Abbas Güçlü

Üniversiteye girişte, her ne kadar 24 tercih var gibi gözükse de, aslında sonsuz hak var. Yeter ki, ölü tercihler yapmayın.

Peki, tercih sıralamasını nasıl yapmalıyız? Daha da önemlisi, tercih yelpazesine, hangi yüksek öğrenim programlarını yani fakülte ve yüksek okulları almalıyız?

Bu konuda, temel prensipleri doğru belirlerseniz, hata yapma riskiniz azalır ve kendiniz için en doğru üniversiteyi bulur, dolayısıyla da geleceğiniz için en doğru yol haritasını çizmiş olursunuz...

Peki, bu konuda önceliklerimiz ne olmalı? İşte size çok önemli ipuçları:

- Seçeceğiniz meslek çeşitliliği, bir, iki ya da en fazla üç olmalıdır.

- Tercihlerinizin tamamını, bir ya da iki mesleğe yönelik olarak yapın.

- Üniversite ya da fakülte seçiminden önce, yaşayacağınız kenti seçin. Puan ve yüzdelik dilimlerinizin çok üzerinde programları yazmayın.

- Açıkta kalmayayım diye kazandığınızda gidip okumayacağınız yerleri asla listenize almayın.

Birkaç gündür Berlin’de, International Conference on New Horizons in Education’da (INTE) eğitimin geleceğini konuşuyoruz.

Bu arada dün, Ankara’da yeni müfredat programı açıklandı.

Uzaktan da olsa, detayları, gelişmeleri, tepkileri yakından izledim... Türk eğitim tarihi açısından dün çok önemli bir gündü. Çünkü eğitimin, dolayısıyla, çocuklarımızın ve ülkemizin geleceğini yönlendirecek olan yeni Milli Müfredat Programı açıklandı.

Çöpe atılan önceki müfredat da yine aynı iktidar tarafından 2005’te büyük bir reform olarak sunulmuştu! 10 yıl önceki Bakan Çelik’in sunumu ile dünkü Bakan Yılmaz’ın sunumu sanki birbirinin aynıydı.

Kötü olan çöpe atıldı, iyi olan getirildi.

Peki, eğitimin anayasası olarak görülen müfredat programları bu kadar sık değişmeli mi?

Dünyada da bu kadar sık değişiyor mu? Evet demek mümkün değil. Geliştiriliyor ama bu kadar sık değiştireni bulmak hiç de kolay değil.

Berlin’de konuşulanlarla, Ankara’da yürürlüğe konulan yeni, yerli ve milli müfredat birbiriyle ne kadar örtüşüyor, yakında göreceğiz.

Son 20 yıldaki teknolojik gelişmeler aldı başını gidiyor.

Nereden baksanız, son 5 bin yıllık gelişmeleri gölgede bıraktı.

Akıllı mobil telefonlar adeta vücudumuzun yeni ve en önemli organlarından biri haline geldi. Pek çoğumuz, özellikle de gençler, onsuz yaşayamaz hale geldiler.

Beş on saniyede bir ekrana göz atmazlarsa tedirgin oluyorlar; internet bağlantısı kesildiğinde ise kimyaları bozuluyor.

Onlar için öğrenmenin, sosyalleşmenin, eğlencenin, yeni dünyalar yaratmanın adresi artık okullar, kitaplar, sokaklar, kulüpler değil; varsa yoksa dijital dünyalar.

Onlara göre, orada her şey var, fazlasına hiç gerek yok!..

Bu noktada can alıcı soru şu, kapitalizmin ya da işadamları ve mühendislerin hırsı, bilimi ve teknolojiyi olağanüstü boyutlara getirdi ve getirmeye de devam ediyor.

Peki, bu hıza devletler, aileler ve en önemlisi de eğitim sistemleri ne kadar hazır?

Liselere giriş daha bir karmaşık hale geldi. Velilerin kafası karmakarışık. Üniversite tercih maratonu ise daha yeni başlıyor.

