarda kazandırmaya çalışacakmış.

Neden sorunu tespit edip zamanında çözmez, anlaşılır gibi değil.

Örneğin, bilgi eksikliği olan öğrenciler neden bu durumda deyip zamanında önlem alınmaz ki!

Sosyal medya olur da sosyal yoksulluk olmaz mı?

Bir grup öğrenci, bu konuya kafa yormuş, projelendirmiş, platform kurmuş ve çözüm yolları arıyor.

Sosyal medya, sosyalleştiriyor mu, yoksa asosyalleştiriyor mu tartışmaları devam ediyor ve herkesi memnun edecek bir cevaba ulaşmak mümkün değil.

Peki, bu gençler neden böyle bir projeye gerek duydular, en önemlisi de ne yapmak istiyorlar?

Kullanan değil, üreten!

Farklı üniversitelerden gençlerin bir araya geldiği bu platform, öncelikle dijitalleşen dünyada, yalnızlaşan gençlerin, gelinen noktanın farkında olma sürecini artırmayı amaçlıyor.

Daha da önemlisi, teknolojiyi kullanan değil, teknolojiyi verimli kullanarak üreten bir gençlik hayali kuruyorlar.

Ulusal Ajans’ın da desteklediği projenin diğer partnerleri ERASMUS ve Kalkınma Bakanlığı.

En iyi okul tartışması hiç bitmez.

En iyi okul, en yüksek puanla öğrenci alan ya da en çok sınav kazandıran mı yoksa ayakları yere basan, soran, sorgulayan mezunlar yetiştiren mi?

Olaya nereden baktığınıza bağlı olarak, kimileri için en iyi okul görülen bazı okullar, çoğu zaman çoğu kişi için bir şey ifade etmiyor olabilir.

Anaokulundan üniversiteye kadar tüm öğretim kurumlarını göz önüne getirdiğimizde, en fazla eleştiriyi hep o en iyi denilenler alıyor.

Neden?

Çıtayı öylesine yüksek tutuyor ve öylesine yüksek beklenti yaratıyorlar ki öğrencilik ya da mezuniyet sonrasında, pek çok aile aradıklarını bulamamanın derin hayal kırıklığını yaşıyor.

En iyi diye bilinen okullardaki mutsuz öğrenci ve veli sayısı kesinlikle diğerlerinden çok daha fazla. Yani bir anlamda, parayla, işkence çekiyorlar. Dahası, eğitim ve sınav dayatmaları yüzünden, gözlerinin önünde mum gibi eriyen çocuklarına kahroluyorlar.

Son günlerde bu “en iyi” okullardan çocuklarını almak için kapımızı çalan o kadar çok veli oldu ki kendilerini teselli etmekte güçlük çekiyoruz.

Tematik üniversite- lerimizden Piri Reis 10. yılını kutluyor.

Deniz Ticaret Odası kurmak için çok uğraştı, çok para harcadı, 10. yıla girerken, henüz dünyanın iyilerinden biri olmasa da gelecek için umut verdi.

Denizcilik eğitimi veren bin 500 yükseköğretim kurumu içinde şimdilik ilk 61’de, yakın bir gelecekte ilk 20’ye girerse hiç şaşırtıcı olmaz!

Piri Reis Üniversitesi’nde (PRU) ilk yıllarda kız öğrenci çok azdı, kızlar bizi de alırlar mı diye tereddüt geçirdi, erkekler de hurafeleri şaka yoluyla da olsa dillendirip, gemide kadın uğursuzluk deyince, yol almak zor oldu. Ancak 4 kız babası olan kurucu başkan için bu engelleri aşmak zor olmadı. Şu anda öğrencilerin beşte biri kız. Mezunlardan ikinci kaptan olanlar var ve birkaç yıla kalmaz, uzak yol kaptanları da dâhil sektöre damga vurmaları bekleniyor. Soru sorma yarışında erkeklere nal toplattıklarına bakılırsa, bu da hiç zor olmaz!

10. yıl kutlamaları çerçevesinde, üniversiteye bir kez daha konuk oldum. Denizcilerin duayenleriyle birlikte denizcilik mesleği nedir, denizci nasıl olmalıdır sorusuna cevap aradık. PRU Mütevelli Heyeti Başkanı Metin Kalkavan, Denizcilik A.Ş. Yönetim Kurulu Başkanı Pekin Baran, Deniz Kuvvetleri eski

Antalya, Başbakan Yıldı- rım’ın ifade ettiği gibi Turizm ve Tarım’dan sonra, eğitim ve bilimin de başkenti olabilir mi?

