Abbas Güçlü

Her yıl 10 milyona yakın aday sınava giriyor.

LGS, YKS, KPSS, TUS…

Hepsi de çok çok önemli.

İyi bir lise olmadan iyi bir üniversite, iyi bir üniversite olmadan da iyi meslek ve iyi bir gelecek çok zor.

Sınavlar için onca emek ve onca para harcanmasının nedeni de bu.

Peki, doğru olan bu mu?

70’li yıllardan bugüne gelen merkezi sınavlar bu konuda tek seçenek mi?

Evet demek mümkün değil!

Napolyon “Para, para, para” demişti.

Sonrasında çok şeyler söylendi. Sanayi, teknoloji, endüstri, Ar-Ge, bilim, bilişim ve daha pek çok şey…

Geleceğin sloganı ise kesinlikle “Tarım ille de de tarım” olacak. Giderek artan bir nüfus artışı, her geçen gün azalan üretim ve en önemlisi de küresel ısınma ve kıtlık!.. Tıpkı büyük İstanbul depremi gibi yıllardır söyleniyor. Ne kadar hazır olur ve en önemlisi de ne kadar ciddiye alırsak, yaşadığımız sıkıntı o denli az olur. Kuraklık ve kıtlık sadece bizim değil dünyanın sorunu. Çözüm arayışları da yine dünya ölçeğinde aranıyor. Bu noktada kırsal kalkınma planları ve köy okullarının açılması çok önemli bir adım. Köyler yeniden hayat bulursa, şehirlerin ve dolayısıyla ülkelerin yaşayacağı sıkıntıların boyutları o denli küçülür!..

Kırsal neden canlanmalı?

Kuraklık ve kıtlık dramı tarih boyunca defalarca yaşandı ve her defasında büyük acılara neden oldu.
İnsanoğlu için iki önemli unsurdan biri can güvenliği, diğeri ise hep

Okul seçiminde en önemli kriter giriş puanı!

Peki, bu doğru mu?

Kesinlikle hayır.

Anaokulundan üniversiteye okul seçiminde en önemli ayrıntı, seçeceğiniz okulun değerleri ile sizin değerlerinizin örtüşmesidir! Yoksa derin hayal kırıklıkları yaşanır.

Şu günlerde milyonlarca veli ve öğrenci kendisini en iyi şekilde geleceğe taşıyacak olan okul arayışı içerisinde.

Hemen herkes en iyi okul olsun istiyor.

Peki, en iyi okul hangisi?

Puanı en yüksek olan ve sınavlara en iyi hazırlayan mı yoksa öğrencisini kucaklayan, onu ilgi ve yetenekleri doğrultusunda geliştiren mi?

İlkokul, ortaokul, lise ve üniversitelere mevcut öğrencilerinin yanı sıra bu yıl birer milyon öğrenci daha kaydolacak.

Anaokuluna kayıt yaptıracak öğrenci sayısı da son açılan okullarla yarım milyonu bulursa hiç şaşırtıcı olmaz.

Yani en az 5 milyon öğrenci ve 10 milyona yakın veli şu günlerde yeni bir okul ve hayata yeni bir başlangıç heyecanı yaşıyor.

Bu süreç, öylesine zor bir süreç ki hepsine sabır diliyoruz.

Hemen herkes “en iyisi” arayışı içinde ama böylesi bir dünya yok!

Pek çoğu istediği okulu, öğretmeni, mesleği bulamayacak. Bulduğuyla yetinecek. Hayallerini bir başka bahara erteleyecek.

Peki, bu noktada doğru olan ne ve nasıl bir yol haritası çizmek gerekir?

Bu konuda herkese yönelik toplu bir reçete yazmak en yanlış olanı. Çünkü hiçbir öğrenci, diğerinin aynı değil. Dolayısıyla, kimileri için doğru sonuçlar veren önerilerden bazıları diğerleri için en büyük yanlışların başlangıcı olabilir.

Her ne kadar gitmesek de, görmesek de o köy bizim köyümüzdür şiirinde olduğu gibi, her ne kadar eski tadı kalmasa da bayramlar, bizi biz yapan en önemli değerlerimizden biridir. Onları yok saymak ya da değersizleştirmek, kendimizi yok saymaktır...

