Abbas Güçlü

Bir asır önce yok olma noktasına gelen bir imparatorluğun küllerinden yeniden doğduk. Çok zor günler geçirdik, çok acılar yaşadık.

Ve sonunda öyle büyük bir mücadele verdik ki, savaşın bittiği gün başlayan barış, Yunanistan’ın cılız çığırtkanlıklarına rağmen 100 yıldır hâlâ devam ediyor.

Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü’nün öncülüğünde, “Son Kale Haymana”da, bu yıl 12’ncisi düzenlenen Milli Mücadele yıllarına yönelik sempozyumda yine müthiş anekdotlar vardı.

İzmir’den Haymana’ya kadar uzanan Yunan mezaliminin ve yağmacılığının Lozan’da kayıtlara geçtiği, Haymana’da yaptığı tahrifatın bedelinin de ödenmesi gerektiği ama kasasında beş para bulunmayan Yunanlıların para yerine Karaağaç’ı nasıl vermek zorunda kaldıkları anlatıldı.

Önemli olanın, kazanılan tazminattan daha çok Yunanlıların yaptıkları çirkefliğin tüm taraf ülkelerce kabul edilip kayıtlara geçmiş olmasının altı çizildi.

Sempozyumda Dışişleri Bakanı

Yeni öğretim yılı yarın başlıyor. 20 milyona yakın öğrenci ve öğretmen ders başı yapacak.

Öğretmenler öğrencilerine, öğrenciler de arkadaşlarına ve öğretmenlerine kavuşacak, hasret giderecek.

Peki, ilk ders ne olacak?

Âdettendir, o yılın konseptine göre ilk ders çok özel olur. Ülke genelinde her öğretim kurumunda o konuya dikkat çekilir.

Bu bazen korona gibi sağlığımızı çok yakından ilgilendiren bir konu olabilir, bazen de tüketim çılgınlığına dur demek için tasarrufa yönelik konular ele alınır.

Bu yılın ilk dersi kesinlikle ve kesinlikle Cumhuriyetimizin 100. Yılı olmalı.

Yakın tarihini çocuklarımıza çok iyi anlatmalıyız ki, bugün bu noktaya nasıl gelindiği çok iyi idrak edilsin.

Hatta sadece ilk dersle yetinilmemeli, öğretim yılı boyunca onlarca, yüzlerce etkinlik yapılmalıdır.

Mini mini birlerin uyum eğitimi başladı. Yeni öğretim yılının başlamasına da sayılı günler kaldı. Öğretmenlerimize, öğrencilerimize ve özellikle de velilerimize bu zor günlerde sabır diliyoruz. Eğitim için her türlü fedakârlığı yapan ve yapmaya her daim hazır olan bir devlet ve milletiz. Çocuklarımızın ve ülkemizin geleceği için hiçbir zorluk bizi yıldıramaz.

Bu yüzden, yarın bugünden de güzel olmalı ki çektiğimiz onca eziyete değmeli!.. Sıkıntılar yok mu?

Dünyanın neresinde yok ki?

Bizde de fazlasıyla var.

Olmaya da devam edecek.

Öğrenci sayımız dünyadaki 100’den fazla ülkenin toplam nüfusundan daha fazla! Eğitim yelpazemiz okul öncesinden doktoraya her geçen gün daha da genişliyor. Maliyet artışları nedeniyle okul sahipleri ve veliler zor durumda.

Bu arada atama bekleyen yüz binlerce öğretmen, hâlâ gidecek okul bulamayan on binlerce öğrenci var!

Hepsi de sıkıntılı hem de çok sıkıntılı!

Diplomalı genç sayımız hızla artıyor. Memnuniyet verici mi?

Kesinlikle memnuniyet verici.

Aynı hızda hatta daha hızla artan bir başka ayrıntı ise işsiz sayısı. Pek çoğu da diplomalı hatta birkaç diplomalı işsizlerden oluşuyor. Tedirgin edici mi?

Fazlasıyla tedirgin edici.

Peki, bu ikilemden nasıl kurtuluruz?

Yani diplomalı gençlerimizi nasıl iş, güç sahibi haline getirebiliriz?

Hem kendileri hem de ülkemiz için katma değeri yüksek iş gücü haline nasıl dönüştürebiliriz?.. Ciddi bir planlamayla, diplomalı işsiz sayımızı eritmenin ötesinde, üniversiteye olan aşırı talebi azaltmak, işten bile değil. Yeter ki içerisinde bulunduğumuz girdabın farkına varalım ve çözüm için masaya oturalım.

Böylesi bir girişim için her şeyden önce diploma odaklı eğitimden vazgeçip, üretim odaklı bir eğitim anlayışını benimsememiz gerekiyor. Bunun yolu da iyi bir mesleki eğitimden yani yetkinlikten geçiyor.