Antalya’da halen 5 üniversite var. Başbakan Yıldırım, seçim öncesinde, 5 yeni üniversite daha sözü vermişti. Antalya Milletvekili Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, sayıyı ikiye katlayıp “Antalya’ya 10 üniversite açacağız” dedi.

İstanbul’da 50-60 tane oluyor da Antalya’da neden olmasın diyenler elbette çıkacaktır!..

Peki, bu kadar üniversite gerekli mi?

Eğer uluslararası ve tematik olursa neden olmasın!

72 milletten turistin geldiği ve keyifle ayrıldığı bir kente, yabancı öğrenci de koşa koşa gelebilir. Yeter ki iyi eğitim verilsin!

Yeni açılacak üniversitelerin öğrenci sayıları kesinlikle 10 bini aşmamalı ve kaliteden asla taviz verilmemeli! Yoksa yabancı öğrenci gelmez!

Antalya

Bugünün dünya- sında, okuma-yazma kampanyaları düzenlemekten daha üzücü bir şey olamaz ama buna mecburuz! Çünkü milyonlarca insanımız hâlâ okuma-yazma bilmiyor...

Cumhuriyet tarihi boyunca cumhurbaşkanlarımızın hemen hepsi okuma-yazma kampanyaları düzenledi.

Bazen de boynuz kulağı geçer misali, cumhurbaşkanı eşlerinin düzenlediği kampanyalar bir adım daha öne çıktı.

Bu kampanyalar sayesinde okuma-yazma bilmeyen sayımız azalmadı mı? Elbette azaldı.

5 milyon civarındaydı, yarı yarıya inmiş! Ama hiçbir zaman sıfırlanmaz, çünkü hâlâ, doğan her çocuğu nüfusa kaydettirmiyor, okul zamanı geldiğinde de okula göndermiyoruz.

Son 35 yılda düzenlenen okuma-yazma ve benzeri kampanyaların pek çoğunu yakından izledim, birçoğunun da içinde oldum.

Bu çerçevede, ülkemizin dört bir yanındaki kampanyaların ya açılışına ya da diploma törenlerine katıldım.

Okuma-yazma öğrenen kadınlarımızın heyecanlarına, mutluluklarına, yeniden doğuşlarına şahit oldum. Ama her defasında da umarım bu son katıldığım diploma töreni olur dedim. Çünkü artık kadınlarımıza, okuma-yazmanın ötesinde çok daha fazlasını kazandırmamız gerekiyor.

Bergama’yı gördünüz mü bilmiyorum. Ben böyle görkemli bir medeniyete ev sahipliği yapan bu kentimizi şimdiye kadar görmediğim için kendimden utandım.

Diyeceksiniz ki Bergama gibi daha bin tane yer var. Evet, haklısınız ama burada öylesine farklı hikâyeler var ki her biri ayrı bir destan ve ayrı yazı konusu.

Geziye bugün de devam edeceğim. Ayrıntıları da haftaya pazar Rota’da sizlerle paylaşacağım. Ama şimdiden ne yapın edin ve 2018’de mutlaka görülecekler listesine ekleyin. Kesinlikle pişman olmazsınız. Hele bir de mihmandarınız Başkanı Mehmet Gönenç olursa gezinin tadına doyum olmaz. Tarihine, kültürüne bu kadar vakıf başka bir başkan tanıdım desem yalan olur.

Peki buraya niye geldim?

CHP ilçe teşkilatı, “Evet, Ankara’daki kongremiz de çok önemli ama eğitim bir o kadar önemli, gelin öğrenci, öğretmen ve velilerimizle onu konuşalım” dedi. Koşa koşa geldik. İyi ki de gelmişiz. En azından Bergama’yı, tarihini, kültürünü çağa damga vuran öncülüğünü gördüm.

Demokrasinin kalesi, eczacılığın babası, parşömenin mucidi, taş yontmacılığının ve mimarinin doruğa ulaştığı bir yerdeyim, sonrasını, sonra paylaşırım.

Eğitime olan ilgileri diğer kentlerle kıyaslanmayacak oranda yoğundu. Bölge