Yaz geldi, geçiyor, hâlâ tatil yüzü göremediler. Umarız, her şey gönüllerince olur. Tercih sıralaması, düşünce bazında en kolay olanı ama iş oturup liste hazırlamaya ya da okul ve meslek konusunda son kararı vermeye geldi mi, işte o an, en zor olanı o!..

Okul ve meslek seçimi, hayattaki en zor kararlardan biri. Çünkü bir anlamda geleceğinize yön veriyorsunuz.

Doğru bir seçim size iyi bir gelecek vadederken, yanlış bir tercih, tüm hayatınızı altüst edebilir. Maceradan maceraya sürükleyebilir. Adaylar da, aileleri de, tercihler konusunda artık fazlasıyla bilinçlendiler. Popüler olanı, söyleneni ya da kendilerine dayatılan değil, doğru olanı seçiyorlar.

Üniversiteye girmenin her şey olmadığını anladılar, çünkü işsizlik sıralamasının en tepesinde onlar yer alıyor. İlle de Anadolu lisesi demiyorlar çünkü hiçbir özelliği olmayan mahalle liselerine de Anadolu lisesi tabelası asıldı. Her yıl, on binlerce lira verdikleri kolejlere de, artık olmazsa olmazlardan birisi olarak bakmıyorlar, çünkü onları bitirince de, değişen çok fazla bir şey olmuyor.

İşte bu yüzden, doğru

15 Temmuz, canımızı çok acıttı ama çok şeyler de öğretti.
Atalarımız, “Her şerde bir hayır var” diye boşuna dememişler.
15 Temmuz denilince artık, dostumuzu düşmanımızı iyi tanımayı, iyilikten maraz doğabileceğini ve en önemlisi de demokrasiye çok daha fazla inanmamız, savunmamız, onun için canımız pahasına da olsa mücadele vermemiz gerektiğini hatırlayacağız.
Demokrasi şehitlerimize Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır diliyoruz.
Şehitlerimizi, gazilerimizi ve demokrasi uğruna, canı pahasına mücadele verenleri, bu ülke ve gelecek nesiller, asla unutmayacak...
En iyi hukuklar
Türkiye Barolar Birliği’nin (TBB) hukuk eğitimi ve öğretimindeki standartları belirlemek amacıyla başlattığı “Ölçme-değerlendirme” çalışmaları sonuçlandı.

Zaman ne kadar da hızlı geçiyor.
Hain darbe girişiminin üzerinden tam 365 gün geçmiş!
Ve sanki daha dün gibi, her anı kare kare aklımızda, tüylerimizi diken diken ediyor ve tam bir yıl olmuş.
Peki, yeterince ders çıkartabildik mi, vahametin boyutlarını yeterince anlayabildik mi, daha da önemlisi, yediden yetmişe, herkese, yeterince anlatabildik mi?
Dün, bugün, yarın, belki de Türkiye Cumhuriyeti var olduğu sürece 15 Temmuz unutulmamalı.
Unutulmamalı ki, bir daha böylesi ihanetler yaşanmasın.
Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı’nın Meclis’te, defalarca okunmasının ardından kendisini tebrik için gelenlere, teşekkür ettikten sonra, “Allah bir daha bize, İstiklal Marşı yazdıracak günler yaşatmasın” demiş.

LYS sıralama değil de başarı sınavı olsaydı, adayların 3’te 2’si üniversiteye giremezdi. Tüm testlerde, ortalama netler, soru sayısının yarısını dahi geçemedi. Fen liseleri, LYS’de birinciliği yine kimseye kaptırmadı...

Katsayıların kaldırılması, hiçbir şeyi değiştirmedi, yine meslek ve imam hatip liseleri son sıralarda yer aldı. Puanlara bakıldığında ise tercihlerde en büyük yarışın MF puan türünde yaşanacağı görülüyor...



Üniversite ikinci basamak sınavı LYS analizleri, Türk eğitim sisteminin içinde bulunduğu durumu, en çarpıcı şekilde yüzümüze vurdu. 180 barajını aşıp LYS’ye girenlerin Türkiye ortalamalarına bakıldığında, yürek yakıyor.