Hemen her kurum, hemen herkes bilime şaşı bakabilir. Önemini bilmiyor olmayabilir ama YÖK’ün böyle ikilemi olamaz. Çünkü ülkemizde bilime ve bilim insanlarının yetiştirilmesine yön veren kurumların en başında o geliyor.

Kuruluşundan bu yana aradan kırk yıl geçti, ilk günden bugüne değişen bir şey yok. Başkan değiştikçe bilime bakış açıları da değişti. Bir önceki başkanların yere göğe sığdıramadığı projeler, bir sonraki başkan tarafından ya çöpe atıldı ya da devamlılığı sağlanmadı.

Bilim önemli hem de çok önemli.

Neden?

Dünya bilimine katkı sıralaması ile kalkınmışlık sıralaması hatta bir adım ötesine gittiğinizde demokrasi, hukuk, estetik değerler, insan hakları, doğaya saygı ve daha pek çok konudaki sıralama birbiriyle bire bir örtüşüyor.

İşte bu yüzden ülke olarak bir bilim politikamız olmalı ve bunu ne iktidarlar değiştirebilmeli ne de YÖK başkanları.

Atatürk’ün, bilimin önemi vurgularken, “Söylediklerim bilim ile çelişiyorsa, onları değil bilimi esas alan” demesi bu

Kurulduğu günden bugüne tartışmaların odağında olan YÖK, arada bir de olsa güzel işler yapıyor. 100/2000 Doktora ve Temel Bilimler Üstün Başarı Sınıfı projeleri bunlardan sadece ikisiydi.

100/2000 Doktora Projesi ülkemizin bekası açısından çok önemliydi. Doktoralı kişi sayısını artırmak için değil, ülkemizin geleceğe yönelik bilim insanı ihtiyacını karşılamak amacıyla tasarlanmış bir projeydi.

Çoğu geleceğin mesleği olacak 100 farklı alanda, binlerce genç bilim insanını en iyi şekilde yetiştirmeye yönelikti.

Stratejik alanlar tespit edildi, liyakate dayalı çok titiz seçimler yapıldı, eğitim başladı, araştırmacılar devlet nezdinde el üstünde tutuldu, asgari ücretin iki katı burs sağlandı ve mezunlar verildi. Gelinen son nokta ise tam bir hüsran. Burslar asgari ücretin çok gerisinde, mezunlar da ortada kaldı.

Geri dönüp bakıldığında ya dün söylenenler yanlıştı ya da şu anda yaşananlar.

YÖK aynı YÖK. Proje aynı proje! Peki 5 yılda ne değişti?..

Adı üstünde Temel Bilimler. O olmadan bilimde yol kat etmek

Okulların açılmasına sayılı günler kaldı. Yeni eğitim-öğretim yılı 12 Eylül’de başlayacak.

Peki, yeni öğretim yılına hazır mıyız?

Daha da önemlisi, yeni öğretim yılı yenilikler getirecek mi?

Örneğin, sınav odaklı eğitim yerine öğrenci ve yaşam odaklı eğitim anlayışı hâkim olacak mı?

Köy okulları açılacak mı, okul öncesi eğitime önem verilecek mi, kariyer sınavı gerçekleşecek mi, mülakat kalkacak mı, ek atama yapılacak mı, ders kitapları, müfredat programı ve ders saatleri değişecek mi, öğretime başlama ödeneği verilecek mi?..

Eğitimde dünden bugüne gelen ağır sorunlarımız var.

Bu ağır yükten kurtulmalıyız ama nasıl?..

Yeni öğretim yılına umarız önceki yıllardan çok daha coşkulu, huzurlu ve her şeyden önemlisi de yepyeni umutlarla gireriz.

Büyük Taarruz’un 100. Yıl dönümü ülke genelinde coşkuyla kutlanıyor.  

Yıl boyunca da kullanmalıdır.  Neden mi?  

Milli Mücadele, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş destanıdır!  

Birilerinin değil, hepimizin bayramıdır!  

Bayramınız kutlu ve sonsuza dek daim olsun...  

İlkokuldan üniversiteye öğretim kurumlarında çok şeyler öğretilir.  

Akademik bilgiler elbette çok önemli ama milli ve manevi değerler de bir o kadar önemli. Hele ki yakın tarihimiz!  

30 Ağustos olmasaydı, bugün yaptığımız güncel tartışmaların hangi birini yapıyor olurduk?.. Birileri bizi ısrarla tarihimizden ve köklerimizden uzaklaştırmaya kalksa da ne olur, bu tuzağa düşmeyelim.