Bayramınız kutlu, mutlu, huzurlu olsun. Keyifle geçsin. Yeni başlangıçlara yelken açsın...

Kayıt telaşı!

Bayram sonrasında, milyonlarca aile için tercih ve kayıt telaşı var.

Milyonlarca öğrenci yeni bir lise yeni bir üniversite arayışı içinde.

Şunu çok iyi biliyorlar ki, girecekleri lise ve fakülteler, yaşamlarının bundan sonraki akışına önemli ölçüde yön verecek. Heyecanları, tedirginlikleri biraz da bu yüzden!..

Sınavla öğrenci alan liselere ya da istediği koleje girebilenler memnun.

Peki ya diğerleri?..

Dünyada bizim gibi kolay akademik unvan veren var mı bilmiyorum ama daha da vahimi, bu unvanların olur olmaz her yerde kullanılması.

Doktora sonrası akademik unvanlar, kadroya bağlı olduğu için görev yapılan üniversiteden başka bir üniversiteye gittiğinizde çok da kabul görmez. Bu yüzden aslolan doktoradır. Zaten isimlerinin önünde de genelde hep Dr. unvanı vardır. Yurt dışında profesörlüğü kullanana pek rastlayamazsınız. Oysa bizde tam tersi. Ayrıca bir de doktorasız profesörler var ki o da tam evlere şenlik...

Doktora eğitimi en kallavi olanı.

30 hatta 40-50 yılını tamamlamayan üniversitelere bu hak genellikle tanınmaz.

Yıllar önce daha mezun bile vermeyen üniversitelere bu hak tanındığında hayretler içinde kalmıştık. Sonrasında alıştık, gittik.

Alanında tek profesörü olmasa da doktora eğitimi veren üniversiteleri gördüğümüzde ise şaşkınlığımız tavan yapsa da ona da alıştık.

Tezsiz doktora dönemini de yaşadık, doktora baraj puanlarının yükseltileceğine, düşürüldüğünü de gördük. Hem de kaliteden en fazla

Yüz binlerce genci yakından ilgilendiren öğrenci affı nihayet yasalaştı.

Peki, öğrenciler kaldıkları yerden öğrenimlerine devam edebilecekler mi?

Yüzde kaçı diplomasını alarak mutlu sona erişebilecek?

Önceki aflarda bu oran çok yüksek değildi. Çünkü üniversiteler afla gelen öğrencilere çok sıcak bakmıyordu. Bu kez umarız çok daha farklı karşılanırlar.

Yasanın ayrıntılarına bakıldığında aslında söz konusu düzenleme bir af değil sadece ve sadece yeni bir hak.

Yani çalışıp, başaramayan yola devam edemeyecek.

Son çıkan af sürecinde, “Öyle bir düzenleme yapılacak ki bir daha affa gerek kalmayacak” denilmişti ama yine af çıktı!

Görünen o ki bundan sonra da çıkmaya devam edecek.

Korona döneminde pek çok konuda olduğu gibi, eğitimde de alışkanlıklarımız değişti.

Uzaktan çalışmayı olduğu gibi, uzaktan eğitimi de sevdik.

Korona tehlikesi ortadan kalktıktan sonra da yarı uzaktan yarı yüz yüze olan hibrit modelle yolumuza devam ettik.

Hatta, YÖK isteyen üniversitelere yüzde 40’a kadar uzaktan eğitim yapma izin verdi. Bu durum bazı üniversitelerin de çok hoşuna gitti, hibrit eğitimi kalıcı hale getirdi. Bazıları ise yüz yüze eğitimin yerini hiçbir şey tutmaz diyerek, yüz yüze eğitimden yana tavır koydu.

İşte bu noktada İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Senatosu’nun aldığı yüzde 100 yüz yüze eğitim kararı ve gerekçeleri çok çarpıcı.

Rektör Nuri Aydın’ın bu yöndeki değerlendirmesi de başta YÖK olmak üzere tüm üniversitelerin bu konuda bir kez daha düşünmelerinin yararlı olabileceği yönünde:

“Biz de bazı dersleri online yapıyorduk. Ancak öğrenci bu durumdan rahatsızdı. Kampüs ortamından uzak kalıyordu. Maske zorunluluğunun kalkmasından sonra uzaktan eğitime